ขุยไผ่ฆ่าต้นไผ่

โลโภ โทโส จ โมโห จ    ปริสํ ปาปเจตสํ

หํสนฺติ อตฺตสมฺภูตา       ตจสารํว สมฺผลํ

โลภะ โทสะ โมหะ     เกิดจากตัวเอง

ย่อมเบียดเบียนผู้มีใจชั่ว   ดุจขุยไผ่ฆ่าต้นไผ่ฉะนั้น

(ขุ.อิติ. ๒๕/๒๖๔)

       

          โลภะ โทสะ โมหะ กิเลส ๓ ตัว ที่ซ่อนอยู่ในตัวเรา

เป็นรากเหง้าของความชั่วทั้งปวง เป็นเครื่้องเศร้าหมองของจิตใจ

โลภะ ความอยากได้ในทางที่ผิด

โทสะ ความคิดประทุษร้าย โกรธ พยาบาท

โมหะ ความหลงไม่รู้จริง ประมาท มัวเมา

กิเลสทั้ง ๓ ตัวนี้เป็นมหันตภัยร้ายที่พึงระวัง

แม้กิเลสแค่ตัวเดียวก็ก่อทุกข์ - โทษ - ภัย

ได้มากมายมหาศาลเกินพรรณา

กิเลสเมื่อเกิดขึ้นกับบุคคลใด ย่อมเบียดเบียนบุคคลนั้น

ทำลายผู้นั้นอย่างย่อยยับไม่ปราณี เหมือนขุยไผ่ฆ่าต้นไม้

บัณฑิตจึงสั่งสมทาน ศีล และภาวนา

อันเป็นคุณเครื่องดับกิเลสทั้ง ๓ นี้

ทาน การให้ การสละแบ่งปัน

ศีล การรักษาความสงบทางกาย  วาจา

ภาวนา  การฝึกอบรมจิตให้สงบและก่อปัญญา

ทาน ศีล ภาวนา เมื่อเกิดขึ้นกับบุคคลใด ย่อมส่งเสริมบุคคลนั้น        

ยังบุคคลนั้นให้เจริญรุ่งเรือง สว่างไสว ประดุจพระจันทร์ในคืนวันเพ็ญ

ลอดเด่นกระจ่างกลางนภาเหนือดวงดาวใดๆ

Cr. พระครูสมุห์ณรงค์ ทนฺตจิตฺโต

วารสารอยู่ในบุญ ฉบับที่ ๑๗๗ เดือนกันยายน พ.ศ. ๒๕๖๐