อะไรคือความสูญเสียที่น่ากลัวที่สุด

การเจอปัญหา อุปสรรคและการกระทบกระทั่งบนเส้นทางการสร้างบารมีเป็นเรื่องธรรมดา เพราะเพื่อนนักสร้างบารมีก็ยังไม่มีใครหมดกิเลส และต่างมีข้อบกพร่องด้วยกันทั้งนั้น เพราะหากไม่มีข้อบกพร่องหรือบรรลุเป็นพระอรหันต์หมดกิเลสแล้ว จะมาเข้าวัดเพื่อขัดเกลากิเลสสร้างบารมีกันไปทำไม

ดังนั้น เราต้องอยู่บนเส้นทางนี้ด้วยความเข้าใจ ให้อภัยและคิดปรับปรุงข้อบกพร่องของตัวเองตลอดเวลา เพราะเรามีเวลาอยู่บนโลกนี้อย่างจำกัด อย่ามัวเอาเวลาไปนั่งคิดถึงเหตุผลที่จะทำให้เรายุติการสร้างบารมี เลิกไปวัด หรือหยุดงานบุญที่ทำ และที่สำคัญ ไม่มีใครสามารถตัดรอนการสร้างบารมีของเราได้มากเท่ากับที่เราตัดรอนการสร้างบารมีของตัวเราเอง ด้วยการน้อยใจ ด้วยความไม่อดทน หรือทิฐิมานะที่เกิดจากใจของเราเอง

หากเราได้มองโลกไปตามความเป็นจริง เราจะพบว่า เป็นเรื่องธรรมดาที่เราต้องเจออุปสรรค และด้วยวิบากกรรมเก่า บางคนถึงกับต้องสูญเสียอะไรไปหลายอย่าง เช่น เสียชื่อเสียง เสียเพื่อน เสียใจ เสียของรัก... แต่จงจำไว้ว่า จะสูญเสียอะไรก็เสียไป แต่อย่าทำให้ตัวเองสูญเสียโอกาสในการสร้างบารมี เพราะการสูญเสียสิ่งนี้ เป็นการสูญเสียที่น่ากลัวที่สุด เนื่องจากชีวิตจะตกอยู่ในภาวะวิกฤต คือเราจะไม่ได้บุญอะไรเพิ่มเติมเลย ทั้ง ๆ ที่เราเกิดมาเป็นมนุษย์ก็เพื่อการสั่งสมบุญ และในเมื่อเราต้องใช้บุญทุกวัน หากไม่สร้างเพิ่ม พอบุญหย่อนชีวิตก็จะตกระกำลำบากแบบข้ามภพข้ามชาติ

ด้วยเหตุนี้... ไม่ว่าจะเจออุปสรรคอะไร จงสู้และหมั่นถามตัวเองบ่อย ๆ ว่า เราสร้างบารมีในหน้าที่ของเราเต็มที่หรือยัง เพราะการทำอย่างเต็มที่ แท้จริงแล้วก็ไม่ได้ทำเพื่อใครอื่นเลย แต่เป็นการทำให้ตัวเรามีบุญในปริมาณมากพอที่จะทำให้เรามีชีวิตที่ราบรื่น มีความสุขในปัจจุบัน และรองรับการบรรลุมรรคผลนิพพานของตัวเราเองในชาติสุดท้าย...


Cr. ร.ลิ่วเฉลิมวงศ์ วารสารอยู่ในบุญ สำนักสื่อธรรมะ