เปิดพระราชนิพนธ์ แรก ฉบับเต็ม



พระราชนิพนธ์ ในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เมื่อข้าพเจ้าจากสยามมาสู่สวิทเซอร์แลนด์ เป็นพระราชนิพนธ์แรกที่พระราชทานแก่ วงวรรณคดี อันเป็นบันทึกความทรงจำ หลังจากที่ทรงรับคำกราบบังคมทูลอัญเชิญขึ้นสืบสันตติวงศ์ไอศวรรย์สมบัติแล้ว จำต้องเสด็จฯ กลับไปทรงศึกษาต่อเมื่อปี พ.ศ. ๒๔๘๙

นับถึงวันนี้พระราชนิพนธ์ฉบับนี้มีอายุครบ ๗๐ ปีเต็มบริบรูณ์แล้ว ถือเป็นงานทรงคุณค่าสูงสุดอีกองค์หนึ่งที่พระองค์ท่านได้พระราชทานไว้แก่ปวงชนชาวไทย

ในการนี้แพรวขอน้อมอัญเชิญมาเผยแพร่อีกครั้งอย่างครบถ้วนทุกถ้อยความและสะกดตามต้นฉบับ เพื่อเป็นการน้อมสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณเป็นล้นพ้นอันหาที่สุดประมาณมิได้

เมื่อข้าพเจ้าจากสยามมาสู่สวิตเซอร์แลนด์

“วงวรรณคดี” ได้ขอร้องให้ข้าพเจ้าเขียนเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ที่ถนัดลงในหนังสือนี้นานมาแล้ว อันที่จริงข้าพเจ้าก็ไม่ใช่นักประพันธ์ เมื่ออยู่โรงเรียน เรียงความและแต่งเรื่องก็ทำไม่ได้ดีนัก อย่างไรก็ดีข้าพเจ้าก็ปรารถนาที่จะสนองความต้องการของ “วงวรรณคดี” อยู่บ้าง และเนื่องด้วยไม่สามารถที่จะเขียนเรื่องที่ข้าพเจ้ารู้บ้าง เช่น ดนตรี ศิลป วิทยาศาสตร์ ประวัติศาสตร์ กฏหมาย ฯลฯ ได้ เพราะไม่มีความรู้ในเรื่องเหล่านี้ดีพอ ฉะนั้นจึงตกลงใจ ส่งบันทึกประจำวันที่เขียนไว้ก่อนและระหว่างวันเดินทางจากสยามสู่สวิทเซอร์แลนด์มาให้ และในโอกาสนี้ จึงขอขอบใจเป็นการส่วนตัวต่อทุกๆ คน ที่มาถวายความจงรักภักดีที่มีต่อสมเด็จพระบรมเชษฐาธิราชของข้าพเจ้า ณ พระมหาปราสาท ตลอดจนความปรารถนาดีที่มีต่อตัวข้าพเจ้าเอง กับขอขอบใจเหล่าทหารและเจ้าหน้าที่ผู้ปฏิบัติการด้วยความจงรักภักดีต่อตัวเราทั้งสองด้วย

วันที่ ๑๖ สิงหาคม พ.ศ. ๒๔๘๙

อีกสามวันเท่านั้น เราก็จะต้องจากไปแล้ว ฉะนั้นจึงตั้งใจจะไปนมัสการพระพุทธชินสีห์ที่วัดบวรนิเวศน์วิหาร รวมทั้งสมเด็จพระสังฆราชด้วย

เมื่อไปถึงวัดบวรนิเวศน์วิหารตอนบ่ายวันนี้ มีประชาชนผู้รู้ว่าข้าพเจ้าจะมา มายืนรออยู่บ้าง แต่ไม่สู้มากนัก เข้าไปในพระอุโบสถ จุดเทียนนมัสการ ฯลฯ แล้วได้มีโอกาสทูลปฏิสันถารกับสมเด็จพระสังฆราช ทรงนำพระสงฆ์ที่มีสมณศักดิ์สูงมาให้รู้จัก โดยปรกติได้เคยเห็นหน้าท่านเหล่านี้มาจนชินแล้ว ทรงนำขึ้นไปนมัสการพระสถูป บนนั้นมีพระพุทธรูปสำคัญองค์หนึ่งประดิษฐานอยู่ ชื่อ พระไพรีพินาศ พระองค์นี้เคยทรงเล่าประวัติให้ฟังมาก่อนหน้านี้แล้วหลายวัน หลังจากนั้นก็นมัสการลา.

ตอนนี้มีราษฎรชุมนุมกันหนาตาขึ้น ต่างก็ยัดเยียดเบียดเสียดกันจนรู้สึกเกรงไปว่า รถที่นั่งจะมาทับใครเข้าบ้าง ช่างเคราะห์ดีแท้ๆ ที่ไม่มีอันตรายใดเกิดขึ้นแก่ประชาชนที่มานั้นเลย ในหมู่ประชาชนที่มารอรับอยู่วันนี้ จำได้ว่า มีบางคนเคยเห็นที่พระมหาปราสาทเป็นประจำมิได้ขาด ไม่รู้ว่าหาเวลามาจากไหน จึงไปที่พระมหาปราสาทได้เสมอเกือบทุกวัน อังคาร พฤหัสบดี และวันอาทิตย์ พวกนี้ก็มาที่วัดนี้ด้วยเหมือนกัน.

วันที่ ๑๗ สิงหาคม พ.ศ. ๒๔๘๙

เก็บของลงหีบและเตรียมตัว...

วันที่ ๑๘ สิงหาคม พ.ศ. ๒๔๘๙

เราจะต้องจากไปในวันพรุ่งนี้แล้ว! อะไรก็จัดเสร็จหมด หมายกำหนดการก็มีอยู่พร้อม... บ่ายวันนี้เราไปถวายบังคมลาพระบรมอัฐิของพระบรมราชบุพพการีของเรา ทั้งสมเด็จพระมหากษัตริย์และสมเด็จพระบรมราชินีในรัชกาลก่อน ๆ แล้วก็ไปถวายบังคมลาพระบรมศพ เราต้องทูลลาให้เสร็จในวันนี้ และไม่ใช่พรุ่งนี้ตามที่ได้กะไว้แต่เดิม เพื่อจะรีบไม่ให้ชักช้า เพราะพรุ่งนี้จะได้มีเวลาแล่นรถช้า ๆ ให้ราษฎรเห็นหน้ากันโดยทั่วถึง

เมื่อออกจากพระที่นั่งไพศาลทักษิณมายังพระที่นั่งอมรินทรวินิจฉัย ผู้คนอะไรช่างมากมายเช่นนั้น เมื่อวานนี้เจ้าหน้าที่ได้เข้ามาถามว่า จะอนุญาตให้ประชาชนเข้ามาหรือไม่ในขณะที่ไปถวายบังคมพระบรมศพ ตอบเขาว่า “ให้เข้ามาซิ” เพราะเหตุว่า วันอาทิตย์เป็นวันสำหรับประชาชน เป็นวันของเขา จะไปห้ามเสียกระไรได้ และยิ่งกว่านั้นยังเป็นวันสุดท้าย ก่อนที่เราจะจากบ้านเมืองไปด้วย ข้าพเจ้าก็อยากจะแลเห็นราษฎร เพราะกว่าจะได้กลับมาเห็นเช่นนี้ก็คงอีกนานมาก... วันนี้พวกทหารรักษาการณ์กันเต็มที่ เพื่อกันทางไว้ให้รถแล่นได้สะดวก ไม่เหมือนอย่างเมื่อวันที่ ๑๕ สิงหาคม ที่มากันคน ช้าเกินไป...

