คำตอบและความสุขแท้ของชีวิต โครงการอบรมธรรมทายาทนานาชาติ

มีผู้คนจำนวนไม่น้อยที่เอาชีวิตไปเสี่ยงกับการป่ายปีนภูเขาสูงชันท่ามกลางความหนาวเหน็บของหิมะอันยะเยือก เพื่อต้องการจะได้ชื่อว่าเป็นผู้พิชิตยอดเขาเอเวอร์เรสต์  สิ่งที่เขาได้รับจากการเสี่ยงชีวิตก็คือ การเดินทางไปถึงจุดมุ่งหมายที่ตั้งใจและได้ปักธงสัญลักษณ์แห่งความสำเร็จเอาไว้ ..แค่นี้เขาก็สุขใจจนเกินพอ

ความมุ่งมั่นเอาจริงเอาจังเช่นนี้ เราได้พบเห็นตัวอย่างเป็นอย่างมากในชาวต่างประเทศหลาย ๆ ประเทศด้วยกัน และก็มีชาวต่างประเทศจำนวนไม่น้อยเช่นกันที่พากันตั้งคำถามว่า ความสุขแท้ที่เป็น ความสุขอันสูงสุดของชีวิตนั้นคืออะไร อยู่ที่ตรงไหน เมื่อมีคำถามเกิดขึ้น พวกเขาก็ไม่ลังเลที่จะแสวงหาคำตอบและไม่คร้ามต่อการพิชิตจุดมุ่งหมายที่เป็นความสุขแท้ของชีวิตนั้น แม้จะต้องผ่านบททดสอบหรือบทฝึกที่ยากลำบากเพียงใดก็ตาม ดังเช่นเรื่องราวของสุภาพบุรุษจำนวนกว่า ๑๑๕ ท่าน ที่บินข้ามน้ำข้ามทะเลจากต่างประเทศ เพื่อมาบวชเป็นสมณะพระแท้ในโครงการอบรมธรรมทายาทนานาชาติ ซึ่งปัจจุบันได้ดำเนินติดต่อกันมาเป็นปีที่ ๑๐ แล้ว

การอบรมธรรมทายาทนานาชาติในปีนี้จัดขึ้นระหว่างวันที่ ๗ กรกฎาคม - ๕ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๕๕ เป็นเวลา ๑ เดือน โดยใช้สถานที่อบรมคือ วัดพระธรรมกาย ซึ่งผู้เข้าอบรมทุกท่านจะต้องได้รับการฝึกฝนอบรมตนเองในหลาย ๆ ด้าน โดยเฉพาะในเรื่องวัฒนธรรมชาวพุทธและหลักปฏิบัติในชีวิตประจำวันของผู้จะดำรงตนในสมณเพศ เป็นเวลากว่า ๒ สัปดาห์ เพื่อเตรียมความพร้อมที่จะเป็นพระแท้  แม้บทฝึกในเรื่องของวัฒนธรรมชาวพุทธอาจจะเป็นเรื่องที่ลำบากไม่น้อยสำหรับผู้ที่มีพื้นเพชีวิตมาจากต่างชาติ ต่างภาษา แต่นาคธรรมทายาทก็แสดงออกถึงความพยายามที่จะฝึกฝนตัวเองเพื่อเป็นพระแท้ที่สมบูรณ์

เมื่อได้ผ่านการบรรพชาอุปสมบทเป็นพระภิกษุแล้ว ทุกท่านก็เริ่มต้นชีวิตใหม่ในเพศอันสูงส่งได้อย่างน่าเลื่อมใส ตอนเช้าตรู่ เราจะได้เห็นเหล่าภิกษุธรรมทายาทเหล่านี้ออกบิณฑบาตรับอาหารจากสาธุชน ฝึกใช้ชีวิตอันสมถะในด้านการขบฉัน ทุกรูปต่างใช้ทุกอนุวินาทีให้มีคุณค่าด้วยการตั้งใจศึกษาธรรมะ และที่สำคัญที่สุดก็คือ การทำสมาธิ โดยวางใจอยู่ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ ต้นทางสู่ความสุขที่แท้จริง

