ธุดงค์ปีใหม่ ๒๕๕๓

ผ่านพ้นเทศกาลวันขึ้นปีใหม่ไปไม่นาน แต่บรรยากาศของการเฉลิมฉลอง ซึ่งแทบทั้งโลกถือเป็นธรรมเนียมนิยมกันว่าเป็นช่วงเวลาแห่งความเบิกบาน หรรษาที่ต้องต้อนรับสิ่งดี ๆ ใหม่ ๆ เข้ามาในชีวิต ยังคงอบอวลไปด้วยความสุขและรอยยิ้มกันถ้วนหน้า เหมือนได้กลิ่นหอมสดชื่นของมวลดอกไม้นานาพันธุ์ เมื่อนึกถึงภาพแห่งความสุขในช่วงเวลาวันขึ้นปีใหม่มาเยือน แต่อย่างไรก็ตาม เราทั้งหลายที่เป็นชาวพุทธ แม้จะสนุกสนานรื่นเริงขนาดไหน ก็ไม่เคยละทิ้งแนวคิดและแนวทางปฏิบัติอย่างผู้มีปัญญา เพราะการวัดงบดุลกำไรชีวิตนั้น คงไม่สามารถวัดได้เพียงทรัพย์สมบัติ หน้าที่การงาน หรือยศถาบรรดาศักดิ์ที่เพิ่มขึ้นเท่านั้น แต่ความสุขที่เกิดขึ้นจากจิตใจที่ดีงาม ด้วยการกลั่นใจให้ใสสะอาดบริสุทธิ์ มีการบำเพ็ญทาน รักษาศีล เจริญภาวนา เป็นเบื้องต้น สิ่งนี้ต่างหากที่เป็นกำไรชีวิตที่แท้จริง เป็นกำไรที่เราตักตวงใช้อย่างไม่มีวันหมด เพราะเมื่อนึกถึงครั้งใด ใจก็ขยายกว้างขวางไร้ขีดจำกัด มีกำลังใจที่จะทำความดีต่อไป แม้ไม่มีใครเห็นหรือคอยชื่นชม 

ดังเช่น ภาพความประทับใจในบุญกุศลที่เกิดขึ้นของการอยู่ธุดงค์ปีใหม่ ๒๕๕๓ ที่ผ่านมา ตั้งแต่วันที่ ๓๐ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๕๒ จนถึงวันที่ ๑ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๓ ซึ่งทุกวินาทีตั้งแต่ตื่นนอน จนกระทั่งเข้านอน ถูกกลั่นเป็นบุญกุศลล้วน ๆ ที่เชื่อมั่นว่ายังคงสว่างไสวอยู่ในดวงใจของผู้มีบุญทุกคนอยู่เสมอ

๓๐  ธันวาคม  ๒๕๕๒

เริ่มต้นตั้งแต่การลงทะเบียนการอยู่ธุดงค์ ตั้งแต่เวลา ๑๕.๓๐ น. ณ สภาธรรมกายสากล บริเวณทิศตะวันออก ฝั่งครุฑ และพักค้าง ณ พื้นที่ตั้งวิหารน้อย ในลานธรรม มหาธรรมกายเจดีย์ และมหารัตนวิหารคด เห็นยอดนักสร้างบารมีทุกเพศ ทุกวัย ตั้งแต่วัยเด็กเล็กไปจนถึงวัยคุณปู่ คุณย่า หลายท่านมากันเป็นครอบครัว ต่างทยอยกันมาลงทะเบียนอย่างไม่ขาดสาย พกพากระเป๋าเพียงไม่กี่ใบกับรอยยิ้มบนใบหน้า มาอยู่ธุดงค์ปีใหม่กันอย่างคึกคักเบิกบาน การเข้ามาสู่บรรยากาศการอยู่ธุดงค์ ทำให้รู้สึกเปลี่ยนชีวิตประจำวันที่เคยเป็นอยู่มาสู่บรรยากาศใหม่ที่ให้ความรู้สึกสงบสุขอย่างบอกไม่ถูก จากที่เคยอยู่บ้านหลังใหญ่มาอยู่กลดหลังน้อยขนาดพอนอนได้หนึ่งคนพอดี มีเครื่องใช้ส่วนตัวเท่าที่จำเป็น ทำให้เห็นความจริงว่า แท้จริงแล้วชีวิตคนเราไม่ได้ต้องการอะไรมากมาย มีบ้านหลายหลังก็อยู่ได้ทีละหลัง มีรถหลายคันก็ขับได้ทีละคัน มีเสื้อผ้าหลายชุดก็ใส่ได้ทีละชุด นอกเหนือจากปัจจัย ๔ ในการดำรงชีวิตแล้ว ก็มีเพียงแคใจดวงนี้ที่เราต้องรักษาให้บริสุทธิ์อยู่เสมอ การอยู่ธุดงค์นับเป็นกุศโลบายวิธีกำจัดขัดเกลากิเลส ทำให้เกิดความมักน้อยสันโดษ ไม่สะสม เพื่อให้เบาสบาย ไปมาสะดวกเพราะไม่มีภาระมาก เหมือนนกที่บินไปมีเพียงปีกกับหาง มีความปลอดกังวล ใจเป็นอิสระ ละคลายความยึดมั่นถือมั่น ทำให้ใจหยุด ใจนิ่ง ประพฤติปฏิบัติธรรมได้โดยง่าย พอตกค่ำต่างก็ทยอยกันเข้าโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา และสวดมนต์ทำวัตรเย็น นั่งสมาธิแผ่เมตตาก่อนนอนหลับในอู่แห่งทะเลบุญ

