๑๐๐ ปี วันครูผู้ค้นพบวิชชาธรรมกาย

เมื่อวันเพ็ญขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๑๐ พุทธศักราช ๒๔๖๐ ภายในโบสถ์วัดโบสถ์บน ตำบลบางคูเวียง อำเภอบางกรวย จังหวัดนนทบุรี พระภิกษุหนุ่มรูปหนึ่งซึ่งต่อมาคือ พระเดชพระคุณพระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร) หลวงปู่วัดปากน้ำ ภาษีเจริญ ทำสมาธิปฏิบัติธรรมเอาชีวิตเป็นเดิมพันค้นพบวิชชาธรรมกายของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ซึ่งเลือนหายไปราว ๒,๐๐๐ ปี ให้หวนกลับคืนมาอีกครั้งหนึ่ง ดังนั้นวันเพ็ญขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๑๐ ของทุกปี จึงเป็นวันสำคัญที่สุดวันหนึ่งในชีวิตของท่านและศิษยานุศิษย์ และเพื่อระลึกถึงวันสำคัญที่พระเดชพระคุณหลวงปู่เข้าถึงพระธรรมกาย คณะศิษยานุศิษย์จึงพร้อมใจกันกำหนดให้ทุก ๆ วันเพ็ญขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๑๐ เป็น “วันครูผู้ค้นพบวิชชาธรรมกาย”

๐๗๒

วันครูผู้ค้นพบวิชชาธรรมกายในปีนี้ (วันอังคารที่ ๕ กันยายน พ.ศ. ๒๕๖๐) เป็นวันครบ ๑๐๐ ปีแห่งการบรรลุธรรมของพระเดชพระคุณหลวงปู่ ซึ่งถือเป็นโอกาสพิเศษอย่างยิ่ง “วารสารอยู่ในบุญ” จึงจัดทำคอลัมน์ “๑๐๐ ปี วันครูผู้ค้นพบวิชชาธรรมกาย” ขึ้น เพื่อน้อมระลึกถึงพระคุณของพระเดชพระคุณหลวงปู่

ในขณะอ่านบทความนี้ เพื่อให้สามารถเก็บเกี่ยวบุญกุศลจากทุกตัวอักษรที่บอกเล่าเรื่องราวของพระผู้ปราบมารได้มากที่สุด ขอให้ลูกหลานพระเดชพระคุณหลวงปู่ทุกท่านวางใจหยุดนิ่งไว้ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ ระลึกนึกถึงพระเดชพระคุณหลวงปู่ให้ชัดใสแจ่มกระจ่าง แล้วจึงย้อนอดีตไปพบกับเหตุการณ์ที่สำคัญในวันนั้นด้วยกัน...

๐๗๒

กาลครั้งหนึ่ง เมื่อ ๑๐๐ ปีที่ผ่านมา ในเวลาเช้าตรู่ของวันขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๑๐ พ.ศ. ๒๔๖๐ ก่อนออกบิณฑบาต พระภิกษุหนุ่มผู้คงแก่เรียนนาม “สด จนฺทสโร” ระลึกขึ้นมาว่า

“เราบวชมานานนับได้ ๑๒ พรรษาแล้ว ยังไม่บรรลุธรรมของพระพุทธเจ้าเลย ทั้งที่การศึกษาของเราไม่เคยขาดสักวัน เราควรจะรีบกระทำความเพียรให้รู้เห็นของจริงในพระพุทธศาสนา หากไม่เริ่มปฏิบัติก็จะได้ชื่อว่าเป็นผู้ตกอยู่ในความประมาท”

หลังกลับจากบิณฑบาต ท่านจึงเข้าไปปฏิบัติธรรมภายในโบสถ์วัดโบสถ์บน ตำบลบางคูเวียง อำเภอบางกรวย จังหวัดนนทบุรี ซึ่งท่านจำพรรษาอยู่ในขณะนั้น โดยตั้งปณิธานในใจว่า หากไม่ได้ยินกลองเพล ก็จะไม่ลุกจากที่

จากนั้น หลับตาทำสมาธิภาวนาจนกระทั่งใจหยุดเป็นจุดเดียวกัน เห็นเป็นดวงใสบริสุทธิ์ขนาดเท่าฟองไข่แดงของไก่ติดอยู่ที่ศูนย์กลางกายพอดีกับที่เสียงกลองเพลดังกังวานขึ้น