ซึ่งภาพของการที่มีชาวต่างประเทศที่มีความแตกต่างทั้งด้านภาษา สีผิว ความคุ้นชินในเรื่องของ ดินฟ้าอากาศ ตัดสินใจมาโกนคิ้ว ปลงผมและหนวด ยินดีที่จะใช้ชีวิตอันสันโดษ สงบงาม ในเพศสมณะ ถือเป็นเรื่องที่น่าทึ่งของคนไทยจำนวนมาก พร้อมกับมีคำถามเกิดขึ้นมาว่า ทำไมท่านพุทธบุตรเหล่านี้จึง ตัดสินใจที่จะมาใช้ชีวิตเช่นนี้ได้...

บทสัมภาษณ์เหล่านี้ คือ คำตอบที่สะท้อนความจริงในใจบางอย่างที่เราไม่อาจจะฟังผ่านหรืออ่านผ่าน ๆ ได้

พระจิม  เชษฺฐสีโล   จากประเทศสวีเดน

“ เดิมอาตมาชื่อจิม  เจย์เลน มาจากสวีเดน มาเพื่อสัมผัสความสุข มาค้นหาความสุข อาตมาคิดว่านี่เป็นการดีสำหรับทั้งอาตมาและครอบครัว ตอนที่อาตมาได้พบพระภิกษุเป็นครั้งแรก อาตมาคิดว่าท่านเป็นบุคคลที่เยี่ยมมาก เป็นคนที่อาตมาไม่เคยพบมาก่อน อาตมาอยากจะเป็นอย่างท่าน ”

พระสก็อต  พลธโร  จากประเทศอังกฤษ

“ ตอนที่พวกเรามาถึงจุดลงทะเบียน เจ้าหน้าที่ก็ขอเก็บของทุกอย่าง ทั้งโทรศัพท์ พาสปอร์ต กระเป๋า สตางค์ ของติดตัว เครื่องอาบน้ำต่าง ๆ แล้วทุกคนก็ได้รับแจกของเหมือน ๆ กัน เสื้อผ้าแบบเดียวกัน กางเกงแบบเดียวกัน เครื่องอาบน้ำเหมือน ๆ กัน เป็นอะไรที่ทำให้อาตมาตกใจนิดหน่อย เพราะไม่ได้ คาดคิดมาก่อน แล้วการโดนเก็บโทรศัพท์ก็เหมือนเป็นการสูญเสียการติดต่อกับโลกภายนอกทั้งหมด ก็โอเคครับ อาตมากำลังต้องทำอะไรบางอย่างอย่างจริงจัง  การนั่งสมาธินั้นน่าทึ่งมาก ครูสอนสมาธิแต่ละท่านมีประสบการณ์ไม่เหมือนกัน มีพระอาจารย์ ๑ ถึง ๒ รูป ที่สอนตรงกับอาตมามาก และทำให้อาตมาเข้าสู่สมาธิในระดับที่ลึกขึ้นอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนได้อย่างง่าย ๆ การทำสมาธิและเรียนรู้เทคนิคเป็นอะไรที่ดีมาก ๆ

“ อาตมาติดอยู่ตรงเทคนิคในช่วงเริ่มต้น มันยากในการนึกดวงแก้วหรือภาพต่าง ๆ จริง ๆ แล้ว อาตมาเคยเข้าร่วมโครงการ The Middle Way มาก่อน  อาตมาจำตอนที่เป่าฟองสบู่แล้วก็ลอยไปตามอากาศ และบางครั้งอาตมาก็นึกถึงฟองสบู่ลอยมาและมาหยุดอยู่ตรงนี้  แต่การที่ให้นึกถึงพระพุทธรูปหรืออะไรต่าง ๆ ทำให้ใจอาตมารู้สึกเป็นกังวล อาตมาตามลมหายใจเข้าไปจนถึงจุดที่มันหยุด อาตมาสามารถหายใจออกแต่ยังประคองใจไว้ที่จุดเดิมได้ แล้วก็ท่อง สัมมาอะระหัง ใจสามารถหยุดตรงนั้นได้ระยะเวลาหนึ่ง และบางทีก็กลายเป็นความหยุดนิ่ง มั่นคง และอยู่ได้นาน และนั่นเป็นความรู้สึกที่สันติสุขมาก