วันที่ ๑๙ สิงหาคม พ.ศ. ๒๔๘๙

วันนี้ถึงวันที่เราจะต้องจากไปแล้ว... พอถึงเวลาก็ลงจากพระที่นั่งพร้อมกับแม่ ลาเจ้านายฝ่ายใน ณ พระที่นั่งชั้นล่างนั้น แล้วก็ไปยังวัดพระแก้วเพื่อนมัสการลาพระแก้วมรกต และพระภิกษุสงฆ์ ลาเจ้านายฝ่ายหน้า ลาข้าราชการทั้งไทยและฝรั่ง แล้วก็ไปขึ้นรถยนต์ พอรถแล่นออกไปได้ไม่ถึง ๒๐๐ เมตร มีหญิงคนหนึ่งเข้ามาหยุดรถแล้วส่งกระป๋องให้เราคนละใบ ราชองครักษ์ไม่แน่ใจว่าจะมีอะไรอยู่ในนั้น บางทีจะเป็นลูกระเบิด! เมื่อมาเปิดดูภายหลังปรากฏว่า เป็นทอฟฟี่ที่อร่อยมาก ตามถนนผู้คนช่างมากมายเสียจริง ๆ ที่ถนนราชดำเนินกลาง ราษฎรเข้ามาใกล้จนชิดรถที่เรานั่ง กลัวเหลือเกินว่าล้อรถของเราจะไปทับแข้งทับขาใครเข้าบ้าง


รถแล่นฝ่าฝูงคนไปได้อย่างช้าที่สุด ถึงวัดเบญจมบพิตร รถแล่นเร็วขึ้นได้บ้าง ตามทางที่ผ่านมา ได้ยินเสียงใครคนหนึ่งร้องขึ้นมาดังๆ ว่า “อย่าละทิ้งประชาชน” อยากจะร้องบอกเขาลงไปว่า ถ้าประชาชนไม่ “ทิ้ง” ข้าพเจ้าแล้ว ข้าพเจ้าจะ “ละทิ้ง” อย่างไรได้ แต่รถวิ่งเร็วและเลยไปไกลเสียแล้ว

เมื่อมาถึงดอนเมือง เห็นนิสิตมหาวิทยาลัยผู้จงใจมาเพื่อส่งเราให้ถึงที่ ได้รับของที่ระลึกเป็นรูปเครื่องหมายของมหาวิทยาลัย ๑๑.๔๕ นาฬิกาแล้ว มีเวลาเหลืออีกเล็กน้อยสําหรับเปลี่ยนเครื่องแต่งตัวที่สโมสรนายทหาร ต่อจากนั้นก็ไปขึ้นเครื่องบิน เดินฝ่าฝูงคนซึ่งเฝ้าดูเราอยู่จนวาระสุดท้าย.

เมื่อขึ้นมาอยู่บนเครื่องบินแล้วก็ยังมองเห็นเหล่าราษฎร ได้ยินเสียงไชโยโห่ร้องอวยชัยให้พร แต่เมื่อคนประจําเครื่องบินเริ่มเดินเครื่องทีละเครื่องๆ เสียงเครื่องยนต์ดังสนั่นหวั่นไหวกลบเสียงโห่ร้องก้องกังวานของประชาชนที่ดังอยู่หมด พอถึง ๑๒ นาฬิกา เราก็ออกเดินทาง มาบินวนอยู่เหนือพระนครสามรอบ ยังมองเห็นประชาชนแหงนดูเครื่องบินทั่วถนนทุกสายในพระนคร.

บ่ายหน้าไปทางทิศตะวันตกมุ่งตรงไปยังเกาะลังกา (ซีลอน) เสียงเครื่องบินสนั่นหนวกหู หากผู้ใดอยากจะพูดก็จะต้องตะโกนออกมาให้สุดเสียง ดังนั้นจึงไม่มีใครพูดเลย ทางที่ดีที่สุดที่พึงทําคือหลับตาเสียแล้วนิ่งคิด... แปลกดีเหมือนกันที่ใจหวนไปคิดว่า เพียงชั่วโมงเดียวที่ผ่านมาเมื่อตะกี้นี้เอง เรายังห้อมล้อมไปด้วยประชาชนชาวไทย แต่เดี๋ยวนี้เล่า เรากําลังเหาะอยู่เหนือท้องทะเลอันกว้างใหญ่ไพศาล แม้จะมีเสียงเครื่องยนต์ ก็ดูเป็นเหมือนเงียบ และนิ่งอยู่กับที่ เพราะเสียงทุกๆ เสียงจากสิ่งมีชีวิตได้จางหายไปหมดแล้ว และกําลังชินกับเสียงครางกระหึ่มของเครื่องยนต์นั้น หวนกลับไปนึกดูเมื่อ ๙ เดือนที่แล้วมา เรากําลังบินไปในทิศทางตรงกันข้าม เพื่อจะเยี่ยมเยียนประเทศหนึ่ง เยี่ยมอาณาประชาชนที่เราต้องพลัดพรากจากมาถึง ๗ ปีเต็มๆ โดยที่เราเกือบไม่รู้เรื่องและข่าวคราวของบ้านเมืองและประชาชนของเราเลยแม้แต่น้อย... เดี๋ยวนี้เรากําลังบินจากประเทศนั้น จากประชาชนพลเมืองเหล่านั้นไปแล้ว การจากครั้งนี้มิได้เพียงแต่จากมาอย่างเดียวเท่านั้น ข้าพเจ้าได้จากเรื่องที่ล่วงแล้วมาด้วย... สจ๊วตเข้ามาขัดจังหวะเสีย ทําให้ความคิดที่กําลังเพลิดเพลินจางไปเสียจากสมอง เขานําอาหารกลางวันที่มีรสกลมกล่อมเข้ามาให้ การเดินทางในระยะต่อมาช่างเปล่าเปลี่ยวเสียจริงๆ สิ่งที่มองเห็นในเบื้องหน้าไม่มีอะไรเสียเลย นอกจากท้องทะเลเขียวครามอันแสนลึก นานๆ จะแลเห็นเกาะบ้างเป็นครั้งคราว

เรามาถึงเมืองเนแกมโบ (Negambo) ใกล้ๆ กับโคลัมโบ เมืองหลวงของเกาะลังกา  ภายหลังจากที่ได้บินมาเป็นเวลานานถึง ๘ ชั่วโมงกับ ๑๕ นาที เดี๋ยวนี้ ๑๘.๔๕ นาฬิกาตามเวลาของลังกาแล้ว เมื่อเทียบเวลาที่กรุงเทพฯ ที่นี่ช้ากว่า ๑ ชั่วโมงกับ ๓๐ นาทีพอดี.

