โดยทั่วไปคนจะคิดกันแค่ว่า การอยู่ในบุญ คือ
การหากิจกรรมที่เป็นบุญทำ รวมถึงการตรึกระลึกนึกถึงบุญต่าง ๆ ที่เคยทำมา
แต่แท้จริงแล้ว... การอยู่ในบุญ คือ การปฏิบัติธรรมจนเข้าถึงสภาวธรรมภายใน
จนกระทั่งสามารถเห็นดวงบุญใส ๆ และมีใจแนบแน่นอยู่ในดวงบุญนั้นตลอดเวลา ซึ่งหากทำได้อย่างนี้
ใจจะแช่อิ่มอยู่ในอู่ทะเลบุญ จนเกิดปีติชุ่มเย็น และก็จะส่งผลให้เราคิดดี พูดดี
ทำดี เมื่อกาย วาจา ใจดี ก็จะดึงดูดสิ่งดี ๆ เข้ามาสู่ตัว เพราะใจจะมีอายตนะของใจที่จะไปดูดคนอายตนะเดียวกันมา
ทำให้เจอแต่คนคิดดี พูดดี ทำดีเช่นเดียวกัน แม้ขณะเจออุปสรรคผ่านเข้ามาในชีวิต
ถ้าใจอยู่ในบุญ เราก็จะมีดวงปัญญาที่มากกว่าปกติ สามารถคิดออกว่าต้องพูดอย่างไร
ตอบอย่างไร ในการแก้ปัญหาอุปสรรคนั้น ๆ
ดังนั้น...
เมื่อการอยู่ในบุญดีอย่างนี้ เราก็ควรทำใจให้อยู่ในบุญ
ซึ่งการทำใจให้อยู่ในบุญเบื้องต้นที่ง่ายที่สุด ก็คือแตะใจเบา ๆ
ที่ศูนย์กลางกายและหมั่นตรึกระลึกนึกถึงบุญที่เคยทำมาบ่อย ๆ
นึกให้เป็นประจำสม่ำเสมอ ท่ามกลางดวงสว่าง ท่ามกลางองค์พระให้ได้ทั้งวัน
Cr. ร.ลิ่วเฉลิมวงศ์ สำนักสื่อธรรมะ
ไม่มีความคิดเห็น: