ย้อนอดีต...ท่องประวัติศาสตร์พระพุทธศาสนา (ตอนที่ ๑๘)

ย้อนอดีต...ท่องประวัติศาสตร์พระพุทธศาสนา
𝄖𝄖𝄖𝄖𝄖𝄖𝄖𝄖𝄖𝄖❧☙𝄖𝄖𝄖𝄖𝄖𝄖𝄖𝄖𝄖𝄖

ตอนที่ ๑๘ : คลื่นลูกแรกในการปักหลักพระพุทธศาสนา...กระทบฝั่ง ณ แคว้นมคธ

เมื่อ “พระอุรุเวลกัสสปะ” พร้อมด้วยบริวารได้ฟัง “อาทิตตปริยายสูตร” อันกล่าวถึงความร้อนที่เกิดขึ้นกับ อายตนะภายใน ๖ โดยมีจักษุเป็นต้น ซึ่งมีสาเหตุมาจาก ราคะ โทสะ โมหะ แผดเผาอยู่ ทั้งหมดได้เกิดความเบื่อหน่าย คลายกำหนัด จิตหลุดพ้นจากกิเลสทั้งปวง บรรลุเป็นพระอรหันต์ ผู้หมดกิเลสแล้ว พระพุทธองค์พร้อมด้วยสงฆ์หมู่ใหญ่นี้ ได้เสด็จจาริกไปยังกรุงราชคฤห์ แคว้นมคธ อันมี “พระเจ้าพิมพิสาร” เป็นกษัตริย์ผู้ปกครอง

“พระเจ้าพิมพิสาร” เมื่อสดับข่าวว่า พระผู้มีพระภาคเสด็จมายังกรุงราชคฤห์ ซึ่งในขณะนี้ได้ประทับอยู่ ณ สุประดิษฐเจดีย์ ในสวนตาลหนุ่ม จึงได้เสด็จไปเข้าเฝ้าพร้อมด้วยพราหมณ์และคหบดีรวม ๑๒ นหุต (๑๒๐,๐๐๐ คน) แวดล้อม และเมื่อพระราชาพร้อมด้วยบริวารเดินทางไปถึง ต่างบังเกิดความสงสัยว่า “พระสมณโคดมประพฤติพรหมจรรย์ในสำนักของพระอุรุเวลกัสสปะ” หรือ “พระอุรุเวลกัสสปะประพฤติพรหมจรรย์ในสำนักของพระสมณโคดม” กันแน่

ครั้งนั้น พระพุทธองค์ทรงทราบถึงความคิดในใจของพราหมณ์และคหบดีเหล่านั้น จึงตรัสถาม “พระอุรุเวลกัสสปะ” ถึงความที่ท่านและบริวารได้ละการบูชาเซ่นสรวงไฟ ซึ่งคำตอบของท่านได้สร้างความประหลาดใจให้แก่ชาวแคว้นเป็นอย่างมาก เพราะท่านเองเป็นเจ้าลัทธิและเป็นครูบาอาจารย์ใหญ่ มีลูกศิษย์อยู่มากมาย ครั้นภายหลังที่ท่านได้ตอบคำถามของพระพุทธองค์แล้ว ท่านได้หมอบกราบแทบมูลบาทของพระผู้มีพระภาค เมื่อนั้นความสงสัยในประเด็นที่ว่า “ใครเป็นอาจารย์...ใครเป็นลูกศิษย์” จึงได้หมดไป และความสงสัยทั้งปวงได้หมดสิ้นไปเมื่อได้ฟังธรรมจากพระพุทธองค์ คือ อนุปุพพิกถา อันประกอบด้วย ทาน ศีล สวรรค์ โทษของกาม อานิสงส์ของการออกบวช เป็นผลให้ชาวเมือง ๑๑๐,๐๐๐ คน มี “พระเจ้าพิมพิสาร” เป็นต้น บรรลุเป็นพระโสดาบัน และชาวเมืองที่เหลือ ๑๐,๐๐๐ คน ได้แสดงตนเป็นพุทธมามกะ ผู้ขอถึงพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่งที่ระลึกตลอดชีวิต

จากเหตุการณ์ดังกล่าวนี้ นับเป็นพระปรีชาญาณของพระผู้มีพระภาคเจ้าโดยแท้ ที่ทรงอาศัยเวลาพอสมควรในการปราบทิฐิของเหล่าชฎิล โดยมี “อุรุเวลกัสสปะ” ผู้เป็นเจ้าลัทธิและอาจารย์ใหญ่ของชาวแคว้นมคธ ครั้นเมื่อสามารถทำให้ทิฐิทั้งหลายของ “อุรุเวลกัสสปะ” หมดสิ้นไปได้ สาวกทั้งหลายจึงได้ประพฤติปฏิบัติตาม จนในที่สุดชฎิลทั้ง ๑,๐๐๓ ตนได้ออกบวช ฟังธรรม และบรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์ และเมื่อทั้งหมดได้ปรากฏตัวต่อหน้าสานุศิษย์ชาวแคว้นมคธ ว่าแม้คณาจารย์ของพวกตนยังเลือกที่จะประพฤติพรหมจรรย์ในสำนักของพระพุทธองค์ จึงหมดความสงสัยในพระศาสดา ต่างน้อมใจเพื่อสดับฟังธรรมจากพระพุทธองค์ จนในที่สุดต่างได้บรรลุธรรมาภิสมัยตามกำลังบุญบารมี จึงอาจกล่าวได้ว่าเป็น คลื่นลูกแรกในการปักหลักพระพุทธศาสนา

Cr. พระมหาพงศ์ศักดิ์ ฐานิโย, ดร.
วารสารอยู่ในบุญ ฉบับที่ ๑๙๘ เดือนมิถุนายน พ.ศ. ๒๕๖๒

***สามารถนำไปเผยแพร่ได้ แต่ขอให้ใส่ Cr. ผู้เขียนด้วย***

คลิกบทความได้ที่นี่ https://dhamma-media.blogspot.com/2019/05/his18.html

คลิกอ่านแต่ละบทความของวารสารอยู่ในบุญ ฉบับที่ ๑๙๘ ประจำเดือนมิถุนายน พ.ศ. ๒๕๖๒ ได้ที่นี่