พิธีถวายโคมมาฆประทีป และวางดวงแก้วมณีบรมจักร

พิธีถวายโคมมาฆประทีป และวางดวงแก้วมณีบรมจักร

ณ อาคาร ๑๐๐ ปี คุณยายอาจารย์ฯ 

เนื่องในวันมหาปูชนียาจารย์

ณ เบื้องหน้าอาคาร ๑๐๐ ปี คุณยายอาจารย์ฯ ในวันนี้ อาจมีเพียงแท่งเสาและเครนก่อสร้างกับภาพความสำเร็จที่ยังรออยู่ในใจ.. นับเป็นเวลาชั่วโมงต่อชั่วโมงที่เราได้เห็นผู้คนในชุดขาว ๆ เดินทางหลั่งไหลมาวัดอีกครั้ง แม้มิใช่วันหยุดราชการ

ทุก ๆ วันที่ ๓ กุมภาพันธ์ของทุกปี จะเกิดเหตุการณ์บุญเช่นนี้บ่อย ๆ เพราะเป็นวันที่มีวาระพิเศษ คือพระเดชพระคุณหลวงปู่ พระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร) ผู้ค้นพบวิชชาธรรมกาย มรณภาพในวันนี้ คุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาทองสุข  สำแดงปั้น อาจารย์คนแรกผู้สอนภาวนาให้แก่คุณยายอาจารย์ฯ ก็ละสังขารในวันนี้ และอีกท่านหนึ่ง...

“เขามาคอยยายนานแล้วหรือยัง ไม่อยากให้คนที่ตั้งใจมากราบยายผิดหวังกลับไป ลงไปให้เขาเห็นสักหน่อยก็ยังดี"  คุณยายอาจารย์ฯ ในวัยเกือบ ๙๐ ปี มักจะถามผู้ใกล้ชิดเช่นนี้เสมอ แม้ท่านจะสูงวัยและสังขารร่วงโรย แต่ยังคงมีหัวใจนักสู้ผู้เปี่ยมด้วยเมตตา น่าเสียดายยิ่งที่ผู้มาใหม่ไม่มีโอกาสได้พบท่านต่อหน้าอีกแล้ว  คุณยายอาจารย์ฯ ละสังขาร ไปตั้งแต่ปี พ.ศ. ๒๕๔๓ และสลายร่างในวันที่ ๓ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๔๕ ..ต่างปี ต่างวาระ แต่เหตุการณ์ทั้งสามก็มาบรรจบกัน

พระเดชพระคุณหลวงพ่อสร้างหอฉันหลังใหม่ และตั้งชื่อเพื่อระลึกถึงท่าน ผู้ให้กำเนิดวัดพระธรรมกาย ว่า  "หอฉันคุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์  ขนนกยูง"  มาในปีนี้ก็ได้ใช้เป็นสถานที่จัดงานถวายโคมมาฆประทีปตั้งแต่ภาคเพล นับเป็นบุญแรกเพื่อต้อนรับวันมหาปูชนียาจารย์ที่ลูกหลานคุณยายต่างประชุมบุญกันเต็มที่ ใช้สอยสถานที่กันสุดกำลัง จนหลายคนต้องนั่งล้นไปถึงข้างนอก

"ใครมาขอบุญบารมียาย ขอให้เขาสำเร็จทุกคน ด้วยอำนาจแห่งบุญกุศล" คุณยายมักกล่าวคำอธิษฐานจิต พร้อมพนมมือจรดศีรษะในยามค่ำคืน

พิธีถวายโคมมาฆประทีป 

ผ่านไปหลายชั่วโมงหลังถวายโคมมาฆประทีป หลายคนเลือกจะไปนั่งสมาธิที่ห้องปัญญาบ้าง ที่มหาวิหารหลวงปู่บ้าง จนกระทั่งถึงช่วงเวลาสำคัญ ๕ โมงเย็น ไม่ขาดไม่เกินจากกำหนดการ