๓๑  ธันวาคม  ๒๕๕๒

วันนี้... นอกจากจะปฏิบัติกิจวัตรกิจกรรมตามปกติแล้ว ภาคบ่ายยังได้ฟังพระธรรมเทศนาจากหลวงพ่อทัตตชีโว ท่านได้บรรยายธรรมให้เราได้เข้าใจถึงความสำคัญของวันขึ้นปีใหม่ที่มีต่อนักสร้างบารมี ว่าช่วงเวลาที่เกิดมาเป็นมนุษย์นั้นน้อยนัก เดี๋ยววันเดี๋ยวคืน เหมือนสายน้ำไม่เคยไหลย้อนกลับ เราจึงต้องดำเนินชีวิตด้วยความไม่ประมาท ตั้งใจสั่งสมบุญทุกบุญอย่างเต็มที่ เมื่อถึงวันปีใหม่ทุกปี ลองกลับมานึกทบทวนงบบุญชีวิตของเราว่าได้มีการพัฒนาไปอย่างไร แล้วเราต้องแก้ไขข้อบกพร่องอะไรบ้าง เพื่อใช้เวลาทุกอนุวินาทีที่ผ่านไปให้มีคุณค่าสมกับที่เกิดมาสร้างบารมี

นอกจากนี้พวกเรายังได้เข้าใจถึงสถานการณ์พระพุทธศาสนาในปัจจุบัน และการริเริ่มโครงการอุปสมบทหมู่ ๑๐๐,๐๐๐ รูป ทุกหมู่บ้านทั่วไทย จะช่วยฟื้นฟูศีลธรรมโลกให้กลับคืนมาอย่างไร ทำให้รู้สึกว่าได้ความรู้ที่มีคุณค่าอย่างมาก

และภาคเย็นยังได้รับบุญพับจีวรในโครงการอุปสมบทหมู่ ๑๐๐,๐๐๐ รูป ทุกหมู่บ้านทั่วไทย ที่ด้านข้างบ้านแก้วเรือนทองของคุณยาย วันนี้มีสาธุชนมารับบุญพับจีวรกันเป็นจำนวนมาก เรียกได้ว่าเกือบทุกคนที่มาอยู่ธุดงค์ปีใหม่เลยก็ว่าได้ เพราะคงไม่มีใครอยากจะพลาดบุญสำคัญนี้ การเป็นหญิงได้เพียงจับต้องผ้าจีวรก็รู้สึกว่ามีบุญมาก เพราะไม่มีโอกาสได้บวช ยิ่งรู้สึกว่าเราเป็นส่วนหนึ่งของผู้สถาปนาโครงการอุปสมบทหมู่ ๑๐๐,๐๐๐ รูป ทุกหมู่บ้านทั่วไทยให้สำเร็จ ยิ่งรู้สึกปีติภาคภูมิใจอย่างมาก ตั้งใจว่าผ้าจีวรทุกผืนที่เราได้พับ จะทำให้ดีที่สุด สวยที่สุด ประณีตที่สุด

