คุณครูไม่ใหญ่เล่าเรื่องหาที่ในที่

พอหลวงพ่อบวชปุ๊บ ก็เป็นว่าที่สมภารเลย คือ รุ่งขึ้นก็คิดจะสร้างวัด ทั้งๆ ที่ยังไม่มีแผ่นดินที่จะรองรับ หลวงพ่อคิดไว้ว่าต้องมีที่ดินสัก 200 ไร่ แต่ไม่ทราบว่าจะหาได้จากไหน จึงบอกกับคุณยาย ซึ่งท่านก็ถามเรียบ ๆ เพราะอัธยาศัยท่านจะเรียบง่าย ท่านถามหลวงพ่อในขณะที่นั่งปฏิบัติธรรมด้วยกันว่า “ท่านจะเอาที่แบบไหน” ก็เรียนท่านว่า “อยากได้ที่ติดน้ำ ไปมาสะดวก เนื้อที่ 200 ไร่ แล้วที่สําคัญ คือ ฟรี เพราะเราไม่มีเงิน” ท่านรับคําอย่างสั้น ๆ ง่าย ๆ ว่า “ค่ะ” ท่านพูดอยู่คําเดียวแล้วก็นั่งหลับตาทําสมาธิเพื่อหาที่ในที่ โดยนั่งเยื้องๆ เฉียงๆ ห่างจากหลวงพ่อสักประมาณ 2 เมตร

จากนั้นคุณยายท่านก็เซตโปรแกรมเลย เอาติดน้ำ 200 ไร่ ไปมาสะดวก ฟรี ซึ่งคุณยายท่านเห็นในที่ว่าที่ติดน้ำติดถนน ไปมาหาสู่สะดวก ไม่ใกล้ไม่ไกลจากกรุงเทพฯ

แต่ช่วงนั้น มีคนเขามาบอกท่านว่ามีที่ดิน 19 ไร่ เขาจะเอามาขาย อยู่ที่จังหวัดปทุมธานี แล้วก็พยายามไปอ้อน ๆ ให้ท่านไปดู ท่านก็ไป ทั้งๆ ที่ท่านก็รู้อยู่แล้วว่า ไม่ใช่ แต่ท่านไม่อยากขัดใจ คือ ว่าไงว่าตามกัน

พอชวนกันไปดู คุณยายเดินนำหน้าเลย นอกนั้นหนุ่ม ๆ ทั้งนั้นเดินตามหลัง คุณยายท่านเดินไปเหงื่อไหลไคลย้อย บอกโอยเหนื่อยขนาดนี้ ไปมาไม่สะดวก ไม่ใช่หรอก ไม่ใช่ตามผัง เพราะในผังต้องได้ฟรี ถ้าขายผิดสูตรแล้ว ตามผังต้องเป็นท้องนา ติดน้ำ ใกล้ถนน ไปมาสะดวก อันนี้ไม่ใช่

ต่อมาก็ได้ข่าวว่ามีที่ 200 ไร่ ที่อําเภอคลองหลวง จังหวัดปทุมธานี หลังจากที่หลวงพ่อบวชได้ 2 เดือน

ซึ่งเจ้าของที่ท่านชื่อ คุณหญิงประหยัด แพทยพงศาวิสุทธาธิบดี โดย คุณถวิล วัติรางกูล นําเรื่องมากราบเรียนคุณยาย เพราะท่านรู้จักคุ้นเคยกับ คุณวรณี สุนทรเวช ซึ่งเป็นลูกสาวของคุณหญิงประหยัด เศรษฐินีซึ่งมีที่ดินจํานวนมาก จากนั้นจึงนัดหมายกันว่าจะไปพบท่านเพื่อขอซื้อที่แปลงนี้

เมื่อถึงวันนัดหมาย ตัวแทนของหมู่คณะเรา นําโดยคุณถวิลและหลวงพ่อทัตตชีโว (ขณะนั้นยังไม่ได้บวช) ได้เดินทางไปยังบ้านของคุณหญิงประหยัด อันที่จริงตั้งใจว่าจะขอรับบริจาคที่ผืนนี้ แต่ถ้าท่านไม่ให้ก็จะขอซื้อแทน แต่วันนั้น..เราไม่ทราบมาก่อนเลยว่า เป็นวันคล้ายวันเกิดของคุณหญิงประหยัดพอดี เมื่อไปถึงท่านก็ยิ้มให้ เพราะนึกว่ามางานวันเกิด ท่านถามพวกเราว่ามาทําไม ก็ตอบไปว่าเห็นท่านมีที่ดินอยู่แปลงหนึ่ง เลยรังสิตไปไม่มากนัก จึงอยากจะขอซื้อเพื่อสร้างวัด พูดดังนี้แล้ว ทั้งคุณหญิงประหยัดและอาจารย์วรณีก็นั่งนิ่งเงียบไปพักหนึ่ง แต่สําหรับหมู่คณะของเราแล้วช่างเป็นเวลาอันยาวนาน เพราะไม่รู้ว่าท่านจะตอบปฏิเสธหรือตกลง หรือว่าจะไล่เราออกจากบ้านก็ไม่อาจทราบได้

