การทำบุญปฏิสังขรณ์บำรุงวัด ทำให้มีพร้อมในทุกสิ่ง แม้จะต้องไปอยู่ในป่าที่ลำบากกันดารก็ตาม

หากได้ศึกษาประวัติพระพากุลเถระ จะพบว่า..นอกจากพระสัมมาสัมพุทธเจ้าจะทรงตั้งพระพากุลเถระไว้ว่า..เป็นเลิศทางด้านมีอาพาธน้อยแล้ว ยังพบว่า..ด้วยผลบุญที่ท่านทำมาในอดีตส่งผลให้ท่านรวยมหาศาล และมีพร้อมในทุกสิ่งทุกอย่าง แม้ท่านจะออกบวช แล้วต้องไปอยู่ในป่า ถือธุดงค์ข้อ “อรัญญิกธุดงค์” คือการอยู่ป่าเป็นวัตรอย่างอุกฤษฏ์ตลอดชีวิต

ซึ่งถ้าเป็นคนทั่วไป จะต้องพบกับความลำบากมากในเรื่องภัตตาหาร เรื่องจีวร ทำให้ดำรงอยู่ในสภาพที่กันดารได้ยากยิ่ง แต่ด้วยบุญที่พระพากุลเถระสร้างไว้ในอดีต แม้จะต้องไปอยู่ป่า ซึ่งเป็นสถานที่ที่แทบไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวกใดๆ เลย แต่ท่านกลับมีภัตตาหารที่อุดมสมบูรณ์ขบฉัน มีจีวรอันประณีตใช้สอยอย่างเหลือเฟือ และไม่เคยขาดตกบกพร่องในเรื่องปัจจัย 4 เลย

รู้ไหม..ท่านทำบุญอะไรมา ???

หลายคนอาจตอบว่า เป็นเพราะท่านได้ถวายยารักษาโรคแด่พระสัมมาสัมพุทธเจ้า และพระภิกษุอาพาธมาหลายชาติ แต่ก็มีน้อยคนนัก ที่รู้ว่า..ท่านได้ทำบุญที่สำคัญมากๆ อีกบุญหนึ่งไว้ในสมัยพระกัสสปพุทธเจ้า แล้วบุญนี้เองก็มีส่วนส่งผลทำให้ท่านร่ำรวย และมีชีวิตที่สมบูรณ์พร้อมในทุกสิ่ง ซึ่งบุญนั้นก็คือ “บุญปฏิสังขรณ์บำรุงวัดตลอดชีวิต”

ในอดีตชาติ พระพากุลเถระ เคยสร้างบุญใหญ่ โดยการปฏิสังขรณ์บำรุงวัดในสมัยพระกัสสปพุทธเจ้า

ในยุคของพระกัสสปพุทธเจ้า พระพากุลเถระได้เกิดเป็นฆราวาสผู้ครองเรือน อาศัยอยู่ในกรุงพาราณสี และแล้ววันหนึ่ง ท่านได้พิจารณาดูบ้านที่ตัวเองอาศัยอยู่ แล้วรู้สึกว่าเก่าทรุดโทรม จึงออกเดินทางไปยังชายแดนกับพวกช่างไม้ เพื่อจัดหาวัสดุอุปกรณ์มาซ่อมแซมบ้านของตน แต่ระหว่างเดินทางก็ได้พบวัดใหญ่ ซึ่งเก่าคร่ำคร่าปรักหักพัง เพราะขาดการบำรุงรักษา ท่านจึงบอกกับพวกช่างไม้ทั้งหมดว่า ขอชะลอการซ่อมแซมบ้านของท่านไว้ก่อน โดยให้เอาวัสดุอุปกรณ์ทั้งหมดมาซ่อมแซมวัด และสร้างโรงอุโบสถ สร้างโรงฉัน โรงไฟ (ที่จงกรม) เรือนไฟ กัปปิยกุฏิ (เรือนพยาบาล) ที่พักกลางคืน ที่พักกลางวัน วัจจกุฏิ (ส้วม) และที่สำคัญ ยังจัดตั้งยาใช้และยาฉันสำหรับภิกษุสงฆ์ไว้ครบถ้วนทุกอย่าง

ด้วยอานิสงส์ผลบุญตรงนี้เอง หลังจากละโลกแล้ว ท่านได้เวียนว่ายอยู่ในสองภพภูมิ คือ เทวโลกและมนุษย์โลกตลอดระยะเวลาหนึ่งพุทธันดร

