Home เรื่องเล่าของเณรดอย เผยแผ่การสวดธัมมจักกัปปวัตตนสูตรสู่ชาวดอย (ตอนที่ 4 ถอดรหัสกรรม แก้ไขวิกฤติโลก )

เผยแผ่การสวดธัมมจักกัปปวัตตนสูตรสู่ชาวดอย (ตอนที่ 4 ถอดรหัสกรรม แก้ไขวิกฤติโลก )

สำนักสื่อธรรมะ 06:08 เรื่องเล่าของเณรดอย

โดย เณรโดแฮ วัดดงดินแดง

“เมื่อเราไม่รู้ว่า ชาติที่แล้วเราทำบาปทำกรรมอะไรไว้บ้าง

ดังนั้น..จึงจำเป็นมากๆ ที่เราต้องรู้ให้ได้ว่า ชาตินี้เราจะเอาบุญอะไรติดตัวไปบ้าง

เพื่อที่ชาติต่อๆ ไปจะได้ไม่ต้องกังวลใจ เพราะชีวิตจะดีจะร้ายก็ขึ้นอยู่กับกรรม”

คือ ข้อคิดที่ผมได้รับจากการรับฟังเรื่องราวในอดีตของโยมแม่แปะซู ผู้มีหัวใจเลื่อมใสยิ่งในพระเจดีย์แม่หลองหลวง ซึ่งสร้างขึ้นมาจากหินและดินดอย จนกระทั่งเป็นอานิสงส์ส่งผลให้เมื่อละโลกได้ไปเสวยผลแห่งบุญบนสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ ซึ่งได้รับความเมตตาจากท่านผู้รู้ฝันในฝันวิทยาหลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมาหาว 1 ที แล้วก็นำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรา

ผมขออนุญาตเล่าต่อจากตอนที่แล้วเลยนะครับ พระอาจารย์บอกว่า ให้ตั้งชื่อตอนด้วย ผมก็หยุดชะงักไปนาน เพราะไม่รู้ว่าจะตั้งชื่อตอนว่าอย่างไรดี แต่เมื่อสวดธัมมจักฯ หลายรอบเข้าก็เลยปิ๊งชื่อนี้ขึ้นมาครับ “ถอดรหัสกรรม แก้ไขวิกฤติโลก” ผมคิดว่าชื่อนี้น่าจะเหมาะ ลองมาวิเคราะห์พร้อมๆ กันเลยนะครับ

จากตอนที่แล้วเราได้ทราบว่า โยมแม่แปะซูท่านเจ็บป่วยด้วยโรคกระเพาะและเสียชีวิตด้วยโรคหัวใจ สำหรับวิบากกรรมที่ทำให้โยมแม่แปะซูต้องมาเจ็บป่วยด้วยโรคกระเพาะและเสียชีวิตด้วยโรคหัวใจอย่างเจ็บปวดทุรนทุรายนั้น ทั้งนี้เป็นเพราะวิบากกรรมปาณาติบาตที่ตัวท่านได้เคยทำผิดทำพลาดเอาไว้ในหลายๆ ภพชาติก่อนๆ

คือในภพชาติดังกล่าว โยมแม่แปะซูได้เกิดเป็นลูกสาวของเศรษฐีที่มีที่ดินเป็นจำนวนมาก และก็ปล่อยให้ชาวบ้านมาเช่าที่ดินเพื่อทำการเกษตร

โดยอัธยาศัยตัวท่านเป็นคนที่มีอารมณ์ร้อน ค่อนข้างเอาแต่ใจตัวเอง มีอยู่วันหนึ่ง เครื่องประดับที่ท่านรักมากเกิดหายไป ตัวท่านก็เข้าใจผิดว่า คนรับใช้คนหนึ่งเป็นคนขโมยไปจึงรู้สึกโกรธมาก

และด้วยความโกรธนี้เอง จึงทำให้ตัวท่านได้สั่งให้ไปจับคนรับใช้คนนั้นมา พร้อมทั้งขู่และทำร้ายเพื่อให้เขาคืนเครื่องประดับให้กับท่าน แต่ด้วยความที่คนรับใช้คนนั้นไม่ได้เป็นคนเอาเครื่องประดับไป เขาจึงปฏิเสธไปตามความเป็นจริง อีกทั้งเขายังรู้สึกทั้งกลัวและเจ็บใจจากการถูกทำร้ายอย่างมากอีกด้วย