ข้าหลวงประจำเกาะลังกาคือ เซอร์ยอห์น เฮาเวิรด (Sir John Howard) ได้เดินทางจากโคลัมโบมาเพื่อต้อนรับเรา ข้าพเจ้าขึ้นนั่งรถยนต์มีท่านข้าหลวงตามมาด้วย ส่วนแม่นั้นไปกับภรรยาของเขา ระยะทางจากสนามบิน ไปยังจวนข้าหลวงในเมืองโคลัมโบต้องนั่งรถไปราว ๓๐ นาที อันเป็นระยะที่กําลังสบายและมีโอกาสได้ชมภูมิประเทศตามถนน ตามที่เห็นมาด้วยตา และตามคําบอกเล่าของเซอร์ยอห์น เฮาเวิรด รู้สึกว่าเกาะลังกานี้ช่างละม้ายคล้ายคลึงกับเมืองไทยเราเสียจริงๆ เป็นเมืองที่อุดมดี และดูก็งามตา ประชาชนก็สุภาพและมีนิสัยดี เหตุที่ทําให้เหมือนมากนี้ข้อสําคัญอยู่ที่นับถือศาสนาร่วมกันกับไทยเรา.

พอมาถึงจวนข้าหลวง ก็ตรงเข้าห้องพัก เป็นห้องกว้างและสบาย ที่นี่ไม่ค่อยร้อนเหมือนเมืองไทย ทั้งไม่มียุงด้วย ฉะนั้นจึงไม่จําเป็นต้องมีมุ้ง เราได้พักผ่อนชั่วครู่ภายหลังที่ได้เดินทางมาอย่างเหน็ดเหนื่อย หูยังอื้ออยู่เพราะเสียงเครื่องบิน กินข้าวมื้อเย็นกับข้าหลวง และรู้สึกดีใจเหลือเกินที่ได้หลับนอนตามสบาย เพราะรุ่งเช้าพรุ่งนี้จะต้องบินต่อไปยังเมืองการาจี.

วันที่ ๒๐ สิงหาคม พ.ศ. ๒๔๘๙

เวลา ๘.๓๐ นาฬิกา ก่อนที่จะออกเดินทาง เราไปที่วัดในพระพุทธศาสนาแห่งหนึ่งที่อยู่ในเมือง เข้าไปในโบสถ์แล้วจุดเทียน (เทียนไขเราดีๆ นี่เอง) เอาดอกไม้ที่ข้าหลวงจัดมาให้บูชาพระ สมภารเจ้าวัดนี้ เป็นคนคนเดียวกันกับที่ได้เคยต้อนรับเราเมื่อคราวมาเที่ยวที่แล้ว ที่วัดนี้เองเมื่อ ๘ ปีมาแล้ว พี่ชายของข้าพเจ้าได้มาปลูกต้นจันทน์... บนแท่นที่บูชายังมีรูปถ่ายเป็นรูปพี่ที่เคยมาด้วยกัน กําลังตั้งท่าปลูกอยู่ทีเดียว สมภารได้นําเราไปยังต้นจันทน์ต้นนั้น คาดว่าจะใหญ่โต แต่ดูไม่เจริญงอกงามเสียเลย สูงยังไม่เกินสองฟุต.

เมื่อออกมาจากวัด มีประชาชนกลุ่มหนึ่งมาคอยเฝ้า บางคนยกมือขึ้นไหว้อย่างไทยๆ เรา บางคนตบมือ บางคนตะโกนออกมาด้วยความพออกพอใจ มาถึงสนามบินเวลาประมาณ ๙.๐๐ นาฬิกา เราลาข้าหลวงและภริยาผู้มีอัธยาศัยสุภาพอ่อนโยน และให้ความเอื้อเฟื้อต่อเราเป็นอย่างดี แล้วขึ้นเครื่องบินจากมา.

การเดินทางเป็นไปอย่างปกติ สจ๊วตนําอาหารมาให้เรากินตามเวลามิได้ขาด บางที่ก็ได้รับรายงานจากนักบิน แสดงด้วยแผนที่ ให้เห็นว่า เดียวนี้เราอยู่ตรงไหน บางทีก็รายงานอากาศที่เราจะต้องประสบในเบื้องหน้า ตลอดจนความเร็ว และระยะสูงของเครื่องบิน ฯลฯ เป็นการเดินทางที่สะดวกและสบายดี.

ในตอนจวนจะถึงอากาศไม่สู้ดีเหมือนที่แล้วมา เพราะมรสุมกําลังตั้งเค้า แต่เรากําลังจะถึงการาจีอยู่แล้ว เพราะเครื่องบินบินเร็วทําเวลาได้ดีมาก เมื่อบินอยู่เหนือเมือง มองดูรอบๆ ลักษณะเป็นทะเลทรายเราดีๆ นี่เอง ช่างไม่มีชีวิตจิตใจเสียเลย ที่ตั้งเป็นเมืองขึ้นได้ ก็เพราะเป็นท่าเรือใหญ่ อยู่ในทําเลที่เหมาะ เครื่องบินลงถึงพื้นดินเมื่อเวลา ๑๗ นาฬิกา บินมาได้ ๘ ชั่วโมง มีพวกข้าราชการมาคอยรับอยู่ ขึ้นรถตรงไปศาลาว่าการของรัฐบาลเป็นแขกของข้าหลวงเช่นเดียวกับที่เกาะลังกา.

พรุ่งนี้เราจะต้องบินเป็นระยะทางไกล ฉะนั้นจึงอยากจะนอนแต่หัวค่ำสักหน่อย แต่ว่าต้องกินข้าวกับข้าหลวงและคณะ จําต้องสนทนาปราศรัยเรื่องที่ไม่มีเรื่องเหมือนที่พวกฝรั่งนิยมกัน กว่าจะได้พักผ่อนหลับนอนก็เกือบสองยาม เราเพลียมาก รู้สึกว่าหลับได้อย่างง่ายดาย.

วันที่ ๒๑ สิงหาคม พ.ศ. ๒๔๘๙


จากศาลาว่าการรัฐบาลไปสนามบิน รถวิ่ง ๒๐ นาที ผ่านเข้าไปในย่านการค้าในเมือง มีข้อที่น่าสนใจและพึงสังเกตอยู่บ้างคือ พบคนนอนหลับอย่างสบายอยู่ข้างทางและตามประตู พวกที่ตื่นลุกขึ้นล้างหน้าที่ท่อน้ำใกล้ๆ กับที่นอน และเขาทำกันอย่างนี้ ในบริเวณที่มีตึกรามตามแบบสมัยใหม่ในย่านการค้าเช่นนั้น!