และในชาติสุดท้าย ที่ท่านบรรลุเป็นพระอรหันต์ ด้วยบุญนี้มีส่วนส่งผลให้พระพากุลเถระ มีภัตตาหารอุดมสมบูรณ์เลิศรส แม้จะอยู่ในป่า และไม่ได้รับกิจนิมนต์

พระพากุลเถระ ท่านถือธุดงค์อยู่ป่าเป็นวัตร ท่านจึงไม่รับกิจนิมนต์ไปฉันในบ้านใครเลยตลอดชีวิต แม้เป็นอย่างนี้ ท่านก็ไม่ลำบากด้วยข้าวปลาอาหารใดๆ เลย ตรงกันข้าม ด้วยบุญในตัวท่านกลับทำให้ท่านได้ภัตตาหารอันประณีตเลิศรส โดยไม่ต้องเสียเวลารับกิจนิมนต์แล้วดึงเวลาปฏิบัติธรรมของท่านไป เพราะชาวเมืองและคนในตระกูล 2 นครของท่าน ได้เตรียมอาหารเลิศรสแล้วพากันมาใส่บาตรท่านอย่างเนืองนิตย์มิได้ขาดเลย จึงส่งผลให้พระพากุลเถระสามารถถือธุดงค์ข้อ “อรัญญิกธุดงค์” คือการอยู่ป่าเป็นวัตรอย่างอุกฤษฏ์ได้ตลอดชีวิต

และที่สำคัญ บุญปฏิสังขรณ์บำรุงวัดยังมีส่วนส่งผลให้ท่านมีความอุดมสมบูรณ์ด้วยปัจจัย 4 โดยไม่ขัดสนขาดแคลนเลย คือ เป็นผู้มีจีวรใช้สอยเหลือเฟือ ทั้งๆ ที่ในสมัยนั้น พระภิกษุต่างลำบากมากในเรื่องการหาจีวรมาใช้สอย เพราะต้องบังสุกุลผ้ามาช่วยกันตัด เย็บ ย้อม และกว่าจะได้แต่ละผืนต้องเสียเวลา เสียกำลังคนไปมาก แต่ด้วยบุญที่พระพากุลเถระสั่งสมมา ทำให้ท่านไม่ต้องเสียเวลาไปหา ไปตัด ไปเย็บ ไปย้อมจีวรใดๆ เลย ด้วยเหตุนี้ จึงทำให้ท่านมีเวลานั่งสมาธิเจริญสมาบัติมากกว่าภิกษุทั่วไป

การที่ท่านมีจีวรใช้อย่างเหลือเฟือ เพราะบุญที่ท่านสั่งสมมา บันดาลให้ท่านไปเกิดในตระกูลเศรษฐีมหาศาล และมีพ่อแม่ที่มียศใหญ่ถึง 2 ตระกูล ซึ่งต่างมีหน้าที่ทำจีวรส่งไปถวายให้ท่านใช้สอย โดยครึ่งเดือนแรก ตระกูลของท่านที่อยู่เมืองโกสัมพีจะส่งไปถวายผืนหนึ่ง และพอเวลาผ่านไปอีกครึ่งเดือน คนในตระกูลที่อยู่เมืองพาราณสีก็จะทำจีวรอีกผืนหนึ่งไปถวาย สลับกันไปถวายทุกครึ่งเดือนไม่ขาดเลย

อีกทั้งจีวรของท่านยังเป็นจีวรที่ประณีต ทำด้วยผ้าเนื้อละเอียดชั้นดี ซึ่งเอามาย้อมแล้วใส่ในผอบส่งไปถวาย โดยจะวางไว้ให้ที่ประตูห้องน้ำ ในเวลาที่พระเถระสรงน้ำเสร็จก็จะนุ่งห่มจีวรที่วางไว้ และท่านก็บริจาคจีวรเก่าให้บรรพชิตทั้งหลายไป

เรียบเรียงจาก :

1. อรรถกถา ขุททกนิกาย เถรคาถา ติกนิบาต พากุลเถรคาถา

2. อรรถกถา มัชฌิมนิกาย อุปริปัณณาสก์ สุญญตวรรค

พักกุลัตเถรัจฉริยัพภูตสูตร อรรถกถาพักกุลสูตร

3. อรรถกถา อังคุตตรนิกาย เอกนิบาต เอตทัคคบาลี วรรคที่ 4

อรรถกถาสูตรที่ 4

4. พระไตรปิฎก เล่มที่ 14 พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ 6 ข้อ 380-387

มัชฌิมนิกาย อุปริปัณณาสก์ พักกุลัตเถรัจฉริยัพภูตสูตร

Cr. ร. ลิ่วเฉลิมวงศ์ สำนักสื่อธรรมะ