เมื่อคนรับใช้คนนั้นปฏิเสธ ตัวท่านจึงยิ่งโกรธเคืองอย่างสุดๆ เมื่อมารวมกับความเข้าใจผิดปักใจว่าเป็นคนรับใช้คนนั้นอย่างแน่นอน จึงทำให้ตัวท่านได้สั่งให้ทรมานคนรับใช้คนนั้นหนักขึ้นไปอีก ด้วยการสั่งให้จับมัดตรึงไว้กับพื้น แล้วก็ให้เอายาพิษ (ที่มีฤทธิ์ทำให้ผู้ที่ทานเข้าไปต้องเจ็บปวดทุกข์ทรมานภายในร่างกายเป็นอย่างมาก) กรอกเข้าไปในปาก

ซึ่งความจริงแล้วก็ตั้งใจเพียงว่า ถ้าหากคนรับใช้คนนี้ยอมรับว่าเอาเครื่องประดับไป ตัวท่านจะเอายาถอนพิษให้ แต่ด้วยความที่คนรับใช้คนนั้นไม่ได้เป็นคนเอาเครื่องประดับไปจริงๆ เขาจึงไม่ยอมรับ แล้วในที่สุดคนรับใช้คนนั้นก็ได้เสียชีวิตลง

ในเวลาต่อมา โยมแม่แปะซูในภพชาตินั้นก็ได้เจอเครื่องประดับที่หายไป ซึ่งความจริงก็คือ ท่านเป็นคนเก็บไว้เองแล้วก็หาไม่เจอ เมื่อเป็นเช่นนี้จึงทำให้ตัวท่านรู้สึกผิดกับสิ่งที่ทำลงไปเป็นอย่างมาก

เมื่อเวลาผ่านไป คุณพ่อคุณแม่ของโยมแม่แปะซูในภพชาตินั้นได้เสียชีวิตลง ตัวท่านจึงได้ดูแลกิจการต่อ แล้วก็ได้แต่งงานมีครอบครัว ซึ่งในเวลาต่อมาก็ได้เกิดภัยแล้งขึ้นในหมู่บ้านที่ตัวท่านอาศัยอยู่ เมื่อเป็นเช่นนี้จึงทำให้ชาวบ้านไม่มีเงินจ่ายค่าเช่าให้กับท่าน อีกทั้งยังถูกชาวบ้านบางส่วนยึดที่ดินไปอีกด้วย ซึ่งก็ทำให้ฐานะทางบ้านของท่านค่อยๆ จนลงไปเรื่อยๆ

จนกระทั่งวันหนึ่ง ตัวท่านก็ได้พบกับพระธุดงค์ที่จาริกมายังหมู่บ้าน เมื่อได้พบกับพระธุดงค์แล้วก็เกิดจิตศรัทธาเลื่อมใส พร้อมกับนิมนต์ให้พระธุดงค์พำนักอยู่ที่หมู่บ้านแห่งนี้

จากนั้นตัวท่านก็ได้ไปเชิญชวนชาวบ้านให้มาร่วมกันสร้างกุฏิให้กับพระธุดงค์ ซึ่งพระธุดงค์ท่านก็ได้เมตตาสอนเรื่องราวความเป็นจริงของชีวิตให้กับโยมแม่แปะซูในภพชาตินั้น จนทำให้มีความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับเรื่องกฎแห่งกรรม อีกทั้งยังทำให้รู้ซึ้งอีกด้วยว่า ที่ตัวท่านทุกข์ใจมาโดยตลอดนั้นทั้งนี้เป็นเพราะกรรมที่ตัวท่านได้เคยทำร้ายคนรับใช้โดยไม่เจตนาจนถึงแก่ความตายเอาไว้นั่นเอง

และด้วยความที่พระธุดงค์ท่านรู้ว่า ที่ฝนไม่ตกต้องตามฤดูกาล เกิดภาวะแห้งแล้งฝืดเคืองข้าวยากหมากแพงนั้นเป็นเพราะคนในหมู่บ้านแห่งนี้ไม่มีศีลธรรม ท่านจึงได้ให้โยมแม่แปะซูในภพชาตินั้นไปเชิญชวนชาวบ้านให้มาร่วมกันสร้างเจดีย์เพื่อที่จะมีจุดรวมในการสวดมนต์บูชาพระรัตนตรัย ซึ่งชาวบ้านในหมู่บ้านแห่งนี้ก็ได้มาร่วมแรงร่วมใจกันสร้างเจดีย์ขึ้นมาโดยการชักชวนของโยมแม่แปะซู