เปลวแดดอ่อนโยนมากขึ้นแล้ว ลำแสงและลำเงาตกต้องอยู่ตามแนวแท่งเสา หากทอดตามองผ่านสายตาเล็ก ๆ ของนกที่กำลังบินกลับรัง เราก็คงจะได้เห็นเหล่าพุทธบุตรในท่ามกลางมหาชน ชุดขาวเนืองแน่นรายล้อมอยู่บนพื้นที่กว้างใหญ่ที่มีแต่สีดินกับสีปูน

อาคาร ๑๐๐ ปีคุณยายอาจารย์ฯ ณ วันนี้อาจยังไม่สมบูรณ์นัก แต่พวกเราก็ได้เห็นถึงความก้าวหน้า ปัจจัยที่สาธุชนทั่วโลกทุ่มชีวิตทำด้วยจิตศรัทธากำลังเกิดผลเป็นรูปเป็นร่าง วันสำคัญนี้จึงไม่ต่างจากการหลอมรวมใจลูกหลานคุณยายอีกครั้ง เพื่อจะได้ไม่ลืมหน้าที่อันยิ่งใหญ่ ช่วยกันสร้างอาคาร หลังนี้ให้สำเร็จ สนับสนุนงานเผยแผ่พระพุทธศาสนา วิชชาธรรมกายไปทั่วโลก

สาธุชนผู้มีบุญต่างทยอยกันโปรยรัตนชาติ
ท่ามกลางเสียงสวดสรรเสริญคุณยายอาจารย์ฯ ที่ดังกึกก้องอยู่ไม่ขาดระยะ

หลังจากพระเดชพระคุณหลวงพ่อนำนั่งสมาธิเสร็จสิ้นลง ก็เริ่มต้นพิธีวางดวงแก้วมณีบรมจักร ณ อาคาร ๑๐๐ ปี คุณยายอาจารย์ฯ บริเวณใจกลางการก่อสร้าง ประดุจการตั้งมั่นพระพุทธศาสนาให้มั่นคงเป็นปึกแผ่นถาวร ก่อนจะถึงเวลาดีของสาธุชน ผู้มีบุญที่ทยอยกันไปประกอบพิธีโปรยรัตนชาติท่ามกลางเสียงสวดสรรเสริญคุณยายอาจารย์ฯ ที่ดังกึกก้องอยู่ไม่ขาดระยะ ทุกอย่างดำเนินไปอย่างเรียบร้อย ดูสงบเสงี่ยม สง่างามจนกระทั่งพิธีเสร็จสิ้นลงในเวลา ๑๘.๓๐ นาฬิกา

เรื่องของศรัทธา...จะบังคับใครก็ไม่ได้ แต่อาจบอกต่อให้คนฟังได้...อย่างไม่มีการบังคับ เพื่อให้ใครต่อใครที่ยังไม่เคยรู้จักความจริงของชีวิต จะเริ่มต้นพิสูจน์เส้นทางสายนี้ด้วยตัวเอง ตามรอยทางอันประเสริฐของมหาปูชนียาจารย์

ใครอยากจะตามติดยาย ก็ต้องมีกาย วาจา ใจ ที่ใสบริสุทธิ์ ขยันนั่งสมาธิมาก ๆ จะทำอะไรก็ตามก็ตั้งใจเอาบุญจริง ๆ คนใจสะอาดเท่านั้นถึงจะอยู่ใกล้ยายได้ ดังนั้น สำหรับใครที่เฝ้าตามติดยาย เกาะรถด่วนขบวนสุดท้ายในช่วงเวลาของหลวงพ่อ ก็คงจะเป็นอีกวันที่จะแยกย้ายกันกลับบ้านไปด้วยหัวใจชื่นบานเป็นพิเศษ พร้อม ๆ กับตอกย้ำความเชื่อมั่นในคำสอนของคุณยายที่ว่า "ชีวิตนี้เกิดมาสร้างบารมี"

Cr. ประวีร์

วารสารอยู่ในบุญ  ฉบับที่  ๑๐๑  เดือนมีนาคม  พ.ศ. ๒๕๕๔