การเข้าถึงดวงธรรมขั้นต้นนี้ ทำให้ท่านมีความสุขตลอดทั้งวัน

๐๗๒

เย็นวันนั้น ท่านกลับเข้าไปปฏิบัติธรรมภายในพระอุโบสถอีกครั้ง และครั้งนี้ท่านตั้งสัจจาธิษฐานโดยเอาชีวิตของท่านเป็นเดิมพันว่าหากไม่บรรลุธรรมจะยอมตายไม่ยอมลุกขึ้น ดังข้อความที่ท่านบันทึกไว้ในอัตชีวประวัติ

“ในเมื่อเราตั้งใจจริง ๆ ในการบวช จำเดิมอายุสิบเก้า เราได้ปฏิญาณตนบวชจนตาย ขออย่าให้ตายในระหว่างก่อนบวช บัดนี้ก็ได้บอกลามาถึง ๑๕ พรรษาย่างเข้าพรรษานี้แล้ว ก็พอแก่ความประสงค์ของเราแล้ว บัดนี้ของจริงที่พระพุทธเจ้าท่านรู้ ท่านเห็น เราก็ยังไม่ได้บรรลุ ยังไม่รู้ ไม่เห็น สมควรแล้วที่จะต้องกระทำอย่างจริงจัง เมื่อตกลงใจได้ดังนี้แล้ว วันนั้นเป็นวันกลางเดือน ๑๐ ก็เริ่มเข้าโรงอุโบสถแต่เวลาเย็น ตั้งสัจจาธิษฐานแน่นอนลงไปว่า ถ้าเรานั่งลงไปครั้งนี้ไม่เห็นธรรมที่พระพุทธเจ้าต้องการ เป็นอันไม่ลุกจากที่นี้จนหมดชีวิต”

จากนั้น ท่านก็นั่งหลับตาทำความเพียรอย่างเอาชีวิตเป็นเดิมพัน

๐๗๒

เมื่อนั่งไปจนกระทั่งใจหยุดสงบนิ่งที่ศูนย์กลางกายได้ส่วนพอดี ดวงกลมโตใสบริสุทธิ์ที่ศูนย์กลางกายที่ท่านเห็นเมื่อเพลยิ่งใสสว่างมากขึ้น มีขนาดเท่าดวงอาทิตย์ และเห็นอยู่อย่างนั้นโดยไม่ทราบว่าจะทำอย่างไรต่อไป

ต่อมา มีเสียงผุดขึ้นมาจากกลางดวงนั้นว่า “มัชฌิมา ปฏิปทา” ขณะที่เสียงนั้นดังขึ้นมาในความรู้สึก ก็มีจุดเล็ก ๆ เรืองแสงสว่างวาบขึ้นมาจากกลางดวงนั้น ท่านมองดวงกลมใสสว่างที่อยู่กึ่งกลางดวงนั้น และคิดว่า “นี่กระมังทางสายกลาง”

จุดเล็กนั้นค่อย ๆ โตขึ้นมา แล้วดวงเก่าก็หายไป เมื่อมองไปเรื่อย ๆ ก็เห็นดวงใหม่ที่สุกใสกว่าดวงเดิมลอยขึ้นมาแทนที่อย่างต่อเนื่องไม่ขาดสาย ในที่สุดจึงเห็นกายต่าง ๆ ผุดซ้อนขึ้นมาจนถึงธรรมกาย ซึ่งเป็นพระปฏิมากรเกตุดอกบัวตูมใสบริสุทธิ์

ในเวลานั้น ท่านเข้าใจอย่างชัดเจนด้วยตนเองว่า ธรรมะของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นสิ่งที่ลึกซึ้งมาก จะเข้าถึงได้ต้องทำใจให้หยุดนิ่งสนิทที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ เหนือสะดือ ๒ นิ้วมือ ถ้าใจไม่หยุด จะเข้าถึงพระธรรมกายไม่ได้

ดังนั้น ท่านจึงกล่าวสรุปเป็นคำสอนสั้น ๆ ว่า “หยุดเป็นตัวสำเร็จ” และสอนเช่นนี้เสมอมาตลอดอายุขัยของท่าน

๐๗๒

หลังจากปฏิบัติธรรมจนกระทั่งเข้าถึงพระธรรมกายแล้ว ท่านก็อาศัยธรรมจักษุของพระธรรมกายที่ท่านเข้าถึงมาศึกษาค้นคว้าความรู้เกี่ยวกับวิชชาธรรมกายอันเป็นแก่นแท้ดั้งเดิมของพระพุทธศาสนาต่อไป