ฝนไม่ตกต้องตามฤดูกาล เกิดภาวะแห้งแล้งฝืดเคือง คนไม่มีศีลธรรม พระธุดงค์จึงให้ชาวบ้านร่วมกันสร้างเจดีย์
เพื่อที่จะมีจุดรวมในการสวดมนต์บูชาพระรัตนตรัย แก้ไขวิกฤติความแร้นแค้นที่เกิดขึ้น

เมื่อเจดีย์สร้างเสร็จแล้ว โยมแม่แปะซูก็ได้ขันอาสาที่จะดูแลเจดีย์นี้ด้วยตัวเอง ซึ่งตัวท่านก็ได้ทำหน้าที่นี้ด้วยความปลื้มปีติใจไปจนกระทั่งหมดอายุขัย และด้วยผลแห่งบุญที่ตัวท่านได้สั่งสมเอาไว้นี่เอง จึงทำให้ตัวท่านได้ไปเสวยผลบุญอยู่ในสุคติภพ

แต่ด้วยวิบากกรรมที่ตัวท่านได้เคยทำร้ายคนรับใช้จนถึงแก่ความตายโดยไม่เจตนาเอาไว้ในภพชาติดังกล่าวได้ติดตามตัวท่านมาส่งผลทำให้ในภพชาติปัจจุบันนี้ ตัวท่านต้องมาเจ็บป่วยด้วยโรคกระเพาะและเสียชีวิตด้วยโรคหัวใจอย่างเจ็บปวดทุรนทุรายเป็นอย่างมากนั่นเอง

หลังจากได้ฟังนิยายปรัมปราจากฝันในฝันวิทยา ตื่นขึ้นมาหาว 1 ที จบลง พวกผมมองหน้ากันเลิ่กลั่กว่า ใครหนอเป็นพระธุดงค์ที่มาโปรดโยมแม่แปะซูในภพชาตินั้น ซึ่งไม่ว่าท่านจะเป็นใครก็ตามทำให้ผมได้ข้อคิดว่า ครูบาอาจารย์และกัลยาณมิตรสำคัญมากๆ ถ้าหากว่าคนเราเกิดมาไม่พบครูดีช่วยชี้ทาง ไม่พบเจอกับกัลยาณมิตร ชีวิตของบุคคลนั้นช่างโชคร้ายที่สุด

เพราะจากเรื่องราวที่ได้จากการถอดรหัสกรรมของโยมแม่แปะซู ทำให้เราเห็นได้ว่า ถ้าโยมแม่แปะซูในภพชาตินั้นไม่ได้พบพระธุดงค์ก็ไม่รู้ว่าชีวิตหลังความตายจะเป็นอย่างไร แต่พอได้พบพระธุดงค์ ได้รู้ความเป็นจริงของชีวิต จึงได้สร้างบุญและบุญนั้นยังสามารถเป็นเครื่องปิดประตูอบาย เปิดประตูสวรรค์ให้ เพราะถ้าไม่ได้สร้างบุญใหญ่จากที่ผมได้เรียนรู้มา กรรมที่เกิดจากการทำร้ายมนุษย์ให้ตายแม้จะโดยเจตนาหรือไม่เจตนาย่อมมีสิทธิ์ทำให้ตกนรกได้

นอกเหนือจากนั้น สิ่งที่พระอาจารย์ได้วิเคราะห์ให้ผมฟัง ยิ่งทำให้ผมอัศจรรย์ในบุญที่หลวงพ่อท่านได้ให้ลูกๆ ทุกคนทั่วโลกได้ทำในขณะนี้ คือ การสวดมนต์ธัมมจักกัปปวัตตนสูตร ณ มหาธรรมกายเจดีย์ พระมหาเจดีย์พระพุทธเจ้าล้านพระองค์

เพราะจากเรื่องราวรหัสกรรมของโยมแม่แปะซูดังกล่าว เราจะเห็นได้ว่า ในยุคนั้นเกิดภัยแล้งขึ้นมาอย่างหนัก ข้าวยากหมากแพง ฝนไม่ตกต้องตามฤดูกาล ผู้คนมีความเป็นอยู่อย่างฝืดเคือง พระธุดงค์ท่านจึงแนะนำให้ทุกคนได้ร่วมสร้างพระเจดีย์เพื่อที่จะมีจุดรวมในการสวดมนต์บูชาพระรัตนตรัย และเมื่อได้ทำอย่างนั้นแล้ว ความอุดมสมบูรณ์พูนสุขจึงหวนกลับคืนมาอีกครั้ง แม้ในปัจจุบันนี้หากใครได้ไปเยือนและได้ไปกราบพระเจดีย์บ้านแม่หลองหลวง เราจะยังคงเห็นความอุดมสมบูรณ์ของพื้นที่ซึ่งแวดล้อมด้วยลำธาร ทำให้การเพาะปลูกต่างๆ งอกงามมาจนถึงภพชาติปัจจุบัน