ประชาชนพลเมืองเหล่านี้แต่งกายด้วยเสื้อผ้าที่ขาดวิ่น สีของเสื้อผ้านั้นขาวหรือก็คงต้องเป็นสีขาวมาก่อน ที่มาแลเห็นเป็นสีเทาไปมากกว่าสีขาวนั้น ก็เพราะระคนปนไปกับฝุ่น นอกจากนี้ยังได้เห็นวัวศักดิ์สิทธิ์เดินท่องเที่ยวหาอาหารอยู่ตามท้องถนนหลวง จะไปไหนมาไหนไม่มีใครกล้าจะขับไล่ ไม่ว่าจะเกิดหิวขึ้นมาเมื่อไร พบร้านขายผัก ก็เดินเข้าไปเลือกกินได้ตามใจชอบ ส่วนเจ้าของร้านนั้น เมื่อวัวเข้าไปก็ถือว่าเป็นมงคล...

ถึงสนามบินเวลา ๘.๓๐ นาฬิกา และออกบินในทันทีที่มาถึง เครื่องบินบ่ายหัวตรงไปสู่ท้องทะเลด้วยอัตราความเร็ว ๓๒๐ กิโลเมตรต่อชั่วโมง ท้องฟ้าแจ่มกระจ่าง จนสามารถมองเห็นเรือหาปลาเล็กๆ ในท้องทะเลได้ถนัด ทั้งๆ ที่บินอยู่สูงถึง ๒,๕๐๐ เมตร ข้าพเจ้าชอบเดินไปที่ๆ นักบินขับบ่อยๆ และนั่งลงข้างๆ ตรงที่นั่งของนักบินสํารอง ช่างมีเครื่องบังคับหลายอย่างเสียจริงๆ บังคับปีก บังคับใบพัด เครื่องยนต์ ถังน้ำมัน และอื่นๆ อีกมาก ในตอนต้นๆ ออกจะงงๆ แต่นักบินเป็นคนที่สุภาพมาก ได้พยายามชี้แจงให้เข้าถึงเครื่องทุกๆ ส่วนที่มีอยู่

ที่ข้อมือนักบิน สังเกตเห็นว่าผูกนาฬิกาไว้ถึงสองเรือน เรือนหนึ่ง ๖ นาฬิกา อีกเรือนหนึ่ง ๔ นาฬิกา แต่ของเราเองเป็น ๙.๓๐ นาฬิกา เขาอธิบายให้เข้าใจว่า ๔ นาฬิกานั้น เป็นเวลาที่กรีนิช (Greenich) ๖ นาฬิกานั้น เป็นเวลาที่กรุงไคโรที่เรากําลังจะไป และ ๙.๓๐ นาฬิกานั้นเป็นเวลาที่การาจี เราจะไปไคโรจึงเลื่อนเข็มถอยหลังกลับไปสามชั่วโมงครึ่ง.

ราวๆ เที่ยงเราบินอยู่เหนือทะเลทรายอาหรับ มีหลุมอากาศหลายแห่งฝรั่งเรียกว่า " bumps" เป็นลมสูงขึ้น เกิดจากความร้อนของทรายจากเบื้องล่างที่ถูกพระอาทิตย์แผดเผา หลุมอากาศเหล่านี้มีอยู่ตลอดทาง กระทั่งผ่านพ้นเขตต์ของทะเลทรายนั้นไป คือราว ๑๔.๓๐ นาฬิกา การผ่านหลุมอากาศ วับๆ หวำๆ เช่นนี้ไม่มีความสบายเลย และความไม่สบายใจที่ทวีขึ้นเมื่อพวกประจําเครื่องบินเล่าให้ฟังว่า หากเราจําเป็นต้องร่อนลงยังท้องทะเลทรายนี้แล้ว ออกจะน่าวิตกอยู่มาก ที่ชาวพื้นเมืองเบื้องล่างนี้ มิค่อยจะเป็นมิตรที่ดีของคนแปลกหน้านัก.

ล่วงไปอีกชั่วโมงหนึ่งก็ผ่านคลองสุเอซ กําลังมีเรือแล่นเข้าคลอง มีเรือรบขนาดหนักลำหนึ่งจอดอยู่ที่นั่น ขนาดของเรือลำนี้เห็นจะหนักกว่าเรือศรีอยุธยา ประมาณ ๑๖ เท่า แม้กระนั้นมองดูช่างเล็กเสียเหลือเกิน เมื่อเทียบกับความกว้างใหญ่ไพศาลของท้องทะเลและความเวิ้งว้างของทะเลทราย อันมหึมานั้น.

เรามาถึงสนามบินอัลมาซ่า (Almaza) ใกล้ๆ กับกรุงไคโร หลังจากที่ทําการบินมาแล้วเป็นเวลา ๑๑ ชั่วโมง ๔๕ นาที เราเหน็ดเหนื่อยเพราะถูกรบกวนด้วยเสียงสนั่นหวั่นไหวของเครื่องบินด้วยหลุมอากาศ และด้วยความสั่นสะเทือนของเครื่องยนต์ ทําเอาเรางงไปหมด...

เราไปพักอยู่ ณ โรงแรมที่ดีแห่งหนึ่ง และได้พักผ่อนอย่างสุขสําราญ ในตอนเย็นสมุหพระราชมณเฑียรของพระเจ้าฟารุคได้เชิญพระราชปราศรัยของพระองค์มา ข้าพเจ้าก็ได้สนองพระราชอัธยาศัยไปตามสมควร นอกประตูของห้องเรา มีตํารวจอียิปต์ยืนยามอยู่ ทั้งนี้เพราะรัฐบาลอียิปต์ได้จัดไว้เพื่อความปลอดภัยของเรา.

กรุงไคโรเป็นเมืองใหญ่ที่เต็มไปด้วยตึกสมัยใหม่ แต่เบื้องหลังของตึกเหล่านี้ มีบ้านกระจอกงอกง่อยอยู่เป็นอันมาก บ้านเหล่านี้เป็นที่อยู่ของคนจน เลี้ยงเป็ดเลี้ยงไก่และสัตว์อื่นๆ อีกตามถนน  รถรางก็เต็มไปด้วยผู้คนเบียดเสียดยัดเยียดห้อยโหนกันจนไม่มีที่ว่าง และล้วนแต่แต่งกายด้วยเสื้อผ้าปุปะไม่มีชิ้นดี เป็นผู้ชายทั้งนั้นเกือบไม่มีผู้หญิงปะปนอยู่ด้วยเลย คล้ายๆ กับที่การาจีอยู่มาก ผู้คนหลับอย่างแสนสบายตามสนามหญ้าข้างถนน รถยนต์มีมาก แต่เป็นรถรับจ้างที่ขับกันอย่างเร็วปรื๋อโดยมาก.

