ทำไม..ธรรมทาน ถึงชนะการให้ทั้งปวง?

ทำไม..ธรรมทาน ถึงชนะการให้ทั้งปวง?

ในสมัยที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงมีชีวิตอยู่ มีการประชุมกันของเหล่าเทวดาบนสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ เพื่อพยายามไขปัญหาทั้ง ๔ ข้อ คือ ๑. ในบรรดาทานทั้งหลาย..ทานชนิดใดยอดเยี่ยมที่สุด? ๒. ในบรรดารสทั้งหลาย..รสอะไรเลิศที่สุด? ๓. ในบรรดาความยินดีทั้งหลาย..ความยินดีอะไรเป็นเลิศที่สุด? ๔.ความสิ้นไปของตัณหา..ประเสริฐที่สุดเพราะอะไร? แต่ก็ไม่มีเทวดาตนใดตอบได้ จึงพากันไปถามท้าวมหาราชและท้าวสักกเทวราช ซึ่งท่านก็ตอบไม่ได้อีก และด้วยเหตุนี้เอง เหล่าเทวดาจึงพากันไปกราบเรียนถามพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ซึ่งพระองค์ทรงตอบว่า.. การให้ธรรมทาน..ชนะการให้ทั้งปวง รสแห่งธรรม..ชนะรสทั้งปวง ความยินดีในธรรม..ชนะความยินดีทั้งปวง ความสิ้นตัณหา..ชนะทุกข์ทั้งปวง...

และที่เป็นเช่นนี้..ก็เพราะว่า การที่คนเราจะทำความดี หรือกลับตัวกลับใจเป็นคนดีได้นั้น ก็ต้องได้รับข้อคิดจากการฟังธรรม หรืออ่านธรรมะมาก่อน จึงเป็นเหตุให้เขาได้ตั้งใจถวายทานที่ยิ่งใหญ่ สร้างมหาวิหาร ออกบวช หรือแม้แต่การตั้งความปรารถนาที่จะเป็นพระพุทธเจ้าหรือพระอัครสาวก ก็ล้วนแต่ต้องฟังหรืออ่านธรรมะมาก่อนทั้งนั้น และท้ายที่สุด..การที่คนเราจะหมดกิเลส ไปนิพพาน หรือที่สุดแห่งธรรมนั้น ก็เนื่องมาจากการรับรู้ธรรมมาก่อนเช่นกัน...

ดังนั้น..การให้ธรรมทาน จึงชื่อว่า..ชนะการให้ทั้งปวง  อีกทั้งยังเป็นสิ่งที่เมื่อให้แล้ว มีแต่ประโยชน์เกิดขึ้นเพียงฝ่ายเดียว และที่สำคัญยังมีอานิสงส์มากอย่างจะนับจะประมาณมิได้  ดังมีพระอรรถกถาจารย์เปรียบเทียบไว้ว่า การได้ถวายจีวรแด่พระพุทธเจ้า พระปัจเจกพุทธเจ้า และพระขีณาสพ ที่นั่งติด ๆ กันในจักรวาล ถึงพรหมโลก ยังมีอานิสงส์ไม่ถึง ๑ ใน ๑๖ ส่วน ของการให้ธรรมทานที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสเพียงคาถาเดียวเลย...

Cr. ร.ลิ่วเฉลิมวงศ์

วารสารอยู่ในบุญ  ฉบับที่ ๑๑๐  เดือนธันวาคม  พ.ศ. ๒๕๕๔