พระเจดีย์แม่หลองหลวง ศูนย์รวมในการสวดมนต์ธัมมจักกัปปวัตตนสูตร บนยอดดอยในปัจจุบัน

พระอาจารย์เล่าว่า ปัจจุบันโลกของเราเดือดร้อนและวุ่นวายไปทุกหย่อมหญ้า ผู้คนอยู่กันอย่างแร้นแค้น โดยเฉพาะในประเทศไทยของเราก็ลำบาก คนทำความดี สร้างคนดี พาคนสวดมนต์เจริญภาวนา อยู่ในศีลในธรรม ทั้งนิ่งและเงียบกลับถูกใส่ความด้วยเรื่องราวที่เลวร้ายสารพัด แต่คนที่เดินสาย อนูปวาโท ให้ร้าย ว่าร้ายผู้อื่นไม่เว้นวัน แถมบางคนก็ถึงกับอกตัญญูทั้งลบหลู่และให้ร้ายครูบาอาจารย์ที่ชุบเลี้ยงตนมาจนมีความรู้สูง เมื่อมีฤทธิ์มีเดชก็แว้งกัดครูบาอาจารย์ กลับได้รับการยกย่องให้เป็นตัวแทนแห่งการชำระชะล้างความถูกต้องหรือความขาวสะอาดของบ้านเมือง ทั้งๆ ที่มือทั้งสองและเนื้อตัวของตนเองยังคงเลอะเทอะเปรอะเปื้อนไปด้วยโคลน

ซึ่งไม่แตกต่างจากการที่มีใครคนหนึ่งพยายามตะโกนบอกคนทั้งโลกว่า เงียบหน่อยๆ บ้านเมืองจะได้สงบ ทั้งๆ ที่คนอื่นเขาปิดปากเสียจนสนิทมีแต่ตนคนเดียวที่แหกปากกู่ก้องร้องตะโกนอยู่ทุกวี่วัน ผมฟังพระอาจารย์เล่าแล้วก็สลดใจ เมื่อสวดธัมมจักฯ ครั้งใด ก็เฝ้าแต่อธิษฐานว่า ขออย่าให้ชาวดอยพี่น้องของผมได้ติดเชื้อโรคดีซ่านประเภทนั้นเลย

ดังนั้นการที่หลวงพ่อท่านได้ให้ทุกคนได้มาสวดมนต์ธัมมจักฯ ณ เบื้องหน้ามหาธรรมกายเจดีย์ จึงเป็นยุทธวิธีในการสร้างปรมาณูแห่งบุญในการแก้ไขวิบากกรรมแห่งชีวิต และเป็นการรื้อผังบาปอกุศลอันเป็นเหตุนำมาซึ่งวิกฤติอันเลวร้ายของโลกให้คืนสู่สันติสุขโดยเร็วไว เหมือนดังตัวอย่างเรื่องราวของโยมแม่แปะซู ที่เหตุแห่งการสร้างเจดีย์และการมารวมกันสวดมนต์รอบพระเจดีย์ ยังเป็นผลสู่การแก้ไขวิบากกรรมของตนเองและแก้ไขวิกฤติของบ้านเมือง จนมีแต่ความอุดมสมบูรณ์ในขณะนั้นได้อีกด้วย

ผมขออนุโมทนาบุญกับทุกคนทุกท่านที่มีบุญได้สวดมนต์ธัมมจักกัปปวัตตนสูตรหน้ามหาธรรมกายเจดีย์ ดังที่หลวงพ่อท่านย้ำว่า “สำคัญมากๆๆๆ” ซึ่งนอกจากจะเป็นการเติมบุญแก้ไขวิบากกรรมของชีวิตตนเองแล้ว ทุกคนยังได้ชื่อว่า เป็นหนึ่งในผู้ที่ร่วมกันกอบกู้วิกฤติแห่งโลกด้วยนะครับ...สาธุๆๆๆ

Cr. พระปลัดบริบูรณ์ ธมฺมวิชฺโช สำนักสื่อธรรมะ