วันที่ ๒๒ สิงหาคม พ.ศ. ๒๔๘๙

คืนนี้สบายดีแท้ ถ้าไม่คํานึงถึงเสียงที่มาจากโรงหนังใกล้ๆ ที่พัก กินอาหารเช้าแล้วก็ออกเดินทางไปสนามบินด้วยรถยนต์ สมุหพระราชมณเฑียรของพระเจ้าฟารุค มาส่งและเชิญพระพรให้เดินทางโดยสวัสดีของพระองค์มาประทาน... ข้าพเจ้าตอบขอบพระราชหฤทัยและขอให้นําความไปทูลขอให้ทรงพระเจริญสุข กับขออํานวยพรให้ประชาชนพลเมืองของพระองค์มีความสุขสําราญด้วย.

รอบๆ เครื่องบินมีตํารวจอียิปต์รักษาการณ์อยู่อย่างกวดขันยิ่งนัก เวลา ๘.๑๕ นาฬิกา เริ่มออกเดินทาง ต่อมาอีก ๔๐ นาที ก็ผ่านเมืองอเล็กซานเดรีย เมืองท่าใหญ่ที่สุดของอียิปต์ วันนี้ต้องบินถึง ๙ ชั่วโมง กับ ๕๐ นาที จะถึงกรุงเจนีวาราวๆ ๑๗.๐๕ นาฬิกา.


ไม่น่าจะเป็นไปได้เลย เมื่อสามวันที่แล้ว เรายังอยู่เมืองไทย และวันนี้เราจะถึงสวิทเซอร์แลนด์แล้ว ระยะทางตั้ง ๑๐,๐๐๐ กิโลเมตรกว่า... เวลากว่า ๑๕.๐๐ นาฬิกา เราต้องบินฝ่ากระแสลมอันแรง ทําให้เครื่องบินต้องช้าลง และช้าไปกว่ากําหนด ๑๕ นาที เมื่อเวลา ๑๖ นาฬิกา ช้ามากขึ้นอีกเป็น ๔๕ นาที เรากําลังบินอยู่เหนือทะเลเมดิเตอร์เรเนียน บางเวลาก็แลเห็นเกาะต่างๆ เกาะใหญ่ที่สุด คือ เกาะซารดิเนียและคอร์ซิกา กว่าจะแลเห็นฝั่งก็ ๑๖.๔๐ นาฬิกา เป็นชายฝั่งของฝรั่งเศส อีกชั่วโมงเดียวเท่านั้น เราจะถึงสวิตเซอร์แลนด์แล้ว... จากขอบฟ้าสลัวๆ ที่บดบังด้วยเมฆหมอก แลเห็นเมืองๆ หนึ่งอยู่ริมทะเลสาบใหญ่ เรากําลังมุ่งหน้าไปสู่เมืองนั้นๆ คือ เมืองเจนีวา อันเป็นที่หมายปลายทางที่เรามาด้วยเครื่องบิน และเราจะต้องจากพวกประจําเรือไป คนประจําเหล่านี้เป็นคนที่ดีต่อเรามาก ได้ให้เครื่องถมเป็นที่ระลึก บินอยู่รอบเมืองรอบหนึ่งแล้วก็ร่อนลงสู่พื้นดินเมื่อเวลา ๑๗.๕๕ นาฬิกา.

อธิบดีกรมพิธีการแห่งรัฐบาลสวิสได้มารับรองในนามของรัฐบาล และแนะนําให้รู้จักกับบรรดาข้าราชการที่มารับนักเรียนไทย อัครราชทูตไทย และข้าราชการไทยก็พากันมารับด้วย รัฐบาลสวิสจัดรถยนต์ไว้ส่งเราถึงเมืองโลซานซึ่งอยู่ห่างจากเจนีวาไปราว ๖๐ กิโลเมตร.

อธิบดีกรมพิธีการและอัครราชทูตไทยนั่งรถไปกับข้าพเจ้าด้วย อธิบดีกรมพิธีการได้เล่าให้ฟังว่า รัฐบาลสวิสมีความยินดีนักที่ข้าพเจ้าเลือกมาอยู่และมาศึกษาที่สวิตเซอร์แลนด์นี้ บอกเขาว่าชอบประเทศนี้มาก เขาได้ชี้ชวนให้ชมสถานที่ต่างๆ ที่ผ่านมา โดยคิดว่า ข้าพเจ้าไม่รู้จัก และรู้สึกประหลาดใจมากเมื่อได้ทราบว่าข้าพเจ้ารู้จักสถานที่เหล่านี้เป็นอย่างดีเพราะอยู่ที่นี่มาถึง ๑๔ ปีเศษแล้ว เขารับสารภาพว่าเขาเพิ่งเข้ามารับหน้าที่ใหม่ และเพิ่งมาจากอเมริกาใต้ แล้วเราก็คุยกันถึงเรื่องอื่นๆ ต่อไป ได้ทราบต่อมาว่า เขาเป็นคนชอบศึกษาเรื่องราวของชาวตะวันออกและพระพุทธศาสนาด้วย.

พอถึง “วิลลาวัฒนา” เขาก็ลากลับ อำนวยพรให้เรามีความสุขความเจริญ ข้าพเจ้าจึงขอให้เขานำคำขอบใจของข้าพเจ้าไปแจ้งต่อท่านประธานาธิบดี พร้อมทั้งคำอวยพรเพื่อความเจริญรุ่งเรืองของประเทศนั้นด้วย.

เรากลับถึงโลซานแล้ว... ไม่ช้าข้าพเจ้าจะต้องเข้าเรียนต่อไป...

(พระปรมาภิไธย) ภูมิพลอดุลยเดช


Cr : praew.com
เปิดพระราชนิพนธ์ แรก ฉบับเต็ม เปิดพระราชนิพนธ์ แรก ฉบับเต็ม Reviewed by สำนักสื่อธรรมะ on 05:19 Rating: 5

55 ความคิดเห็น:

  1. เพลิดเพลินในการอ่าน พระอง ทรงใช้ภาษา ได้ชวนติดตาม ทรงพระเจริญ ธ ทรงสถิตย์ในใจเสมอ ตลอดกาล

    ตอบลบ
  2. เพลิดเพลินในการอ่าน พระอง ทรงใช้ภาษา ได้ชวนติดตาม ทรงพระเจริญ ธ ทรงสถิตย์ในใจเสมอ ตลอดกาล

    ตอบลบ
    คำตอบ
    1. 🙏🏽...พระองค์ทรงเป็นยิ่งกว่านักเขียนอาชีพ อ่านแล้ว แทบไม่อยากละสายตา ทุกบททุกตอน ทุกเมือง ที่ทรง เสด็จผ่าน ทรงบรรยาย เสมือนเห็นภาพตามพระองค์ไปด้วย ทั้งสนุก เศร้า ผสม ขำขัน ได้ทุกอารมณ์ ทรงประเสริฐสูงสุดของแผ่นดิน
      ขอเป็นข้ารองพระบาททุกชาติไป🙏🏽

