สิ่งที่ผู้รู้สรรเสริญ

ปญฺญวนฺตํ ตถาวาทึ สีเลสุ สุสมาหิตํ

เจโตสมถมนุยุตฺตํ ตํ เว วิญฺญู ปสํสเร.

ผู้รู้ย่อมสรรเสริญคนมีปัญญา พูดจริง

ตั้งมั่นในศีล ประกอบความสงบใจนั้นแล

(ขุ.เถร. ๒๖/๔๑๑)

๔ สิ่งที่ผู้รู้สรรเสริญว่านำพาความสุขมาให้

ผู้รู้ย่อมสรรเสริญคนมีปัญญา เพราะปัญญาทำให้เจริญ

ปัญญาจะทำให้ดำเนินชีวิตได้อย่างถูกต้อง

ปัญญาจะนำพาไปสู่ฝั่งพระนิพพานได้

ผู้รู้ย่อมสรรเสริญคนพูดจริง

คนพูดจริงเป็นคนซื่อตรง ไม่คดค้อม ไม่หลอกลวง

เป็นคนจริงใจ ซื่อสัตย์ มีวาจาน่าเชื่อถือ

ผู้รู้ย่อมสรรเสริญผู้ตั้งมั่นในศีล

เพราะศีลทำให้สงบกาย วาจา

คนมีศีลจะไม่เบียดเบียนใคร ไม่รังแกใคร

อยู่ใกล้ใครก็ร่มเย็น มีแต่ความปลอดภัย

ผู้รู้ย่อมสรรเสริญผู้หมั่นทำ ภาวนาทำ ใจให้สงบ

เพราะความสงบใจเป็นสิ่งมีค่ากว่าสิ่งใด

ความสงบจะก่อเกิดความบริสุทธิ์ของใจ

พัฒนาใจสู่ความหลุดพ้นจากกองกิเลสทั้งปวง

ผู้รู้จึงสรรเสริญการมีปัญญา การพูดจริง การมีศีล

และการหมั่นทำภาวนาให้ใจสงบ

ผู้รู้จะทุ่มเทฝึกฝนใน ๔ สิ่งนี้ให้ยิ่ง ๆ ขึ้นไป

กระทั่งใจมีความบริสุทธิ์ มีสุขอย่างเปี่ยมล้น พ้นบ่วงมาร

ก้าวถึงฝั่งพระนิพพานอันเป็นบรมสุข

Cr. พระครูสมุห์ณรงค์ ทนฺตจิตฺโต
วารสารอยู่ในบุญ ฉบับที่ ๑๘๖ เดือนมิถุนายน พ.ศ. ๒๕๖๑