พนันปลิดชีวิต

สมัยเมื่อข้าพเจ้าอายุ ๗-๘ ขวบ พ่อกับแม่อนุญาตให้ผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งมีลูกอายุ ๒ - ๓ ขวบ มาปลูกกระท่อมเล็กๆ มุงหลังคาด้วยใบจาก ใช้ไม้ไผ่มาสับให้แบนๆ เรียกว่าฟากปูเป็นพื้นบ้าน พ่อกับแม่ให้ข้าพเจ้าเรียกหญิงนี้ว่า “ป้า” บอกว่าเป็นภรรยาของญาติห่างๆ ของพ่อ ตอนเย็นๆ ข้าพเจ้าชอบไปเล่นกับลูกของป้าผู้นี้เสมอ เพราะเห็นว่าเป็นเด็กน่ารัก ยิ้มเก่ง ตอนกลางวันเมื่อพ่อ แม่ และข้าพเจ้าไปโรงเรียน ป้าก็จะนําลูกเล็กของป้าไปท้องนา ให้ลูกอยู่ในร่มไม้ ตนเองก็รับจ้างดํานา ถ้าเป็นฤดูข้าวแก่ก็จะรับจ้างเกี่ยวข้าว ได้ค่าจ้างมาเลี้ยงชีวิตตนเองและลูกๆ

หลายๆ เดือนสักที ข้าพเจ้าจะเห็นมีผู้ชายหน้าตาดุๆ มาเยี่ยมป้า มาอยู่ด้วยวันสองวันแล้วก็หายไป จากนั้นไม่นาน ป้าก็จะตั้งครรภ์แล้วมีลูกอ่อน ไม่ว่าจะมีลูกเกิดใหม่ ลูกยังตัวเล็กแค่ไหน ป้าก็จะไม่ยอมหยุดงาน ถ้ายังไม่แข็งแรงพอที่จะออกทํางานในทุ่งนา ป้าก็จะรับจ้างทํางานอยู่ที่บ้าน เช่น ทําพุทราแผ่น เย็บกระทงใบตองแห้ง ทําเชือกกล้วย ฯลฯ

“ป้า ออกน้องใหม่ๆ ทําไมป้าไม่หยุดทํางาน ไม่พักผ่อนบ้างละ” ข้าพเจ้าถาม

“พักไม่ได้หรอกหนู...ถ้าพักก็ไม่มีเงินซื้อข้าวกิน” เป็นคําตอบ

ข้าพเจ้าสงสัยเรื่อง “ไม่มีเงินซื้อข้าวกิน” มาก เพราะเข้าใจว่า คนที่เป็นสามีภรรยากันนั้น สามีมีหน้าที่ต้องหาเงินมาเลี้ยงภรรยาและลูก เหมือนอย่างบิดาของข้าพเจ้า วันหนึ่งข้าพเจ้าจึงถามแม่ว่า

“แม่ ทําไมป้า...เขาบอกว่าถ้าหยุดพักไม่ทํางานก็ไม่มีเงินซื้อข้าวกิน สามีเขาไม่หาเงินมาเลี้ยงหรอกหรือ”

“สามีของป้า...ไม่เหมือนพ่อของหนูหรอกลูก เขาไม่ยอมทํางานประกอบอาชีพใดๆ ทั้งนั้นแหละ เขาชอบแต่เรื่องเล่นการพนัน ที่เขาหายไปครั้งหนึ่งเป็นเวลานานๆ นั้น เขาก็ไปเล่นที่ตําบลอื่น เล่นเรื่อยไปจนถึงจังหวัดอื่นๆ อีกหลายจังหวัด เขาไม่มีเงินเหลือมาให้ลูกเมียหรอก”

“หนูเคยเห็นสามีของป้าเขาหนหนึ่งนะแม่ ทําไมเค้ามีหน้าตาน่ากลัว หนูไม่กล้าเข้าใกล้เลย พอเห็นเค้ามา หนูรีบหนีกลับมาบ้านเลย ไม่กล้าเล่นกับลูกของเค้าต่อ” ข้าพเจ้าเล่าให้แม่ฟัง

“ลูกฟังแม่เล่าแล้ว ลูกอย่าไปคุยกับพ่อนะ พ่อเค้าไม่อยากให้ใครๆ รู้ว่าญาติของพ่อเป็นคนมีนิสัยไม่ดี พ่อเค้าอาย” ข้าพเจ้ารับคํามารดา

“สามีป้า...นอกจากชอบเล่นการพนันแล้วไม่ยอมทํามาหากิน ยังมีเรื่องร้ายกาจอีกอย่างหนึ่งคือ เวลาเงินของเค้าหมด ไม่มีจะใช้เล่นการพนัน เค้าจะรับจ้างทําร้ายคนด้วย ลูกเห็นเค้าถืออะไรมาบ้างมั้ยล่ะ เวลามาน่ะ” แม่กระซิบเล่าให้ข้าพเจ้าฟัง

“หนูเห็นเค้าสะพายปืนยาวห้อยหลังมาจ้ะแม่” ข้าพเจ้ากระซิบตอบ รู้สึกหวาดกลัวผู้ชายคนที่กําลังพูดถึง มีผีพนันสิงอยู่ในตัวแล้วยังไม่พอ ยังมีผีตายโหงสิงอยู่อีกตัวหนึ่งกระมัง จึงชอบทําร้ายคนด้วย ข้าพเจ้านึกไปตามประสาเด็กๆ

ป้าคนที่เล่านี้มีลูกถึง ๓ คน ท่านก็อดทนเลี้ยงลูกๆ มาจนโต สามีไม่เคยกลับมาอีกเลย ได้ข่าวครั้งสุดท้ายว่า ทะเลาะวิวาทกันในหมู่นักเลงการพนันแล้วถูกฆ่าตาย

Cr. อุบาสิกาถวิล(บุญทรง) วัติรางกูล จากความทรงจำ เล่ม ๑