มหาสังฆทาน ๓,๐๐๐ วัด

มหาสังฆทาน ๓,๐๐๐ วัด

ปีพุทธศักราช ๒๕๔๕ ที่กําลังจะผ่านพ้นไปนี้นับเป็นปีทองของการสร้างมหาทานบารมีโดยแท้ เริ่มจาก

เดือนกุมภาพันธ์ที่ผ่านมา ยอดกัลยาณมิตรทั้งหลาย ได้มีโอกาสถวายมหาสังฆทานแด่คณะสงฆ์นับแสนรูป

ที่เดินทางมาจาก ๓๐,๐๐๐ วัดทั่วประเทศ ในพิธีสลายร่างคุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง

ติดตามด้วยการถวายมหาสังฆทานแด่คณะสงฆ์ ๓,๐๐๐ วัด ๒,๐๐๐ วัด และ ๓,๕๐๐ วัดทั่วประเทศเป็นลํา

ดับมา ซึ่งล้วนสร้างความปีติเบิกบานแก่ยอดกัลยาณมิตรทั่วโลกเป็นอย่างยิ่ง

ในวันอาทิตย์ต้นเดือนที่ ๑ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๔๕ นี้ นับเป็นโอกาสครั้งสําคัญอีกวาระหนึ่ง ที่คณะสงฆ์จาก

ทั่วประเทศกว่า ๓,๐๐๐ วัดได้เมตตาเดินทางมาเป็นเนื้อนาบุญให้แก่เหล่าพุทธศาสนิกชนได้ถวายมหาสังฆ

ทานร่วมกัน ณ วัดพระธรรมกาย ถือเป็นการส่งท้ายปีทองของพระพุทธศาสนา ที่จะกลายเป็นประวัติศาสตร์

หน้าสําคัญให้ชาวโลกได้ชื่นชมอนุโมทนาตราบนานเท่านาน

ทานอันมีผลมาก

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงสรรเสริญการเลือกให้ทานในบุญเขตที่มีผลมาก ดังความในพระบาลีที่ว่า

“วิเจยฺย ทานํ ทาตพฺพํ วิเจยฺย ทานํ สุคตปฺปสฏฺฐํ” ความว่า “พึงเลือกให้ทาน การเลือกให้ทาน พระตถา
คตเจ้าทรงสรรเสริญไว้แล้ว” นอกจากนี้พระพุทธองค์ยังได้ตรัสเปรียบเทียบการให้ทานกับการหว่านพืชลง
ในผืนนาที่แตกต่างกันว่า

“พืชแม้มากที่บุคคลหว่านแล้วในนาดอนย่อมให้ผลไม่ไพบูลย์ ทั้งไม่ยังชาวนาให้ปลื้มใจ ฉันใด ทานมาก

มายอันบุคคลให้แล้วในผู้ทุศีล ย่อมไม่มีผลไพบูลย์ ทั้งไม่ยังทายกให้ปลาบปลื้ม ฉันนั้น ส่วนพืชแม้น้อยอัน

บุคคลหว่านแล้วในนาดี เมื่อฝนหลั่งสายน้ำโดยสม่ำเสมอ ผลย่อมยังให้ชาวนาปลาบปลื้มฉันใด ทานแม้

น้อยอันบุคคลบริจาคแล้ว ในผู้มีศีลมีคุณความดี ย่อมมีผลมาก ฉันนั้น”

ด้วยเหตุนี้เอง ตั้งแต่ครั้งสมัยพุทธกาลเป็นต้นมา ชาวพุทธของเราจึงเลือกที่จะถวายทานในบุญเขตของ

พระพุทธศาสนา ซึ่งเป็นทานที่แม้ทําน้อยก็มีผลมาก ถ้าทํามากก็มีผลมากยิ่งๆ ขึ้นไป ซึ่งนับเป็นบุญลาภ

อันประเสริฐของมวลมนุษยชาติที่หาได้ยากยิ่ง เพราะกว่าที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าของเราจะเสด็จอุบัติขึ้น

ในโลก จนสามารถประกาศพระพุทธศาสนาให้สืบทอดยืนยาวมาจนถึงยุคของเรานี้ พระพุทธองค์ทรง

ต้องใช้เวลาในการสั่งสมบารมีมาอย่างยาวนานถึง ๒๐ อสงไขยอีกแสนมหากัป และที่สำคัญก็คือ การบัง

เกิดขึ้นของพระสัมมาสัมพุทธเจ้านั้นมิใช่ว่าจะเกิดขึ้นได้ในทุกยุคทุกสมัย เพราะในบางกัป (คือระยะเวลาตั้งแต่โลกถือกําเนิดขึ้น จนกระทั่งแตกสลายไป) บางครั้งก็ไม่มีพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงบังเกิดขึ้นเลย เรียกกันว่า “สูญกัป” ส่งผลให้ผู้ที่บังเกิดในยุคนี้ไม่สามารถที่จะทําทานในบุญเขตของพระพุทธศาสนาได้

