อานิสงส์การให้ทาน

“เป็นการไม่เหมาะอย่างยิ่งที่เราได้รู้อานิสงส์การให้ทาน แล้วยังจะเก็บไว้บริโภคเอง โดยไม่นำไปถวายสงฆ์ เราควรจะน้อมนำข้าวกล้าที่ออกรวงใหม่ ๆ เหล่านี้ไปถวายแด่พระผู้มีพระภาคเจ้าและพระภิกษุสงฆ์สาวกก่อนดีกว่า”

อานิสงส์ถวายข้าวใหม่

ในสมัยพระปทุมุตตรสัมมาสัมพุทธเจ้า มีชาวนาผู้ใจบุญท่านหนึ่ง ได้ฟังธรรมจากพระบรมศาสดาแล้ว ก็อยากถวายข้าวสารใหม่ที่ตัวเองลงมือเก็บเกี่ยวกับมือแด่พระพุทธองค์ พระองค์ทรงทราบความตั้งใจดีของชาวนาแล้ว จึงตรัสสัมโมทนียกถาเพื่อเพิ่มพูนศรัทธาว่า “ชื่อว่าสงฆ์เป็นผู้ปฏิบัติตรง มีปัญญาและศีล มีจิตมั่นคง ทานที่ถวายในสงฆ์ย่อมมีผลมาก ดังนั้นบุคคลควรจะถวายทานแด่สงฆ์ ข้าวกล้าออกรวงใหม่ของท่านก็เช่นเดียวกัน ควรจะถวายแด่สงฆ์ด้วย ขอให้ท่านจงตั้งจิตทำบุญเป็นสังฆทานมุ่งไปในหมู่สงฆ์ แล้วนิมนต์พระภิกษุทั้งหลายไปสู่เรือนของท่าน เพื่อถวายไทยธรรมที่จัดตกแต่งดีแล้วแด่เนื้อนาบุญเหล่านั้นเถิด”

จากนั้น ชาวนาก็นิมนต์ภิกษุสงฆ์ไปที่บ้าน ตั้งใจถวายทานแด่หมู่ภิกษุสงฆ์นั้น เมื่อละโลกแล้ว ด้วยผลบุญนี้ ทำให้ชาวนาได้ไปบังเกิดในสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ มีวิมานทองสวยงามผุดผ่อง สูง ๖๐ โยชน์ กว้าง ๓๐ โยชน์ เทพบุตรนั้นได้เสวยทิพยสมบัติอันโอฬาร ทั้งได้ครองราชสมบัติในเทวโลก ๓,๕๐๐ ครั้ง เป็นพระเจ้าจักรพรรดิ ๕๐๐ ครั้ง และเป็นพระราชาในเมืองมนุษย์อีกนับไม่ถ้วนครั้ง ทั้งนี้ด้วยผลบุญที่จัดสรรข้าวออกรวงใหม่ถวายแด่สงฆ์นั่นเอง

ในระหว่างการเวียนว่ายตายเกิด ท่องเที่ยวไปในวัฏสงสาร ท่านได้รับอานิสงส์อีกมากมายที่เกิดจากการถวายข้าวใหม่ด้วยจิตเลื่อมใส คือ ได้ทรัพย์มากมายจนนับไม่ได้ มียานพาหนะใช้สอยมากมาย เช่น ช้าง ม้า วอ คานหาม ได้สิ่งของใหม่ ๆ เช่น ข้าวใหม่ ผ้าใหม่ ผลไม้ใหม่ อาหารใหม่ ๆ ที่มีรสเลิศ ได้ผ้าต่าง ๆ มากมาย เช่น ผ้าไหม ผ้าขนสัตว์ ผ้าฝ้าย มีบริวารรับใช้ทั้งชายหญิง ไม่มีโรคเพราะความหนาวหรือร้อนมาเบียดเบียน ไม่มีความทุกข์ใจเลย มีแต่คนเตรียมความสุขสบายไว้รอพร้อมสรรพ และมักจะได้ยินแต่คำว่า ขอเชิญบริโภคสิ่งนี้ หรือขอเชิญนอนให้สบายบนที่นอนอันหนานุ่มนี้เถิด เป็นต้น

แม้ในชาติสุดท้าย บุญนี้ก็คอยตามส่งผลให้ท่านได้แต่สิ่งของที่น่าพอใจอยู่เสมอ และเมื่อได้ออกบวชเป็นพระภิกษุแล้ว ท่านจึงมีนามว่า พระสุจินติตเถระ (ผู้มีความคิดดี)

ครั้นบำเพ็ญเพียรจนบรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์แล้ว ท่านได้ย้อนระลึกถึงบุพกรรมนั้นและเล่าอานิสงส์ของทานนี้ว่า

“การที่เราได้แบ่งข้าวออกรวงใหม่ถวายแด่หมู่สงฆ์ผู้ประเสริฐ เราย่อมได้อานิสงส์ ๘ ประการ อันสมควรแก่บุญที่ทำ คือ ๑. ทำให้มีผิวพรรณผุดผ่อง ๒. ทำให้มียศ ๓. ทำให้มีโภคทรัพย์มากมายที่ใครลักไปไม่ได้ ๔. มีข้าวปลาอาหารมากมายรออยู่ทุกเมื่อ ๕. มีมิตรและบริวารที่ไม่แตกแยกร้าวรานกันในทุกเมื่อ ๖. สัตว์บนผืนแผ่นดินล้วนต่างมีความยำเกรง ๗. เมื่อได้บวชแล้ว มักจะได้รับไทยธรรมก่อนพระรูปอื่นเสมอ ๘. นับแต่แสนกัปนั้นเป็นต้นมา ด้วยผลทานนั้นทำให้เราไม่ต้องไปทุคติภูมิอีกเลย”