พับจีวรไปใจก็นึกถึงบุญกุศลไปด้วย ถึงแม้กาลเวลาจะล่วงเลยมากว่า ๒,๕๐๐ ปีแล้ว แต่ภาพของพระภิกษุผู้สงบจากความเร่าร้อนในทางโลกนุ่งห่มผ้ากาสาวพัสตร์เรียบร้อย มีมารยาท สำรวมระวัง ในกิริยาอาการของการยืน เดิน นั่ง ประพฤติตนเป็นผู้ไม่เห็นแก่นอน ถือการบำเพ็ญเพียรทางจิตเป็นหน้าที่หลักสำคัญของชีวิตนักบวช ยังคงเป็นภาพที่น่าเลื่อมใสศรัทธาของชาวพุทธอยู่เสมอ

คุณค่าของผ้ากาสาวพัสตร์ที่เราร่วมพับจัดแจงให้เรียบร้อยในวันนี้ คงไม่อาจประเมินค่า หรือตีราคา มุ่งพิจารณาความประณีตของเนื้อผ้า เพราะไม่อาจมองเห็นคุณค่าอันแท้จริงที่แฝงอยู่ในผ้าสีย้อมฝาดนี้ได้ แต่หากพิจารณาถึงหน้าที่อันสำคัญที่ผู้บวชเป็นพระภิกษุจะต้องประพฤติปฏิบัติภายหลังจากที่ได้ห่มผ้ากาสาวพัสตร์ ย่อมมองเห็นเนื้อแท้อันแสนบริสุทธิ์ของเนื้อผ้าจีวรทุกผืน ที่บันดาลความน่าเลื่อมใสให้เกิดขึ้นแก่ผู้พบเห็นได้ อย่างเช่นวันนี้ ไม่ว่าจะมองไปทางไหนเห็นแต่รอยยิ้มอิ่มบุญของยอดนักสร้างบารมีที่ต่างช่วยกันพับผ้าจีวรอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย เพราะมีบุญเป็นเครื่องหล่อเลี้ยงใจนั่นเอง

๑  มกราคม  ๒๕๕๓

กิจกรรมในภาคเช้า หลังจากทำวัตรเช้าและนั่งสมาธิแล้ว เหล่าสาธุชนต่างเดินทางมาตักบาตรปีใหม่ร่วมกัน ณ ลานธรรม มหาธรรมกายเจดีย์ ในปีนี้มีสาธุชนมาตักบาตรกันเป็นจำนวนมาก เพราะคุณครูไม่ใหญ่สอนให้เรารู้ว่า บุญเท่านั้นที่เป็นที่พึ่งที่แท้จริงให้กับเราได้ ใคร ๆ ก็ต้องสร้างบุญ ภาพพระสงฆ์เดินเรียงเป็นทิวแถวด้วยกิริยาสำรวม สีเหลืองเรืองรองของผ้ากาสาวพัสตร์ ตัดกับสีฟ้าใสของท้องฟ้าในยามเช้า ช่างเป็นความงดงามของวันขึ้นปีใหม่ที่อิ่มเอมด้วยบุญกุศลอย่างยิ่ง ภาพสาธุชนในชุดขาวราวดอกมะลิฉาบไล้ด้วยแสงเงิน แสงทองของดวงตะวัน และสายหมอกจาง ๆ ทำให้ภาพดูนุ่มนวลน่าประทับใจ สองมือของท่านทานบดี บรรจงประคองสิ่งของวางลงไปในบาตร ตัดขาดออกไปจากใจ พร้อม ๆ กับกระแสบุญหลั่งไหลสู่ศูนย์กลางกายอย่างทับทวี

หมอกยามเช้าที่ทำให้ชาวไทยทั้งประเทศ หันมาระลึกถึงบุญ และร่วมกันสร้างบุญอย่างเต็มกำลัง ตามแต่ภาวะและสถานะของตนจะเอื้ออำนวย บุญที่เกิดขึ้นจึงนำพาความชุ่มเย็นสู่ใจของชาวไทยทุกคน บุญใหญ่ครั้งนี้จะช่วยเตือนให้เรารำลึกว่าชีวิตเป็นของน้อย เวลาแห่งการสั่งสมบุญก็ถูกนับถอยหลังตลอดเวลา เราจึงต้องเร่งสั่งสมบุญให้ยิ่ง ๆ ขึ้นไป ให้สมกับปี พ.ศ. ๒๕๕๓ นี้ เป็นปีแห่งการฟื้นฟูศีลธรรมโลกให้รุ่งเรืองเหมือนดังสมัยพุทธกาล

Cr. กองบรรณาธิการ

วารสารอยู่ในบุญ  ฉบับที่ ๘๘  เดือนกุมภาพันธ์  พ.ศ. ๒๕๕๓