สาเหตุหนึ่ง.. ที่ทำให้ใจรวมยาก

บางคนนั่งสมาธิมานานก็ยังไม่เข้าถึงธรรมสักที สาเหตุหนึ่งที่เป็นเช่นนี้ เพราะเรื่องราวหยาบๆ ในชีวิตเรายังไม่ลงตัว เช่น การบริหารเวลา กิจวัตร กิจกรรม ไม่เป็นไปตามระบบ เมื่อเรื่องหยาบๆ เรายังจัดการไม่ได้ เรื่องละเอียดก็ยากที่เราจะทำได้ดี เพราะหากหยาบๆ ไม่ลงตัว เวลาเราไปนั่งสมาธิ ใจเราจะมีห่วง มีกังวล พะวงหน้าพะวงหลัง เพราะเมื่อหยาบไม่ลงตัว ละเอียดก็ไม่ลงกลาง...

การจัดการเรื่องหยาบๆ ให้ลงตัวแบบง่ายๆ ก็คือ เราต้องฝึกให้เป็นคนสะอาด เป็นระเบียบ สุภาพ ตรงเวลา หากเราทำ ๔ เรื่องนี้ในระบบของชีวิต ฝึกจนเป็นนิสัยได้ เรื่องราวหยาบๆ ของเราก็จะลงตัวง่ายขึ้น คือ มองไปรอบตัวก็ไม่รกหูรกตา หาของเจอ อารมณ์ไม่เสีย และหากเราสุภาพในเรื่องการใช้คำพูด ก็จะไม่ทำให้ผู้อื่นโกรธ หรือมาทะเลาะกับเราง่ายๆ หรือหากเราแต่งกายสุภาพ ไม่โป๊ การผิดศีลข้อ ๓ ก็จะลดน้อยลง หรือหากเราตรงต่อเวลา รักษาคำพูด เราก็จะได้ไม่ต้องหาเหตุผลมาอ้าง หรือโกหก ซึ่งเป็นการเพาะนิสัยการมีมารยาทโดยไม่รู้ตัว ฯลฯ

เมื่อกิจวัตร กิจกรรมหยาบๆ ลงตัว เป็นระบบ ระเบียบ ละเอียดก็จะลงกลาง คือ เวลานั่งสมาธิใจเราจะรวมเป็นหนึ่งที่ศูนย์กลางกายได้ง่าย ใจจะปลอดกังวล ลดความฟุ้งซ่าน และเมื่อเป็นดังนี้ เราก็จะเข้าถึงธรรมได้แบบง่ายๆ นั่นเอง..

Cr. ร.ลิ่วเฉลิมวงศ์ สำนักสื่อธรรมะ

วารสารอยู่ในบุญ ฉบับที่ ๑๒๗ เดือนพฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๕๖