ทำไม..การทอดกฐินถึงเป็นสุดยอดของมหากาลทาน ?

บุญจากการทอดกฐิน ถือเป็นสุดยอดมหากาลทาน เพราะเป็นบุญที่ทำได้ยากและมีข้อจำกัดหลายอย่าง คือ

๑. เป็นกาลทาน คือ ทำได้แค่ปีละ ๑ ครั้งเท่านั้น อีกทั้งต้องทำในช่วงระยะเวลาที่กำหนดไว้ คือ ภายใน ๑ เดือน นับจากวันออกพรรษา (ตั้งแต่วันแรม ๑ ค่ำ เดือน ๑๑ ถึงกลางเดือน ๑๒ รวมเวลา ๒๙ วันเท่านั้น) คือ ถ้าเลยช่วงเวลาดังกล่าวไปแม้แต่เพียงวันเดียว บุญที่จะทำนั้น ก็ไม่จัดว่าเป็นบุญทอดกฐินของปีนั้น

๒.เป็นบุญที่ถูกจำกัดด้วยประเภทของทาน คือ ต้องถวายเป็นสังฆทานเท่านั้น จะถวายแบบเฉพาะเจาะจงภิกษุรูปใดรูปหนึ่งเหมือนทานอื่น ๆ ไม่ได้

๓. เป็นบุญที่ถูกจำกัดด้วยคราว คือ ใน ๑ ปี แต่ละวัดจะรับกฐินและกรานกฐินได้ปีละครั้งเดียวเท่านั้น

๔. วัดที่จะรับกฐินได้นั้น ต้องมีพระภิกษุที่อยู่จำพรรษาครบอย่างน้อย ๕ รูป

๕. ในวัดทอดกฐิน พระภิกษุที่กรานกฐินจะต้องตัด เย็บ ย้อม (หรือรับผ้าจีวรสำเร็จรูปที่ทายก ทายิกา ตัด เย็บ ย้อมเสร็จเรียบร้อย แล้วนำมาถวายก็ได้) เมื่อได้ผ้าจีวรมาแล้ว ก็ต้องกรานกฐินให้แล้วเสร็จภายในวันนั้น

๖. เป็นบุญที่ถูกจำกัดด้วยไทยธรรม คือ ของที่ถวายต้องเป็นผ้าผืนใดผืนหนึ่งในจำนวนไตรจีวรเท่านั้น   นอกนั้นจัดเป็นบริวารกฐินทั้งหมด

๗.การทำบุญทดกฐินและการถวายผ้ากฐินเป็นบุญที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงดำริขึ้นด้วยพระองค์เอง คือ ทรงมีพระบรมพุทธานุญาตให้ถวายแด่ภิกษุที่จำพรรษาครบ ๓ เดือน ซึ่งผิดกับการทำทานอย่างอื่น ที่ต้องมีทายก ทายิกา ทูลขออนุญาตจากพระองค์ก่อน เช่น การถวายผ้าอาบน้ำฝน เกิดจากการที่มหาอุบาสิกาวิสาขาทูลขออนุญาตจากพระสัมมาสัมพุทธเจ้า จึงได้เกิดการทำบุญถวายผ้าอาบน้ำฝนขึ้น...

Cr. ร.ลิ่วเฉลิมวงศ์

วารสารอยู่ในบุญ  ฉบับที่ ๑๐๙  เดือนพฤศจิกายน  พ.ศ. ๒๕๕๔