      ลบ
    2. พระองค์ ทรงเป็น พระเจ้าแผ่นดิน ที่สถิตในดวงใจ ไทยนิรันดร์
      เป็นบุญของข้าพระพุทธเจ้า ที่ได้เกิดในสมัย แผ่นดินของพระองค์
      ธ สถิตในดวงใจ ตราบนิรันดร์

      ลบ
  3. ทรงพระราชนิพนธ์ได้ดีมากถ้อยนคำสำนวนไพเราะเข้าใจง่ายทรงลำดับเหตุการณ์ได้เป็นขั้นเป็นตอน...เป็บุุญตาบุญใจที่มีโอกาสได้อ่าน...ขอยพระคุณมากนะคะที่นำมาลงเผยแพร่ทำให้ไ้ด้มีโอกาสอ่านบทความของพระองค์ท่าน...ขอบพระคุณอีกครั้งค่ะ

    ตอบลบ
  4. ความคิดเห็นนี้ถูกผู้เขียนลบ

    ตอบลบ
  5. เพลิดเพลิน กับ พระราชนิพนธ์ บันทึกประจำวันส่วนพระองค์ ปี 2489 ที่ได้ทรงโปรดมีพระมหากรุณาธิคุณให้นำมาเสนอมาก.
    ให้ได้หวนรำลึกอดีต ที่ได้มีโอกาส ผ่านและเห็นเมือง ต่างๆตามเส้นทางที่พระองค์ทรงเสด็จ ศรีลังกา การาจี ไคโร อเล็กซานเดียร์ และยุโรป (ต่างวาระอีก 40 กว่าปีให้หลัง 2531 ถึง 2533 ในสภาพของนักท่องเที่ยวทั่วไปคนหนึ่ง), แต่สภาพบ้านเมือง ผู้คนที่พระองค์ทรงกล่าวในบันทึก ไม่ แตกต่างกันมากเลย.
    ประทับใจมาก

    ตอบลบ
  6. เสมือนอยู่ในเหตุการณ์นั้นด้วยเลย
    ท่านทรงพระนิพนธ์ได้ชวนน่าติดตาม
    ภาษาเข้าใจง่าย มองเห็นภาพชัด

    ขอเป็นข้ารองพระบาททุกชาติไป

    ตอบลบ
  7. เป็นพระราชนิพนธ์ที่อ่านง่าย สบาย งดงามยิ่งแล้ว ขอบคุณผู้เผยแพร่ ที่ทำให้มีโอกาสได้อ่านด้วยค่ะ

    ตอบลบ
  8. น่าอ่านมากๆ น่าติดตามครับบ

    ตอบลบ
  9. ขอขอบคุณผู้ที่นำพระราชนิพนธ์มาแบ่งปันค่ะ
    ทรงนิพนธ์ ได้ เห็นภาพ มีรายละเอียดที่เมื่อคิดตามจะเห็นภาพได้ชัดเจน เช่นรถวิ่งเร็วปรื๋อ ทรงบรรยายจนทำให้ผู้อ่านเกิดความรู้สึกตามได้อย่างดี ประทับใจในพระอัจฉริยภาพมากๆเลยค่ะ

    ขอน้อมรำลึกถึงพระอัจฉริยภาพ และสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณอันหาที่เปรียบไม่ได้ตลอดกาล.

    ตอบลบ
  10. เป็นบทพระราชนิพนะ์ที่ทรงมีคุณค่ามาก สำหรับ พสกนิกรชาวไทย เหล่าปวงข้าฯจักนำมาน้อมเกล้าน้อมกระหม่อมเทิดทูล ไว้เหนือเกล้า ตราบจนชีวิตจาหาไม่ เป็นมงคลอันสูงสุดเเก่ชีวิต ที่ข้าพเจ้าได้เกิดมาใต้ภายใต้ร่มพระบารมี..

    ตอบลบ
  11. เป็นพระราชนิพนธ์ ที่มีคุณค่ามากเหลือเกิน ดีใจที่ได้อ่าน รู้สึกเป็นบุญเหลือเกินที่เกิดมาใต้ร่มพระบารมีของท่าน พระองค์เป็นแบบอย่างการทำเพื่อผู้อื่นโดยแท้ อนุโมทนาผู้เผยแพร่ค่ะ

    ตอบลบ
  12. ด้วยพระมหากรุณาธิคุณเป็นล้นพ้น ได้อ่านพระราชนิพนธ์ย้อนรอยผ่าน
    มา70กว่าปี เป็นไทยมาได้ด้วยพระบารมีของพระองค์ จวบทุกวันนี้

    ตอบลบ
  13. เป็นพระมหากรุณาธิคุณอันล้นพ้น ต่อปวงประชา
    ดิฉันดีใจที่ได้เกิดในรัชสมัยของพระองค์ท่าน แต่ก็เสียใจอย่างหาที่เปรียบไม่ได้เมื่อสิ้นพระองค์ท่าน ดิฉันจะไม่มีวันลืมและจะจงรักภักดีต่อสถาบันและพระราชวงศ์ทุกพระองค์ จะเป็นคนดี ทำดีตลอดชีวิตตามที่พระองค์ทรงสอน
    ขอเป็นข้ารองพระบาททุกชาติไป
    กราบส่งเสด็จสู่สวรรคาลัย
    ข้าพระพุทเจ้านางสาวกัลยารัตน์ วงศ์พานิช

    ตอบลบ
  14. พระอริยสงฆ์หลายองค์กล่าวว่าพระเจ้าอยู่เป็นพระโพธิส้ตว์ ภายภาคหน้าจะเสด็จมาเป็นพระส้มมาส้มพุทธเจ้า
    พระปัญญา พระบารมี พระมหากรุณาธิคุณ จึงสูงส่งนัก

    ข้าพระพุทธเจ้าสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณเป็นลั้นพ้น

    ตอบลบ
  15. รักพระราชนิพนธ์ของพระองค์ท่าน คิดตามไปด้วยอยากให้นำมาลงอีกเรื่อยๆ คิดถึงพระองค์ท่านเหลือเกิน

    ตอบลบ
  16. พระองค์ท่านอยู่ใจหัวใจของคนไทยตลอดไปนิรันดร์ื

    ตอบลบ
  17. ทรงพระราชนิพนธ์ที่อ่านแล้วเห็นเป็นภาพตามขณะที่ได้อ่าน เป็นพระมหากรุณาธิคุณอันล้นพ้นที่ได้อ่าน พระองค์จะทรงสถิตในดวงใจของข้าพเจ้าและคนไทยตลอดชั่วนิจนิรันดร์

