ทำไม "ไอวา" ถึงหายจากมะเร็ง !

ทำไม "ไอวา"
ถึงหายจากมะเร็ง !

เมื่อ ๔ ปีก่อน พระอาจารย์ ดร.ปรมัย ธนิสฺสโร ได้เดินทางไปสอนสมาธิแก่กลุ่มคนชรากลุ่มหนึ่งที่ประเทศลัตเวีย ซึ่งท่านได้ไปเจอผู้ชายคนหนึ่งชื่อ “ไอวา” อายุราว ๖๕-๗๐ ปี มานั่งสมาธิกับท่านด้วย

ขณะนั้นไอวากำลังป่วย หน้าตาเหมือนคนอมทุกข์มาหลายปี แต่หลังจากการนั่งสมาธิในครั้งนั้นแล้ว ไอวาได้ตามพระอาจารย์ไปนั่งสมาธิยังที่ต่าง ๆ ไม่ว่าพระอาจารย์เดินทางไปสอนสมาธิที่ไหนในลัตเวีย ไอวาก็จะตามไปด้วย เพราะเขาได้ค้นพบว่า..เหมือนตัวเองได้กลับไปยังความรู้สึกที่คุ้นเคย ซึ่งพระอาจารย์ได้อธิบายให้เขาฟังว่า..จริง ๆ แล้ว ใจคนเราก็มีบ้าน บ้านของใจอยู่ภายในตัวของเราเอง แต่คนทั่วไปมักจะเอาใจไปอยู่นอกตัว คือ คิดถึงคนนั้น คนนี้ สถานที่นั้น สถานที่นี้ เหตุการณ์นั้น เหตุการณ์นี้ จนบางครั้งทำให้ใจไม่เป็นสุข แต่การที่ไอวานั่งสมาธิแล้วเอาใจกลับเข้ามาไว้ในตัว ก็เหมือนกับใจได้กลับบ้าน ทำให้มีความสุข

หลังจากไอวานั่งสมาธิไปสักระยะหนึ่ง ก็ได้มาเปิดเผยกับพระอาจารย์ว่า เขาเป็นมะเร็ง ซึ่งพระอาจารย์ก็ได้ให้กำลังใจไปว่า ให้นั่งสมาธิทุกวัน ให้ใจได้กลับบ้าน เพราะใจจะได้มีพลังในการต่อสู้กับโรคภัยไข้เจ็บทั้งหลาย และหลังจากนั้น ๑ ปี ตรงกับ พ.ศ. ๒๕๖๐ พระอาจารย์ได้กลับไปที่ประเทศลัตเวียอีกรอบหนึ่ง ซึ่งคนแรกที่พระอาจารย์จำได้ก็คือ ไอวานี้แหละ แต่ครั้งนี้...ไอวามาพร้อมรอยยิ้มบนใบหน้า ดูสดใส ซึ่งพระอาจารย์ก็ประหลาดใจว่าปีก่อนเขายังหน้าบึ้งอยู่เลย แต่ปีนี้เขาดูมีความสุขมากขึ้น

ไอวาบอกว่า..แม้เขาเดินทางไปในที่ต่าง ๆ แต่ว่า สิ่งที่เขาไม่เคยขาดเลยก็คือ การนั่งสมาธิอย่างสม่ำเสมอในทุก ๆ วัน โดยเอาใจกลับมาที่ศูนย์กลางกายอันเป็นบ้านของใจ ซึ่งเป็นสถานที่ที่ทำให้ไอวารู้สึกคุ้นเคย ทำให้มีความสุข กลับมาเป็นหนุ่ม กระฉับกระเฉงขึ้น จนผลปรากฏว่า ไอวาได้คะแนนสูงสุดของผู้ที่มีความสุขในวัยชรา ในกลุ่มของคนชราที่มาร่วมทำกิจกรรมที่นั่น

จนกระทั่งในปี พ.ศ. ๒๕๖๑ พระอาจารย์ไปที่ประเทศลัตเวียเป็นครั้งที่ ๓ ซึ่งคนที่กลับมาเจอพระอาจารย์ก็คือไอวาอีกแล้ว เขาบอกพระอาจารย์ว่า เขามีความสุขยิ่งกว่าเมื่อก่อนมาก และได้ไปตรวจกับหมอ ซึ่งหมอก็ประหลาดใจมากว่า โรคมะเร็งที่ไอวาเป็นอยู่มันหายไป ซึ่งข่าวนี้ทำให้พระอาจารย์ปลื้มไปด้วย เพราะการนั่งสมาธิจนพบความสุข นอกจากทำให้กำลังใจเข้มแข็งขึ้นแล้ว ยังทำให้ร่างกายแข็งแรงมากขึ้นไปด้วย

นอกจากนี้ พระอาจารย์ยังบอกด้วยว่า..โลกใบนี้ยังต้องการบุญที่เกิดจากการนั่งสมาธิและการทำใจใส ๆ ของทุกคนอยู่ แม้สถานการณ์โควิดในประเทศไทยจะคลี่คลายลงบ้างแล้ว แต่เราก็ไม่รู้ว่าโควิดจะหายไปจากโลกเราเมื่อไร เพราะฉะนั้นถ้าเราขยันนั่งสมาธิและแผ่เมตตา ความบริสุทธิ์ของใจเราก็จะแผ่ไปยังชาวโลก ไปช่วยขจัดมลทินต่าง ๆ บนโลก ทำให้เกิดความบริสุทธิ์ และโลกก็จะเกิดสิ่งดี ๆ ขึ้นในที่สุด...

เรื่อง : กองบรรณาธิการ

วารสารอยู่ในบุญ ฉบับที่ ๒๑๓ ประจำเดือนกันยายน พ.ศ. ๒๕๖๓