บัณฑิตกับสิ่งเป็นและไม่เป็นประโยชน์

อนตฺถํ ปริวชฺเชติ อตฺถํ คณฺหาติ ปณฺฑิโต.

บัณฑิตย่อมเว้นสิ่งที่ไม่เป็นประโยชน์ ถือเอาแต่สิ่งที่เป็นประโยชน์

(องฺ.จตุกฺก ๒๑/๕๙)

ขึ้นชื่อว่าเป็นบัณฑิต ย่อมฝึกตนฝึกใจอย่างยิ่งยวด

บัณฑิตย่อมแยกแยะดี-ชั่วออก

บัณฑิตย่อมชี้ชัดบุญ-บาปได้

เมื่อจำแนกออกได้อย่างนี้

บัณฑิตย่อมถือเอาแต่สิ่งที่ดี มีประโยชน์

สิ่งใดเป็นโทษ ไม่เป็นคุณ ย่อมสละเสีย

ไม่ยอมให้ความไม่ดีติดตัวไป

การกระทำเช่นนี้ไม่ใช่เรื่องง่าย

ต้องเป็นผู้มีดวงปัญญามากและมีกำลังใจอย่างสูงส่ง

ต้องฝึกฝนทั้งกาย-ใจมานับชาติไม่ถ้วน

จึงจะสามารถสะสมดวงปัญญาและพลังใจได้เช่นนี้

เราจึงควรคบหาบัณฑิต

จะได้ละเว้นสิ่งไม่เป็นประโยชน์

ถือเอาแต่สิ่งที่เป็นประโยชน์

อันก่อเกิดประโยชน์สุขอย่างไพศาล

ทั้งประโยชน์ชาตินี้และประโยชน์ชาติหน้า

เจริญรอยตามบัณฑิตทั้งปวงได้อย่างน่าชื่นชม

Cr. พระครูสมุห์ณรงค์ ทนฺตจิตฺโต

วารสารอยู่ในบุญ ฉบับที่ ๑๗๘ เดือนตุลาคม พ.ศ. ๒๕๖๐