ตรงข้ามกับพวกเราทั้งหลายในยุคนี้ที่โชคดีเป็นอย่างยิ่ง เพราะแม้จะไม่ทันได้พบกับพระสัมมาสัมพุทธเจ้า แต่ก็ยังอยู่ในยุคที่พระพุทธศาสนาเจริญรุ่งเรือง มีโอกาสได้ถวายทานกับเนื้อนาบุญอันเลิศ ไม่มีเนื้อนาบุญอื่นยิ่งกว่า คือ คณะพระภิกษุสงฆ์ ซึ่งเป็นทานที่มีผลมาก อันจะแปรเปลี่ยนเป็นอริยทรัพย์คือ “บุญ” ที่จะติดตามตัวของเราไปทุกภพทุกชาติ และบุญนี้เองที่จะช่วยให้เรามีความสุขสบายในทุกที่ทุกสถานที่ไปบังเกิด ตราบกระทั่งหมดกิเลสเข้าสู่พระนิพพาน

มหาสังฆทานที่เกิดขึ้นได้โดยยาก

ในพระไตรปิฎกปรากฏหลักฐานเกี่ยวกับการสร้างมหาทานบารมีในสมัยพุทธกาลมากมาย เช่น การสร้างมหาทานบารมีอย่างสุดกําลังของอนาถบิณฑิกเศรษฐีและมหาอุบาสิกาวิสาขา ที่ได้รับยกย่องจากพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ให้เป็นอุบาสกและอุบาสิกาผู้เป็นเลิศในการถวายทาน และอีกตัวอย่างหนึ่งที่เรามักได้ยินกันบ่อยๆ คือการถวายอสทิสทาน คือทานที่ไม่มีใครเหมือนและไม่เหมือนใครของพระเจ้าปเสนทิโกศล ที่ทําทานแข่งกับชาวเมือง และผลัดกันแพ้ผลัดกันชนะถึง ๖ ครั้ง พอครั้งที่ ๗ จึงได้รับคําแนะนําในการถวายทานอันทำได้ยากจากพระนางมัลลิกา จนกระทั่งสามารถเอาชนะชาวเมืองได้ในที่สุด เป็นต้น

ทว่าในยุคปัจจุบัน การสร้างมหาทานบารมีครั้งยิ่งใหญ่ที่ปรากฏขึ้นบนผืนแผ่นดินไทย ซึ่งเป็นดินแดนที่พระพุทธศาสนาเจริญรุ่งเรืองมากที่สุดในโลก แม้จะบังเกิดขึ้นเพียงไม่กี่ครั้ง แต่ก็เป็นสิ่งที่ประวัติศาสตร์ของพระพุทธศาสนาจะต้องจารึกไว้ ครั้งแรกคืองานฉลอง ๒๕ พุทธศตวรรษ เมื่อปี พ.ศ.๒๕๐๐ ซึ่งในครั้งนั้นรัฐบาลไทยได้จัดงานเฉลิมฉลองและจัดพิธีกรรมทางศาสนาขึ้น ณ ปะรําพิธีท้องสนามหลวง โดยได้นิมนต์คณะสงฆ์มาเจริญพระพุทธมนต์และถวายไทยธรรมจํานวน ๒,๕๐๐ รูป เป็นเวลา ๓ วัน นอกจากนี้รัฐบาลในสมัยนั้นยังได้อุทิศที่ดินแปลงใหญ่ที่ตําบลศาลายา อําเภอนครชัยศรี จังหวัดนครปฐม ให้จัดสร้างเป็นพุทธมณฑล ดังปรากฏในปัจจุบัน

ครั้นจําเนียรกาลผ่านไป ๔๕ ปีให้หลัง มหาสังฆทานก็ได้บังเกิดขึ้น ในพิธีสลายร่างคุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง ผู้ให้กําเนิดวัดพระธรรมกาย เมื่อวันที่ ๓ กุมภาพันธ์ พ.ศ.๒๕๔๕ ที่ผ่านมา โดยหลวงพ่อธัมมชโยได้นิมนต์คณะสงฆ์จากทั่วประเทศ กว่า ๓๐,๐๐๐ วัด จํานวนรวมกว่า ๑๐๐,๐๐๐ รูป มาเป็นเนื้อนาบุญให้ญาติโยมกัลยาณมิตรทั่วโลก ได้ร่วมกันถวายภัตตาหารและปัจจัยไทยธรรมกันอย่างเต็มอิ่มเต็มใจอีกครั้ง

ในงานทอดกฐินสามัคคี เมื่อวันที่ ๓ พฤศจิกายนที่ผ่านมา หลวงพ่อธัมมชโยมีความปลาบปลื้มใจอย่างยิ่ง ที่ได้เห็นลูกๆ ชายหญิงทุกคน ทุ่มเทสร้างมหาทานบารมีกันแบบหัวใจไร้ขีดจํากัด ดังนั้นท่านจึงได้ปรารภเหตุนี้แจ้งข่าวบุญใหญ่คือ การถวายภัตตาหารและการถวายปัจจัยไทยธรรมเป็นมหาสังฆทานแด่คณะสงฆ์จาก ๓,๐๐๐ วัดทั่วประเทศ ในวันอาทิตย์ต้นเดือนที่ ๑ ธันวาคม ซึ่งนับเป็นบุญลาภอันประเสริฐอีกครั้งหนึ่งของยอดนักสร้างบารมีทั้งหลาย ที่จะได้ถวายสังฆทานแด่เนื้อนาบุญอันประเสริฐนับหมื่นรูป ซึ่งเป็นสิ่งที่บังเกิดขึ้นได้ยากยิ่งในยุคปัจจุบัน