ในที่สุดท่านก็เอ่ยปากบอกว่า “ไม่ขาย” ทําให้ทุกคนหัวใจแทบสลาย เพราะระดับคหบดีอย่างท่านบอกว่าไม่ขาย แล้วเราจะทําอย่างไรกันต่อไป คุณหญิงยิ้มแล้วพูดต่อว่า “ฉันจะยกให้ฟรี” วันนั้นทีมงานของเรากลับมาเล่าให้ฟังว่า หัวใจเต้นระรัวเมื่อเจ้าของที่เปรยว่าฉันไม่ขาย แต่ฉันจะยกให้ ความปีติยินดีก็บังเกิดขึ้นแก่หมู่คณะของเรา

เมื่อหลวงพ่อมาดูที่ดินเป็นครั้งแรก ก็เป็นการเห็นพร้อม ๆ กันกับท่านเจ้าของที่ดินซึ่งเดินทางมาพร้อมกับหลวงพ่อเพื่อกล่าวคําถวายผืนแผ่นดินที่ตัวท่านเองก็ไม่เคยเห็นมาก่อน เพราะท่านมีที่ดินมากมาย เมื่อมาถึงแล้วท่านก็ถามกับนายกองนาว่า “ที่ฉันอยู่ตรงไหน” เพราะมีที่ดินหลายแห่งจนไม่รู้ว่าแปลงนี้อยู่ตรงไหนแน่ นายกองนาก็พาท่านมาดูว่าที่ของท่านอยู่ตรงนี้ เป็นผืนที่ดิน 200 ไร่ เมื่อคุณหญิงทําพิธีถวายที่ดินแล้ว เราจึงเริ่มลงมือสร้างวัดกัน แต่เนื่องจากที่ดินถูกเวนคืนไป 4 ไร่ จึงเหลือเพียง 196 ไร่ ซึ่งติดน้ำทั้งด้านหน้าและด้านหลัง ทั้งฝั่งคลองสามและคลองแอล

สิ่งที่เกิดขึ้นทําให้หลวงพ่อและหมู่คณะทึ่งในความสามารถของคุณยาย ไม่ทราบว่าท่านทําได้อย่างไร วันหลังหลวงพ่อจึงมาถามท่านว่า “ยาย... ยาย ทําไงนะ” ท่านตอบว่า “ยายก็ทําเฉย ๆ นั่งนิ่ง ๆ เฉย ๆ แล้วยายก็ดูว่าใครเป็นเจ้าของบุญ” หลวงพ่อชอบใจวิธีของท่านมาก เพียงแค่นั่งเฉย ๆ แล้วตรวจดูว่าใครเป็นเจ้าของบุญ รู้สึกอยากทําเป็นบ้าง คุณยายเฉลยว่า เวลาจะสร้างวัด ท่านก็ใช้วิธี “ดูเฉย ๆ ดูไปเรื่อย ๆ เอามนุษย์ทั้งหลายมารวมกัน แล้วก็ตั้งผังลงไป ยายทําจนชํานาญแล้ว” แสดงว่าคุณยายชํานาญในการหาผู้มีบุญมาก แล้วท่านก็ตั้งผังเหมือนการเซตโปรแกรมคอมพิวเตอร ์ โดยทําทั้งวันทั้งคืนให้แน่นหนา นี้เป็นส่วนหนึ่งซึ่งถือเป็นผลงานของคุณยายโดยแท้

หลวงพ่อประทับใจมากที่คุณยายสามารถสร้างวัดพระธรรมกายได้ใหญ่โตถึงเพียงนี้ โดยเริ่มต้นจากไม่มีอะไรเลย และท่านเองก็อ่านหนังสือไม่ออกเขียนไม่ได้ รู้สึกทึ่งว่าทําไมท่านจึงกล้าคิดกล้าทํา แต่ในความจริงแล้วท่านไม่ต้องใช้ความกล้าอะไรเลย เพียงแต่นั่งนิ่ง ๆ เงียบ ๆ เฉย ๆ แค่ถามหลวงพ่อว่าจะเอาอย่างไรแล้วก็หลับตาเท่านั้นเอง

Cr. ร. ลิ่วเฉลิมวงศ์ สำนักสื่อธรรมะ

จากหนังสือ ความทรงอภิญญาของผู้ให้กำเนิดวัดพระธรรมกาย