“ สำหรับการเตรียมตัวบวช การถือศีลไม่ใช่เรื่องใหม่สำหรับอาตมา อาตมารักษาศีลมา ๖ เดือน ก่อน มาร่วมโครงการ  อาตมาต้องเลิกเล่นกีตาร์ ซึ่งเป็นสิ่งที่ยากที่สุด และพยายามเลิกร้องเพลงในห้องน้ำ ต้อง หยุดทุกอย่าง สำหรับการสวดมนต์เป็นสิ่งที่ยากที่สุด ตอนนี้ และต้องเรียนรู้ภาษาบาลี ซึ่งเป็นอะไรที่ใหม่ สำหรับอาตมา และต้องพยายามท่องให้ได้ ”

พระหลุยส์   ปญฺญาธโร  จากประเทศอังกฤษ

“ ทุกเช้าพวกเราตื่นเวลา ๐๔.๓๐ น. มีเสียงเพลงปลุก พวกเราต้องเตรียมตัวอาบน้ำให้เสร็จในเวลา ๐๔.๕๐ น. จากนั้นก็เรียกเข้าแถวเหมือนฝึกทหาร แล้วเข้าห้องเวลาตี ๕ สวดมนต์ทำวัตรเช้า ปฏิบัติธรรมภาคเช้าจนถึงเวลาอาหารเช้า ซึ่งเริ่ม ๐๖.๓๐ - ๐๗.๐๐ น. พวกเราตักอาหารมาแล้ว ก็ต้องสวดและขอบคุณคนที่บริจาคอาหารมาให้ พวกเราแบ่งกันรับบุญ ทำให้เราเป็นคนที่ดีขึ้น ขอบคุณทุกคน

“ หลังจากรับประทานอาหารเช้า ก็ทำกิจวัตรประจำวัน ซักผ้า และอื่น ๆ กิจกรรมเหล่านี้ทำให้เราเป็นคนที่ดีขึ้น และต้องมีความสะอาด มีระเบียบ จากนั้นก็เป็นเวลาพัก แล้วก็กลับเข้าไปในห้องเวลา ๐๙.๐๐ น. เรียนรู้พุทธศาสนาและการนั่งสมาธิ แล้วก็นั่งสมาธิอีกครั้ง จากนั้นก็ลงมาจัดอาหารกลางวัน รับประทานอาหารแล้วก็แบ่งบุญ ล้างจาน เก็บกวาด

“ หลังจากนั้นก็เป็นเวลาพัก แล้วก็กลับเข้าห้อง ประมาณ ๑๔.๐๐ - ๑๕.๐๐ น. เพื่อเรียนรู้เกี่ยวกับพระพุทธศาสนาและการนั่งสมาธิ ซึ่งต้องบอกว่าดีมาก ๆ เสร็จแล้วออกมาก็ประมาณ ๑๗.๐๐ น. ได้พักเล็กน้อย ไม่มีอาหารเย็น ต้องบอกว่าหิวมาก พักจนถึง ๑๘.๐๐ น. แล้วก็กลับไปสวดมนต์ทำวัตรเย็น แล้วก็เรียนรู้เกี่ยวกับพุทธศาสนาและการทำสมาธิ นั่งสมาธิจนถึง ๒๑.๐๐ น. จาก ๒๑.๐๐ - ๒๒.๐๐ น. เป็นเวลาเตรียมตัวเข้านอน พอถึง ๔ ทุ่ม ไฟก็ดับ