จริงอยู่ แม้ว่าขณะนี้พวกเรายังอยู่ในยุคที่พระพุทธศาสนายังคงเจริญรุ่งเรือง แต่ทว่าการจะนิมนต์คณะสงฆ์เพื่อมาเป็นเนื้อนาบุญให้แก่ญาติโยมคราวละมากๆ นั้น ไม่ใช่สิ่งที่จะสามารถทําได้โดยง่าย ต้องอาศัยความพร้อมในหลายๆ ด้านด้วยกัน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของบุคลากร อาคาร สถานที่ ภัตตาหาร ยานพาหนะ ตลอดจนการวางแผนต้อนรับต่างๆ ซึ่งปัจจุบันวัดพระธรรมกายของเรามีความพร้อมที่จะรองรับงานตรงจุดนี้ได้ แต่นั่นก็ยังไม่สําคัญเท่ากับการมีผู้นําในการสร้างบารมีที่มีความเข้มแข็ง และมีหัวใจประดุจพระบรมโพธิสัตว์ ที่มุ่งมั่นนําพาหมู่คณะสั่งสมมหาทานบารมีตามรอยบัณฑิตในกาลก่อน ซึ่งก็คือ หลวงพ่อธัมมชโยของพวกเรานั่นเอง

พระเดชพระคุณหลวงพ่อท่านมีมโนปณิธานอันแน่วแน่ ที่จะแผ่ขยายพระพุทธศาสนาวิชชาธรรมกายไปทั่วโลก และมุ่งมั่นที่จะส่งเสริมการคณะสงฆ์ไทยให้เข้มแข็งเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ดังนั้นกิจกรรมของวัดพระธรรมกายที่ผ่านมาจึงมุ่งสนองงานการคณะสงฆ์ไทยอย่างเต็มกําลังเสมอมา

การถวายมหาสังฆทานในครั้งนี้ก็เช่นกัน ถือเป็นโอกาสดีที่คณะสงฆ์จะได้มาประชุมแลกเปลี่ยนความคิดเห็นซึ่งกันและกัน เป็นการเปิดวิสัยทัศน์ให้ทุกรูปได้มีโอกาสมาศึกษารูปแบบของการจัดงานบุญใหญ่ที่มีระเบียบแบบแผน ทั้งยังช่วยให้คณะสงฆ์ที่มาเกิดความภูมิใจ และมีกำลังใจที่จะบำเพ็ญสมณกิจให้ยิ่งๆ ขึ้นไป ซึ่งสิ่งต่างๆ เหล่านี้ล้วนเป็นนิมิตหมายของความมั่นคง และความเจริญรุ่งเรืองของพระพุทธศาสนาที่จะบังเกิดขึ้นในอนาคตอันใกล้นี้

ดังนั้นการถวายมหาสังฆทาน ๓,๐๐๐ กว่าวัด ในวันที่ ๑ ธันวาคมนี้ จึงมีความสําคัญไม่ยิ่งหย่อนไปกว่างานบุญใหญ่ทุกๆ งานที่ผ่านมา เพราะความสําเร็จของงานนี้ ย่อมหมายถึงความสําเร็จโดยรวมของพระพุทธศาสนาและการคณะสงฆ์ไทย นอกจากนี้ยังถือเป็นงานบุญใหญ่ปิดท้ายปีพุทธศักราช ๒๕๔๕ ซึ่งเป็นปีทองของการสร้างมหาทานบารมี ที่กระทํากันมาอย่างต่อเนื่องตลอดทั้งปี เพื่อก้าวเข้าสู่ศักราชใหม่ของการสร้างมหาทานบารมีแบบหัวใจไร้ขีดจํากัดอย่างแท้จริง

เรื่อง : สุพรรณภูมิ

วารสารอยู่ในบุญ ฉบับที่ ๒ ประจำเดือนธันวาคม พ.ศ. ๒๕๔๕

***สามารถนำไปเผยแพร่ได้ แต่ขอให้ใส่ Cr. ผู้เขียนด้วย***

คลิกบทความได้ที่นี่ https://dhamma-media.blogspot.com/2019/06/blog-post_17.html

คลิกอ่านวารสารอยู่ในบุญ ในรูปแบบของ PDF
https://drive.google.com/file/d/180mXoDuS-x8N1bxuqpAOnsR1saAycwuD/view

คลิกอ่านวารสารอยู่ในบุญ ในรูปแบบของ E-book
http://dhammamedia.org/YNB%202545/02YNB_4512/02YNB_4512.html

คลิกอ่านแต่ละบทความของวารสารอยู่ในบุญ ฉบับที่ ๒ ประจำเดือนธันวาคม พ.ศ. ๒๕๔๕ ได้ที่นี่