ต่อมาในปี พ.ศ. ๒๔๖๑ ท่านได้รับแต่งตั้งให้เป็นเจ้าอาวาสวัดปากน้ำ ภาษีเจริญ

ที่วัดปากน้ำ พระเดชพระคุณหลวงปู่ทุ่มเวลาให้กับการทำสมาธิภาวนาพร้อมกับพระภิกษุและอุบาสิกาในโรงงานทำวิชชา ซึ่งทีมงานของท่านทำภารกิจนี้เป็นเวลาประมาณ ๓๐ ปี โดยไม่มีวันหยุดแม้แต่วันเดียว ทั้งนี้เพื่อค้นคว้าความรู้ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าให้ลึกซึ้งยิ่งขึ้น และมีเป้าหมายที่จะปราบมาร (กิเลสอาสวะ) ซึ่งเป็นต้นเหตุแห่งความทุกข์ทรมานของสรรพชีวิต

นอกจากนี้ ท่านยังเผยแผ่วิชชาธรรมกายออกไปอย่างกว้างขวาง และสนับสนุนการเรียนปริยัติธรรม สร้างความเจริญรุ่งเรืองแก่พุทธศาสนา สร้างประโยชน์สุขแก่มหาชนตลอดมา

๐๗๒

การค้นพบวิชชาธรรมกายของพระเดชพระคุณหลวงปู่และเมตตานำออกมาเผยแผ่แก่ชาวโลก ทำให้มวลมนุษย์ที่ถูกมารบังคับให้หลับใหลเริ่มเบิกตาตื่น โลกที่มืดมนอนธการก็สว่างไสวขึ้นด้วยแสงแห่งพระรัตนตรัย

หากไม่มีพระเดชพระคุณหลวงปู่ ชีวิตเราจะไร้แก่นสารและไม่ปลอดภัย เพราะไม่มีใครเปิดเผยเรื่องวิชชาธรรมกายที่ถูกต้องและสมบูรณ์ให้เรารู้ เนื่องจากคำว่า “ธรรมกาย” ที่หลงเหลืออยู่ในปัจจุบันไม่ครบถ้วนสมบูรณ์และไม่ปะติดปะต่อ มีเพียงแค่คำหรือชื่อในคัมภีร์เท่านั้น ดังนั้นแม้ว่าเราจะตั้งใจศึกษาเรื่อง “ธรรมกาย” จากคัมภีร์ต่าง ๆ แล้ว ก็ยังยากที่จะเข้าใจวิชชาธรรมกายได้แจ่มแจ้งจนกระทั่งน้อมนำมาปฏิบัติให้เข้าถึงได้

การที่พระเดชพระคุณหลวงปู่สละชีวิตปฏิบัติธรรมจนกระทั่งค้นพบ “วิชชาธรรมกาย” จึงเป็นการค้นพบที่ยิ่งใหญ่และมีคุณค่าที่สุด เพราะทำให้ชาวโลกในยุคนี้มีโอกาสรู้จักพระรัตนตรัยที่แท้จริง และรู้วิธีปฏิบัติให้เข้าถึงพระธรรมกาย ซึ่งเป็นกายตรัสรู้ธรรมที่จะนำไปสู่ความพ้นทุกข์ได้

พระเดชพระคุณหลวงปู่จึงเป็นยอดทักขิไณยบุคคลที่สมควรแก่การเคารพบูชาอย่างยิ่ง การได้เกิดมาพบท่าน ได้ยินได้ฟังคำสอนของท่าน จึงนับว่าเป็นบุญวาสนาและมหาโชคมหาลาภของเรา

ดังนั้น ในวาระวันครูผู้ค้นพบวิชชาธรรมกายทุกปี ลูกหลานของพระเดชพระคุณหลวงปู่จึงพร้อมใจกันประกอบพิธีบูชาครูผู้ค้นพบวิชชาธรรมกายขึ้น และในบางปีก็มีกิจกรรมอื่น ๆ ด้วย อาทิ พิธีอัญเชิญรูปหล่อทองคำพระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร) ประดิษฐานในมหาวิหารพระมงคลเทพมุนี, พิธีเทคอนกรีตเสาค้ำฟ้ามหารัตนวิหารคดบูชาครูผู้ค้นพบวิชชาธรรมกาย เป็นต้น ซึ่งในโอกาสพิเศษนี้กองบรรณาธิการวารสารอยู่ในบุญและทีมงานภาพนิ่งมีความยินดีนำเสนอภาพเหตุการณ์ในอดีตบางปีของวันครูผู้ค้นพบวิชชาธรรมกายเพื่อให้ลูกหลานพระเดชพระคุณหลวงปู่ได้ทบทวนบุญและอนุโมทนาบุญซึ่งกันและกัน