    ตอบลบ
  18. นับว่าเป็นบุญเหลือเกิน ที่ได้อ่านพระราชนิพนธ์ ของพระองค์ท่านและขอขอบพระคุณผู้ที่นำพระราชนิพนธ์ของพระองค์ท่าน มาให้พวกเราชาวไทยได้
    อ่านกัน.....
    ดิฉันภูมิใจ และดีใจเหลือเกินที่ได้เกิดในรัชกาลของพระองค์ท่าน
    ขอเป็นข้ารองพระบาท ทุกชาติไป
    ดิฉัน นางพรกมล ชูยอด และบุตรชายทั้งสอง

    ตอบลบ
  19. นับว่าเป็นบุญเหลือเกิน ที่ได้อ่านพระราชนิพนธ์ ของพระองค์ท่านและขอขอบพระคุณผู้ที่นำพระราชนิพนธ์ของพระองค์ท่าน มาให้พวกเราชาวไทยได้
    อ่านกัน.....
    ดิฉันภูมิใจ และดีใจเหลือเกินที่ได้เกิดในรัชกาลของพระองค์ท่าน
    ขอเป็นข้ารองพระบาท ทุกชาติไป
    ดิฉัน นางพรกมล ชูยอด และบุตรชายทั้งสอง

    ตอบลบ
  20. ช่างเป็นความงดงามอย่างยิ่งที่มีโอกาสได้อ่านเรื่องราวที่พระองค์ทรงเขียนบันทึกตั้งแต่ครั้งยังทรงพระเยาว์....พระองค์มีพระปรีชาสามารถสูงนัก..สามารถเล่าเรื่องราวเสมือนว่า..เราได้มีโอกาสอยู่ในเหตุการณ์นั้นด้วย...ขอให้พระองค์สถิตย์อยู่บนสวรรค์ด้วยความสงบและมีความสุขด้วยเทอญ.. เชื่อว่าลูกพระองค์ทุกคนต้องช่วยกันเดินตามรอยเท้าที่พระองค์ทรงสร้างไว้อย่างแน่นอน....#รัก คิดถึง พระองค์ อย่างท่วมท้นในหัวใจค่ะ....ประชาชนของพระราชา.#

    ตอบลบ
  21. ทรงนิพนธ์ได้ภาพงดงามยิ่ง
    เห็นทุกสิ่งที่พระองค์ทรงอักษร
    เพลิดเพลินกับเรื่องราวไม่ขาดตอน
    พสกนิกรกราบพระบาททุกชาติไป

    ขอขอบคุณอย่างยิ่งที่เผยแพร่พระราชนิพนธ์ฉบับเต็มมา ณ ที่นี้

    ตอบลบ
  22. ทรงนิพนธ์ได้ภาพงดงามยิ่ง
    เห็นทุกสิ่งที่พระองค์ทรงอักษร
    เพลิดเพลินกับเรื่องราวไม่ขาดตอน
    พสกนิกรกราบพระบาททุกชาติไป

    ขอขอบคุณที่ได้เผยแพร่พระราชนิพนธ์ฉบับเต็มมา ณ ที่นี้

    ตอบลบ
  23. จากอารัมภบท ทรงถ่อมตนว่าเขียนเรียงความได้ไม่ดีนัก แต่เมือได้อ่านบันทึกของพระองค์ จริงๆ แล้วพระองค์ทรงมีพระปรีชาเป็นอย่างยิ่ง เป็นพระมหากรุณาอย่างล้นพ้นขอกราบพระบาทพระองค์ด้วยความรัก เคารพค่ะ

    ตอบลบ
  24. ซาบซึ้งในพระราขหฤทัยในพระองค์ที่ทรงบันทึกจดหมายเหตุให้แก่ปวงชนชาวไทยได้อ่านอย่างเรียบง่ายน่าติดตาม แสดงถึงพระอัจฉริยภาพทางการบันทึกสาระประจำวันของพระองค์ ด้วยความกรุณาเป็นล้นพ้นเหนือเกล้าเหนือกระหม่อม

    ตอบลบ
  25. ขอบพระคุณมากค่ะ ทราบชึ้งในน้ำใจของผู้แบ่งปัน

    ตอบลบ
  26. ขอบพระคุณมากค่ะ ทราบชึ้งในน้ำใจของผู้แบ่งปัน

    ตอบลบ
  27. ทราบซึ้งมาก เป็นประวัติศาสตร์ที่ไม่เคยได้อ่านมาก่อน พระองค์ทรงเล่าเรื่องได้เยี่ยมยอดมาก ในวัยนั้น ได้ความรู้เพิ่มในหลายมิติครับ

    ตอบลบ
  28. ดีใจมากที่ได้มีโอกาสได้มาอ่านพระราชนิพนธ์ฉบับนี้ ขอบพระคุณมากนะคะ

    ตอบลบ
  29. ขออนุญาตแบ่งปันนะคะ

    ตอบลบ
  30. เกิดมากี่ชาติก็ไม่มีมหาราชที่ชื่อภูมิพล
    ดีใจมากที่ได้อ่าน ทรงเล่าเรื่องชวนติดตามเข้าใขง่าย
    ขอขอบคุุณผู้ที่นำมาแบ่งปัน
    ธ ทรงสถิตในใจตราบนิรันดร์

    ตอบลบ
  31. เกิดมากี่ชาติก็ไม่มีมหาราชที่ชื่อภูมิพล
    ดีใจมากที่ได้อ่าน ทรงเล่าเรื่องชวนติดตามเข้าใขง่าย
    ขอขอบคุุณผู้ที่นำมาแบ่งปัน
    ธ ทรงสถิตในใจตราบนิรันดร์

    ตอบลบ
  32. น้ำตาจะไหล.....คิดถึงพระองค์ท่าน...
    ยิ่งอ่าน ยิ่งมีความรู้สึกว่า ภูมิใจที่ได้เกิดเป็นคนไทย
    เป็นราษฎรคนหนึ่งที่เกิดมาในรัชกาลที่ 9
    ขอบคุณที่นำสิ่งดีๆมาแบ่งปันกันครับ

    ตอบลบ
  33. ธ สถิตย์อยู่ในใจผองชาวไทยชั่วนิรันต์

    ตอบลบ
  34. ปิติซาบซึ้งในทุกๆ ถ้อยคำที่พระองค์ได้ถ่ายทอดออกมา เป็นพระมหากรุณาธิคุณที่ท่านได้แบ่งปันความรัก ความรู้สึกอันดีงามที่มีค่อเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน ที่มีผู้คนรอบข้างและประชาชนของพระองค์ พระองค์มีพระหฤทัยงวดงามยิ่งนัก ข้าพเจ้าไม่แปลกใจเลยที่ทำไมคนทั่วโลกถึงได้รักพระองค์ยิ่งนัก...รักเทิดทูนพ่อหลวงด้วยเศียรเกล้า

    ตอบลบ
  35. ขอพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนานครับ

    ตอบลบ
  36. พระองค์อยู่ในหัวใจของคนไทยทุกคน...และขอขอบพระคุณที่ได้แบ่งปันให้คนไทยได้อ่านพระราชนิพนธ์ของพระองค์ภูมิพลมหาราขของคนไทย....