“ เมื่อวันใหม่เริ่มต้นอีกครั้ง กิจวัตรกิจกรรมก็เหมือนเดิม  การทำอย่างนี้ทุกวันทำให้เรามีระเบียบ เราได้ตื่นเช้า ได้ฝึกสวดมนต์ทำวัตรเช้า เตรียมตัวเป็นพระที่ดี เพราะการบวชเป็นพระต้องเป็นตัวอย่างของคนอื่น ทุกคนมองดูคุณอยู่ คุณต้องมีใจเปิดกว้าง ต้องสุภาพ ต้องเป็นผู้นำ ”

จางหงอี้  จากประเทศจีน

“ อาตมารู้สึกว่า ความเป็นอยู่ของที่นี่ค่อนข้างเรียบง่าย  เมื่อมีความเรียบง่ายแล้วเราจะนำสติกลับ มาในตัวได้ ตอนนี้เองความเป็นอัตลักษณ์ก็จะกว้างขึ้น จิตใจของเราก็จะขยายกว้างออกไป อาตมารู้สึกได้ถึงชีวิตที่สมบูรณ์ ซึ่งอาจกล่าวได้ว่า ความเป็นอยู่ ยิ่งเรียบง่าย ชีวิตก็จะยิ่งสมบูรณ์และดีพร้อม ”

คำตอบที่ได้รับฟังจากปากคำของทุกท่าน ซึ่งบัดนี้ได้มีชีวิตอันประเสริฐในสมณเพศแล้วก็คือ ท่าน ต้องการความสุขที่แท้จริงของชีวิต และความสุขแท้ที่ท่านมองเห็นว่ามีอยู่จริงนั้นสามารถค้นพบได้ด้วยคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ดังนั้นท่านจึงไม่ลังเลที่จะเดินทางมาค้นหา และไม่หวั่นไหวหรือหวั่นเกรงต่อบทฝึกที่ยากลำบากใด ๆ เลย ถือเป็นตัวอย่างชีวิตที่น่าสรรเสริญเป็นอย่างยิ่ง ซึ่งความจริงจังต่อการค้นหาสาระอันจริงแท้ของชีวิตนี้ เป็นสิ่งสำคัญยิ่งที่ชายไทยทุกคนจำเป็นต้องนำมาเป็นต้นแบบ เพราะถือได้ว่าเป็นผู้อยู่ชิดใกล้คำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้ามาตั้งแต่เกิด ซึ่งการได้เกิดมาในร่มเงาบวรพระพุทธศาสนา ได้ชื่อว่าเป็นชาวพุทธ ถือเป็นกล่องของขวัญที่ได้มาพร้อมวันถือกำเนิดเลยทีเดียว แต่เรากลับไม่ยอมเปิดกล่องของขวัญนั้น ทั้ง ๆ ที่เป็นของที่ทรงคุณค่าที่สุดและใกล้ตัวที่สุด

สำหรับพุทธบุตรนานาชาติเหล่านี้ ..เมื่อท่านได้รับการอบรมธรรมะจนสามารถเข้าใจอย่างลึกซึ้งแล้ว ท่านก็พร้อมที่จะนำสิ่งต่าง ๆ เหล่านี้ไปแนะนำให้ผู้อื่นได้รู้ซึ้งถึงความสุขที่แท้จริง ที่ท่านได้รับจากคำสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าสืบต่อไป

Cr. สิขีแก้ว

วารสารอยู่ในบุญ  ฉบับที่ ๑๑๘  เดือนสิงหาคม  พ.ศ. ๒๕๕๕

ความในใจจาก ๒ ตัวแทนธรรมทายาทนานาชาติ (เม.ย.)

จุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนโลกฯ

คลิกอ่านเรื่องเด่นของวารสารอยู่ในบุญปี พ.ศ. ๒๕๕๕ ตามลิงก์ด้านล่างนี้
พิธีบรรพชาสามเณร ๒๙๔ รูป ณ ประเทศบังกลาเทศ
ความในใจ จาก ๒ ตัวแทนธรรมทายาทนานาชาติ
จุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนโลกในปี พ.ศ. ๒๕๕๕