ย้อนอดีตภาพกิจกรรมในวันครูผู้ค้นพบวิชชาธรรมกาย

วันพุธที่ ๑๐ กันยายน พ.ศ. ๒๕๔๖ พิธียกยอดมหาวิหารคุณยายอาจารย์ฯ ผู้ให้กำเนิดวัดพระธรรมกาย

วันอังคารที่ ๒๘ กันยายน พ.ศ. ๒๕๔๗ พิธีอัญเชิญพุทธปฏิมากร Top Dome ขึ้นประดิษฐานบนยอดโดม อาคาร ๖๐ ปีฯ

วันพฤหัสบดีที่ ๗ กันยายน พ.ศ. ๒๕๔๙ พิธีอัญเชิญรูปหล่อทองคำพระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร) ประดิษฐานในมหาวิหารพระมงคลเทพมุนี

วันพุธที่ ๒๖ กันยายน พ.ศ. ๒๕๕๐ พิธีเทคอนกรีตเสาค้ำฟ้ามหารัตนวิหารคด บูชาครูผู้ค้นพบวิชชาธรรมกาย

วันอาทิตย์ที่ ๑๔ กันยายน พ.ศ. ๒๕๕๑ พิธีอัญเชิญองค์ต้นแบบรูปเหมือนพระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร) และพิธีประดิษฐานแผ่นทองจารึกชื่อผู้มีบุญในแกนกลางรูปหล่อทองคำพระเดชพระคุณหลวงปู่

วันศุกร์ที่ ๔ กันยายน พ.ศ. ๒๕๕๒ พิธีตอกเสาเข็ม “ต้นมหาสมบัติจักรพรรดิ” (เสาเข็มต้นแรก) สถาปนาอาคาร ๑๐๐ ปี คุณยายอาจารย์ฯ

วันพฤหัสบดีที่ ๒๓ กันยายน พ.ศ. ๒๕๕๓ พิธีปิดแผ่นทองรูปหล่อทองคำพระมงคลเทพมุนี พิธีอัญเชิญรูปหล่อทองคำกระทำทักษิณาวรรต (เวียนขวา) รอบพระมหาธรรมกายเจดีย์

วันจันทร์ที่ ๑๒ กันยายน พ.ศ. ๒๕๕๔ พิธีปิดแผ่นทองรูปหล่อทองคำพระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร) องค์ที่จะนำไปประดิษฐาน ณ วัดสองพี่น้อง อ.สองพี่น้อง จ.สุพรรณบุรี

วันพฤหัสบดีที่ ๑๙ กันยายน พ.ศ. ๒๕๕๖ พิธีอัญเชิญรูปหล่อทองคำพระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร) ประดิษฐานในมหาวิหารพระมงคลเทพมุนี แทนองค์เดิมที่นำไปประดิษฐานบนเส้นทางพระผู้ปราบมาร

วันจันทร์ที่ ๘ กันยายน พ.ศ. ๒๕๕๗ พิธีสักการะรูปหล่อทองคำพระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร) องค์ที่จะอัญเชิญไปประดิษฐาน ณ วัดโบสถ์บน บางคูเวียง จังหวัดนนทบุรี

วันอาทิตย์ที่ ๒๗ กันยายน พ.ศ. ๒๕๕๘ พิธีสักการะรูปหล่อทองคำพระมงคลเทพมุนี สวดธรรมจักร เวียนประทักษิณรอบพระมหาธรรมกายเจดีย์ (ภายในมหารัตนวิหารคด)

วันศุกร์ที่ ๑๖ กันยายน พ.ศ. ๒๕๕๙ พิธีสักการะรูปหล่อทองคำพระมงคลเทพมุนี สวดธรรมจักร เวียนประทักษิณรอบพระมหาธรรมกายเจดีย์ (ภายในมหารัตนวิหารคด)

