คุ้มไหม หากคิดจะพยาบาทใครสักคน

พระเทวทัต ตามจองล้างจองผลาญพระพุทธเจ้าในทุกชาติที่เกิดมาเจอกัน อีกทั้งกรรมที่อาฆาตผูกกันมา ยังดูดให้มาเกิดเป็นญาติกันก็มี เป็นลูกศิษย์อาจารย์กันก็มี เป็นพ่อลูกแท้ ๆ กันก็มี ดังในชาติที่พระเทวทัตเกิดเป็นพระเจ้ามหาตปาตะ มีลูกเป็นธรรมบาลกุมาร ซึ่งก็คือพระโพธิสัตว์ แต่สุดท้ายก็ฆ่าลูกแท้ ๆ โดยนำมาตัดแขนทั้ง ๒ ข้าง ตัดขาทั้ง ๒ ข้าง และทำลายศีรษะ จนกระทั่งสิ้นชีวิต เพราะทรงเข้าใจว่า มเหสีรักลูกมากกว่าตน

ในทางกลับกัน ในชาติที่พระเทวทัตไม่ได้เกิดมาเจอพระโพธิสัตว์ พระเทวทัตก็ได้ทำความดีอย่างมากมาย เพราะไม่เจอเสี้ยนหนามในใจที่ไปกระตุ้นให้ทำความชั่ว จึงทำให้พระเทวทัตสร้างกุศลอย่างราบรื่นยิ่งยวดไม่แพ้กัน บุญนี้จึงส่งผลให้พระเทวทัตเกิดมาเหนือกว่าพระโพธิสัตว์นับชาติไม่ถ้วน เช่น ชาติที่พระเทวทัตเกิดมาเป็นพระราชา พระโพธิสัตว์เกิดเป็นสุกรใหญ่ ฯลฯ แต่พอเกิดมาเจอกันทีไร เพราะความอาฆาตแค้นจึงทำให้พระเทวทัตสูญเสียความดีในตัวได้ง่าย และพร้อมจะเอาชีวิตเป็นเดิมพันในการทำลายล้างพระโพธิสัตว์ เท่ากับพระ
เทวทัตเอาบุญที่ทุ่มทำมาเป็นอสงไขยกัป มาเดิมพันในการทำความชั่ว ทำให้ต้องสูญเสียบุญไปเป็นจำนวนมาก แถมได้บาปมากจนภพมนุษย์รองรับไม่ไหว ดังในชาติสุดท้ายที่พระเทวทัตโดนธรณีสูบตกลงไปในอเวจีมหานรก

พอได้อ่านเรื่องนี้แล้ว อยากให้คิดเอาเองว่า คุ้มไหม? กับการคิดอาฆาตพยาบาทใครสักคน และแรงอาฆาตพยาบาทกลับไปดึงดูดให้ใครคนนั้นมาเกิดเป็นคนในครอบครัวของเรา เพื่อล้างผลาญกันเอง เราจะยังเป็นสุขได้อีกหรือ

ดังนั้นสิ่งที่ดีที่สุดคือการขอขมากัน ให้อภัยกัน เพื่อลดภพชาติที่จะต้องมาจองเวรกัน มาขัดขวางการสร้างบารมีกันเอง เพราะทิฐิมานะที่ไม่ยอมแพ้ อาจทำให้เราต้องแพ้ตลอดไปก็ได้...


Cr. ร.ลิ่วเฉลิมวงศ์ สำนักสื่อธรรมะ