เรื่องเหลือเชื่อของการบูชาข้าวพระที่คุณยายฯ ฝากไว้

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงค่ะ

ลูกชื่อ อรชร ปัจจุบันทำงานอยู่แผนกเภสัชกรรมโรงพยาบาลจุฬาฯ ค่ะ

 

คุณอรชร ทีมงานเตรียมข้าวสำหรับบูชาข้าวพระ

หลวงพ่อคะ ลูกเข้าวัดตั้งแต่ปี 2513 ขณะที่วัดยังเป็นศูนย์พุทธจักรปฏิบัติธรรมอยู่เลยค่ะ ซึ่งสมัยนั้นที่พักและสิ่งก่อสร้างต่างๆ ยังไม่ลงตัว คุณยายฯจึงต้องเดินทางไปๆมาๆระหว่างบ้านธรรมะประสิทธิ์กับศูนย์พุทธจักรฯ ดังนั้นในวันอาทิตย์ต้นเดือนที่มีพิธีบูชาข้าวพระ คุณยายฯจะต้องรีบเดินทางจากบ้านธรรมะประสิทธิ์มาคุมงานจัดเตรียมอาหารบูชาข้าวพระแต่เช้า ซึ่งคุณยายฯจะเป็นคนละเอียดประณีตทุกขั้นตอน จนระดับปรมาจารย์ที่ไหนก็สู้ท่านไม่ได้ ที่ลูกกล้าพูดอย่างนี้ เพราะขนาดท่านตักข้าวสวยใส่ในภาชนะบูชาข้าวพระท่านจะเน้นย้ำสอนลูกและทีมงานว่า “เจ้าหลาน อย่าเอาช้อนหรือทัพพีตักข้าวนะลูก”จากนั้นท่านก็จะหยิบไม้พายเล็กๆ ออกมาจากถุงย่ามสีขาว แล้วก็ค่อยๆบรรจงช้อนข้าวอย่างละมุนละม่อม

แล้วก็สอนพวกเราต่อว่า “ถ้าใช้ทัพพีหรือช้อนตัก เม็ดข้าวจะหัก เพราะปลายทัพพีมันคม เวลาเอาขึ้นไปถวายพระพุทธเจ้า เม็ดที่หักจะไม่สวย เวลายายเอาขึ้นบูชาแล้ว ถ้าเม็ดไหนหัก ขาด แหว่ง ก็จะขาด แหว่งใหญ่มาก โตมากทีเดียว”จากนั้นคุณยายฯ ก็พูดสำทับอีกว่า “เจ้าหลาน ที่ยายสอนน่ะ ต้องเขียนเป็นหนังสือบอกให้เขารู้ต่อไปในอนาคตด้วยนะว่ายายทำยังไง”

 

ไม้พายที่ใช้ตักข้าว เพื่อไม่ให้เม็ดข้าวหักค่ะ

ทีมงานเตรียมข้าวสำหรับบูชาข้าวพระในปัจจุบันที่ทำตามนโยบายของคุณยายฯ

ข้าวที่จัดสำหรับบูชาข้าวพระ

  

เมื่อเตรียมข้าวเสร็จแล้ว ก็นำไปจัดบนแท่นบูชาข้าวพระ

หลวงพ่อคะ..คุณยายฯท่านนี่ละเอียดเหนือโลกจริงๆนะคะ เพราะแม้กระทั่งเม็ดข้าวท่านยังจัดระเบียบได้ แถมยังไปดูความเรียบร้อยในละเอียด เพื่อเอามาปรับหยาบให้ละเอียดอีกด้วยและที่ลูกต้องทึ่งไปกว่านั้นอีกก็คือเมื่อครั้งปี 2518 ในวันอาทิตย์ต้นเดือน หลังจากบูชาข้าวพระเสร็จแล้ว ลูกและทีมงานก็เก็บล้างเช็ดภาชนะบูชาข้าวพระใส่กล่อง เพื่อเอาไว้ใช้อีกในวันอาทิตย์ต้นเดือนหน้า ซึ่งกว่าจะเก็บล้างภาชนะเสร็จก็ 6 โมงเย็นแล้วค่ะและขณะที่ลูกเตรียมตัวกลับบ้านนี่เอง

ทันใดนั้น...คุณยายฯ ท่านก็เดินลิ่วๆ มาพร้อมกับเรียกหาป้าเข่ง ลูกจึงเรียนท่านไปว่า ป้าเข่งกลับไปแล้วค่ะ ดังนั้นคุณยายฯจึงบอกลูกแทนว่า “เจ้าหลานๆ วันนี้ยายบูชาข้าวพระเห็นจานบิ่นด้วย ไปเอาออกมาดูสิลูก”และพอลูกรื้อภาชนะบูชาข้าวพระทั้งหมดออกมาตรวจเช็คอย่างละเอียดทุกใบแล้วก็รายงานคุณยายฯ ว่า..ยังไม่เห็นอันไหนบิ่นเลยเจ้าค่ะแต่คุณยายฯท่านก็ยืนยันว่า “มีสิ ตอนเอาขึ้นไป ยายเห็นจานบิ่น เวลาเอาขึ้นไปบนโน้นรอยบิ่นมันใหญ่โตเชียวนะ เจ้าหลานดูอีกรอบ” ซึ่งลูกก็พยายามดูอีกที

แต่คราวนี้คุณยายฯ บอกว่า ให้เอามือลูบภาชนะให้ทั่วๆด้วย แล้วพอลูกทำแบบนี้ ปรากฏว่า เจอภาชนะบิ่นจริงๆ 1 ใบค่ะแต่เป็นรอยกระเทาะที่เล็กมากๆ จนลูกอัศจรรย์แบบเหว๋อโลกไปเลยค่ะว่า..ญาณทัศนะของคุณยายฯ ท่านละเอียดจนสามารถเห็นรอยกระเทาะเล็กๆ ของจานแก้วที่ตาเปล่ามองไม่เห็นแต่ท่านกลับเห็นได้ชัดเจนมากคือ ท่านเห็นในละเอียด แล้วพอมาเช็คกับหยาบ ซึ่งปรากฏว่าตรงกันแบบเป๊ะๆ

และเท่านี้ยังไม่พอนะคะ..ครั้งหนึ่งในวันเสาร์ต้นเดือน ลูกไปซื้อขนมเพื่อมาจัดบูชาข้าวพระ ซึ่งพอมาถึงวัดก็ 5 ทุ่มกว่าเข้าไปแล้วค่ะ จึงรีบเอาขนมใส่ไว้ที่ตู้ล็อคเกอร์เบอร์ 6 ที่ครัวยามา โดยกะว่าพรุ่งนี้แต่เช้าจะให้น้องจัดใส่ภาชนะบูชาข้าวพระ แต่พอตี 2 ลูกก็ต้องรีบตื่นเพื่อไปตลาด 4 มุมเมือง เพื่อซื้อของมาทำอาหารเลี้ยงพระและสาธุชน ซึ่งกว่าจะกลับถึงวัดก็ตี 5 อีกทั้งวันนั้นลูกยังรับบุญจนมือเป็นระวิงกว่าจะเสร็จก็หัวค่ำ และพอลูกจะเก็บของเพื่อรีบกลับบ้าน ก็เดินมาเปิดตู้ล็อคเกอร์เบอร์ 6พอเห็นขนมในตู้ก็ใจตกวูบเลยค่ะเพราะลืมเอามาจัดบูชาข้าวพระและขณะที่กำลังใจตกอยู่นั้น คุณยายฯ ท่านก็กำลังเดินตรวจวัดโดยผ่านมาทางครัวยามาพอดีและเมื่อลูกเห็น

ดังนั้นจึงรีบวิ่งออกไปหาคุณยายฯ แล้วพูดดังๆ ว่า..คุณยายฯขาๆ ซึ่งคุณยายก็ไม่หยุดเดินค่ะ เพราะท่านจะรีบเดินไปตรวจงานต่อ แต่ท่านก็ส่งยิ้มมาให้ แล้วพูดขึ้นทันทีว่า “อ๋อ..ของในตู้ ยายฯเอาขึ้นบูชาข้าวพระให้แล้วนะ” โห..ลูกฟังแล้วรู้สึกตะลึงเต็มตื้นแบบเฟี้ยวฟ้าวจนบอกไม่ถูกเลยค่ะ เพราะ 1) คุณยายฯทราบได้ยังไง..ว่าลูกกำลังจะบอกท่านเรื่องนี้ 2)ตอนลูกเอาขนมบูชาข้าวพระเก็บในตู้ ก็ไม่มีใครเห็น และก็ไม่ได้บอกใครเลยเพราะมัน 5 ทุ่มกว่าแล้ว 3)คุณยายฯท่านทราบได้ยังไงว่า..ลูกจะเอาขนมนี้มาบูชาข้าวพระ และเมื่อท่านรู้..ท่านก็เมตตาคุมบุญเอาขึ้นถวายบูชาข้าวพระให้..แม้จะอยู่ในตู้หลวงพ่อคะ..ลูกรู้สึกว่าตัวเองมีบุญเหลือเกินค่ะที่มาเจอครูบาอาจารย์ที่ทรงอภิญญาขนาดนี้

ดังนั้นลูกขอชวนทุกคนมาหล่อคุณยายฯกันนะคะ เพราะท่านเป็นผู้ทรงอภิญญาที่หาได้ยากยิ่งในยุคนี้ เพราะเมื่อเราทำบุญเพื่อเชื่อมสายบุญกับท่าน ก็จะได้บุญใหญ่แบบไม่มีประมาณเลยค่ะ