๐๗๒

หลังจากปลื้มอกปลื้มใจกับบุญในอดีตที่ทำมาอย่างต่อเนื่องแล้ว ในวาระครบ ๑๐๐ ปี วันครูผู้ค้นพบวิชชาธรรมกายนี้ นอกจากร่วมพิธีบูชาครูแล้ว หลายท่านยังตั้งใจทำความดีเพิ่มขึ้น เพื่อเป็นการแสดงความ กตัญญูบูชาธรรมพระเดชพระคุณหลวงปู่เป็นพิเศษ อาทิ การบวชบูชาธรรม การตั้งเป้าสวดธรรมจักรให้มากขึ้น บางท่านตั้งใจพัฒนาคุณธรรมในตัว บางท่านก็จะช่วยเผยแผ่วิชชาธรรมกายไปทั่วโลก หลายท่านร่วมกันสร้างสถานที่เพื่อสืบค้นหลักฐานธรรมกาย ฯลฯ อย่างไรก็ตามสิ่งที่ลูกหลานพระเดชพระคุณหลวงปู่ไม่พลาดแน่ ๆ ก็คือ การตั้งเป้าทำสมาธิปฏิบัติธรรมให้มากขึ้นเป็นพิเศษ จะได้มีใจหยุดใจนิ่งจนกระทั่งสามารถเข้าถึงพระธรรมกายให้สมกับเป็นเชื้อสายพระผู้ปราบมาร...

ความในใจลูกหลานหลวงปู่

อาจารย์สมควร ทองหล่อ
ศิลปินเขียนภาพสีน้ำมัน

วาระครบ ๑๐๐ ปี วิชชาธรรมกาย ซึ่งถือเป็นปีที่พิเศษกว่าทุกปี ผมได้รวบรวมกำลังกาย กำลังความรู้ และความสามารถทั้งหมด เพื่อวาดรูปเหมือนหลวงปู่วัดปากน้ำ ภาษีเจริญ ซึ่งเป็นภาพสีน้ำมันขนาดใหญ่มาก (๑.๖๐ ม. x ๒.๑๐ ม.) จำนวน ๒ ภาพ เพื่อบูชาธรรมพระเดชพระคุณหลวงปู่และประกาศคุณวิชชาธรรมกาย โดยภาพ ๒ ภาพนี้ ผมจะถวายแด่พระเดชพระคุณพระมหาโพธิวงศาจารย์ (ทองดี สุรเตโช) ป.ธ.๙ ราชบัณฑิต เจ้าอาวาสวัดราชโอรสารามฯ เพื่อนำไปประดิษฐานที่วัดพุทธวิหาร นครเบอร์ลิน และวัดธรรมวิหาร เมืองฮันโนเวอร์ ประเทศสหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนี

ที่ผมทำแบบนี้ เพราะผมอยากให้คนทั่วโลกรู้จักพระเดชพระคุณหลวงปู่ให้มากที่สุดจากงานที่ผมถนัด เพื่อท้ายที่สุดให้คนที่มากราบไหว้ภาพนี้ สนใจอยากประพฤติปฏิบัติธรรม จะได้เข้าถึงความสุขที่แท้จริง ที่สำคัญ ในปีนี้ผมได้ตั้งใจนั่งสมาธิมากขึ้นเป็นพิเศษด้วย เพื่อบูชาธรรมพระเดชพระคุณหลวงปู่

อาจารย์จำเรียง ปั้นยศ

ข้าราชการครู สายครูผู้สอน ค.ศ. ๓ ชำนาญการพิเศษ
โรงเรียนวัดมะสงมิตรภาพที่ ๕๕ อ.ไทรน้อย จ.นนทบุรี

วันครูผู้ค้นพบวิชชาธรรมกายเป็นวันที่สำคัญยิ่งในชีวิตของดิฉัน และในฐานะที่เป็นครูคนหนึ่ง ทำให้ดิฉันตระหนักถึงความสำคัญของ “ครู” ตลอดมา ว่าสามารถชี้นำทิศทางชีวิตของศิษย์ได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง “ครูผู้ค้นพบวิชชาธรรมกาย” ผู้ชี้ทางสวรรค์และนิพพาน ทำให้เรามีบุญวาสนาได้รู้จักคำว่าธรรมกาย ทำให้เรามีที่พึ่งที่ระลึกที่แท้จริง และมีชีวิตที่มั่นคงปลอดภัยในวัฏสงสาร

ในวาระวันครูวิชชาธรรมกายครบ ๑๐๐ ปี ดิฉันจึงอยากจะทำความดีเป็นพิเศษ คือตั้งใจที่จะเป็นต้นบุญต้นแบบที่ดีงามในด้านคุณธรรมจริยธรรมแก่คนรอบข้าง ทั้งลูกศิษย์และผู้ปกครอง ส่วนการสวดธรรมจักรและนั่งสมาธินั้น ดิฉันทำเป็นประจำอยู่แล้ว และยังชักชวนลูกศิษย์ให้ปฏิบัติทุกวันในเวลาพักกลางวันค่ะ