    ตอบลบ
  37. นับเป็นบุญวาสนาเหลือเกินที่ได้เกิดใต้ร่มพระบารมีของพระองค์ ที่พระองค์ทรงมีพระเมตตาต่อประชาชนชาวไทยตลอดรัชสมัยของพระองค์ท่านอย่างมิเห็นแก่เหน็ดเหนื่อย ข้าพระพุทธเจ้าขอตั้งจิตอธิษฐานบุญบารมีใดๆที่ข้าพเจ้าได้สร้างตั้งแต่อดีตชาติจนปัจจุบันชาติ ขออุทิศถวายแด่พระองค์ท่านด้วยเทอญ

    ตอบลบ
  38. อ่านตั้งแต่ตัวแรกถึงตัวสุดท้าย เป็นวาสนาของข้าพเจ้าที่ได้อ่าน ท่านเขียนได้กระจ่างชัด ชวนติดตามมาก คิดถึงพ่อที่อยู่บนฟ้า

    ตอบลบ
  39. ราชวงค์จักรีทรงพระเจริญ

    ตอบลบ
  40. ในหลวงทรงรักและห่วงใยประชาชนของพระองค์เสมอ
    ทรงสังเกตความเป็นอยู่ของประชาชนในทุกที่ที่เสด็จไป และสุดท้ายท่านฝากเศรษฐกิจพอเพียงไว้ให้เรา เพื่อให้เราอยู่สุขสบายอย่างยั่งยืน...เรารักพระองค์

    ตอบลบ
  41. พระองค์ทรงบันทึกอักษรงานเขียนนี้ด้วยถ้อยคำสำนวนไพเราะเข้าใจง่าย ทรงใช้ภาษาได้ชวนติดตาม เสมือนเห็นเป็นจินตภาพ ได้ตามที่พระองค์ทรงบันทึกอักษร มีอรรถรสแห่งถ้อยคำที่อ่านแล้วเกิดความซาบซึ้งประทับใจในทุกๆ ถ้อยคำที่พระองค์ได้ถ่ายทอดออกมา ให้เห็นถึงพระหฤทัยอันงดงามยิ่งนักในการแบ่งปันความรักความห่วงใย ความรู้สึกอันดีงามที่มีค่อผู้คนรอบข้าง เพื่อนมนุษย์ ตลอดรวมถึงประชาชนของพระองค์ นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณที่พระองค์ท่านที่ได้ทรงพระราชทานงานอันทรงคุณค่าที่พระองค์ทรงบันทึกอักษรนี้ ไว้ให้แก่ปวงชนชาวไทยให้มีโอกาสได้อ่านเรื่องราวที่พระองค์ทรงเขียนบันทึกนี้ไว้ตั้งแต่ครั้งยังทรงพระเยาว์ ธ ทรงสถิตในใจตราบนิรันดร์ ขอน้อมสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณเป็นล้นพ้นอันหาที่สุดประมาณมิได้

    ตอบลบ
  42. หากไม่ทราบว่าใครเขียนก่อน สำหรับผมแล้วเด็กหนุ่มอายุ 19 ที่เขียนบันทึกนี้มีพรสวรรค์ในการเขียนจริงๆ

    ตอบลบ
  43. ธ สถิตในดวงใจไทยนิรันดร์
    🙏🙏🙏

    ตอบลบ
  44. เห็นภาพความผูกพันของสถาบันกษัตริย์ และความรักของพระองค์ที่มีต่อราษฎร

    ตอบลบ
  45. ได้อ่านแล้วซาบซึ้งมาก พระองค์ท่านเขียนให้คนอ่านเข้าใจได้ง่ายๆ คิดถึงทุกวันค่ะ

    ตอบลบ
  46. อ่านแล้วน้ำตาไหลค่ะ ต้องหยุดอ่านก่อน ซักพักอ่านต่อ คิดถึงพระองค์ท่านค่ะ ธ สถิตในดวงใจไทยนิรันดร์ ดั่งเช่น Khun Karaket ค่ะ

    ตอบลบ
  47. พระสถิตอยู่ในใจไทยนิรันดร์

    ตอบลบ
  48. ธ สถิตในดวงใจไทยนิรันดร์

    ตอบลบ
  49. เป็นพระราชนิพนธ์ที่ทรงคุณค่ามาก อ่านง่าย มองเห็นภาพพจน์ พระองค์สถิตย์อยู่ในใจตลอดไป

    ตอบลบ
  50. อ่านอีกครั้ง เป็นรอบที่เท่าไรก็ไม่เคยได้นับ คิดถึงพระองค์
    ธ สถิตย์อยู่ในใจตลอดไป

    ตอบลบ
  51. ดีใจที่ได้อ่านพระราชนิพนธ์อันทรงคุณค่ายิ่ง คิดถึงพระองค์ยิ่ง.. ธ สถิตย์ในใจนิรันดร์ และจะตามไปหาอ่านพระราชนิพนธ์ธ์เรื่องอื่นๆ ต่อไป ได้สอดแทรกคำสอนและทรงดำรงตนเป็นตัวอย่างได้งดงามทุกประการ..
    ❤️��❤️น้อมรำลึกในพระมหากรุณาธิคุณเป็นล้นพ้นหาที่สุดมิได้ ด้วยเกล้า ด้วยกระหม่อม ขอเดชะ ข้าพระพุทธเจ้า. ในนามพสกนิกรชาวไทย

    ตอบลบ
  52. คิดถึงพ่อหลวงของปวงไทย น้ำตาไหลทุกครั้งที่ได้ย้อนดูคลิปต่างๆในงานพระราชพิธี งานพระเมรุมาศ น้ำตาไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว รักและคิดถึงพระองค์ท่าน ข้าพเจ้าจะจงรักษ์และภักดีตลอดไปตราบชีวิตจะหาไม่ ช่างโชคดีที่เกิดในรัชกาลของพระองค์ จักขอเป็นข้ารองพระบาททุกๆชาติ ธ สถิตย์ในใจไทยนิรันดร์ น้อมรำลึกในพระมหากรุณาธิคุณอย่างหาที่สุดมิได้ ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อม ขอเดชะ ข้าพระพุทธเจ้า ในฐานะพสกนิกรของพระองค์

    ตอบลบ
  53. ขอขอบคุณผู้ที่นำพระราชนิพนธ์อันทรงคุณค่ายิ่งมาแบ่งปันค่ะ ทรงนิพนธ์เรื่องราวได้น่าอ่านมาก อ่านแล้วเห็นถึงภาพความผูกพันของพระองค์ที่มีต่อราษฎร และของราษฎรที่มีต่อพระองค์ คิดถึงพระองค์ยิ่งนัก จากราษฎรในพระองค์ค่ะ

    ตอบลบ

ขับเคลื่อนโดย Blogger.