นึกถึงพระ ก่อนนึกถึงตนเอง

จะเห็นได้ว่า เป็นธรรมเนียมที่ดีงามของชาวพุทธว่าจะต้องคัดสรรแบ่งของถวายสงฆ์ก่อนที่ตนจะนำไปบริโภค เรียกง่าย ๆ คือ นึกถึงพระก่อนนึกถึงตนเอง และเวลาเลือกของที่จะถวายพระนั้น ก็จะเลือกแต่ส่วนที่ประณีตที่สุด แสดงถึงน้ำใจอันงดงามและรู้หลักการทำบุญที่ถูกต้องว่า การถวายทานที่ประณีตดีเลิศพิถีพิถันเช่นใด ก็ย่อมทำให้ผู้ถวายได้แต่ของที่ประณีตพิถีพิถันตามเช่นนั้น

อานิสงส์ถวายรองเท้า

รองเท้าเป็นอุปกรณ์สำคัญที่ช่วยให้การเดินทางสะดวกขึ้น เป็นดั่งยานพาหนะอย่างหนึ่งที่สามารถพาผู้สวมใส่ไปยังสถานที่ต่าง ๆ ได้อย่างราบรื่น และปลอดภัยจากหนามหรือของมีคมที่อาจทำอันตรายฝ่าเท้า ฉะนั้นการให้รองเท้าจึงชื่อว่าเป็นการให้ยานพาหนะเช่นกัน ดังเรื่องราวของผู้มีบุญในกาลก่อน คือ พระปานธิทายกเถระ ผู้ถวายรองเท้าอย่างดีแด่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าผู้เป็นเนื้อนาบุญอันเลิศ

ในยุคสมัยของพระผู้มีพระภาคเจ้า พระนามว่าอโนมทัสสี ท่านบังเกิดเป็นกุลบุตรในตระกูลหนึ่ง วันหนึ่งท่านสวมรองเท้าอย่างดีเดินออกไปนอกบ้าน เห็นพระอโนมทัสสีพุทธเจ้า ก็เกิดจิตเลื่อมใส และมองเห็นว่าทรงกำลังลำบากพระวรกายในขณะเสด็จดำเนินด้วยพระบาทเปล่า จึงรีบถอดรองเท้าแล้วนำไปวางไว้ใกล้พระบาทของพระพุทธองค์ เพื่อเป็นการฉลองศรัทธา พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงรับรองเท้ามาสวมใส่ จากนั้นตรัสอานิสงส์การถวายรองเท้าว่า

“ผู้ใดเลื่อมใสถวายรองเท้าแก่เราด้วยมือทั้งสองของตน ผู้นั้นจะเข้าถึงความสุข และจะได้เสวยราชสมบัติในเทวโลก ๕๕ ครั้ง เขาจะได้เป็นพระเจ้าจักรพรรดิ ๑,๐๐๐ ครั้ง และจะได้เป็นพระราชาในโลกมนุษย์นานจนคณานับมิได้” หลังได้รับพุทธพยากรณ์แล้ว ท่านก็ตั้งใจสั่งสมบุญต่าง ๆ เรื่อยมาด้วยความปลื้มปีติในบุญ จนเมื่อละจากภพนั้นไปแล้ว เพียงผลบุญจากการถวายรองเท้านี้ ท่านได้บังเกิดอยู่แต่ในสุคติภูมิเท่านั้น ไม่ต้องไปทุคติภูมิเลย นอกจากนี้ ระหว่างที่ยังเวียนว่ายตายเกิด ยังได้อานิสงส์อื่น ๆ อีกมากมาย ได้แก่ ๑. เป็นผู้มีปัญญามาก ๒. ได้ยานพาหนะวิเศษที่เหมือนกับยานพาหนะทิพย์ของเทวดา ๓. มีปราสาท วอ ช้างพาหนะที่ตกแต่งประดับประดาวิจิตรสวยงามมาก อีกทั้งมีรถเทียมม้าอาชาไนยเกิดขึ้นกับท่านตลอด

จนมาในชาติสุดท้าย เมื่อจะออกบวชก็ออกบวชโดยมีรถเป็นพาหนะเดินทาง ทำให้การเดินทางไปบวชเป็นไปอย่างสะดวกสบาย ขณะกำลังปลงผม ท่านทำใจหยุดนิ่งควบคู่ไปด้วย พอปลงผมเสร็จก็ได้บรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์ทันที

พาหนะนำไปสู่ที่หมาย

รองเท้าจัดว่าเป็นยานชนิดหนึ่ง เป็นวัตถุที่ทำให้การเดินทางสะดวกราบรื่นปลอดภัย ดังนั้นการให้รองเท้าก็ชื่อว่าให้ยาน สำหรับรองเท้าที่จะนำไปถวายแด่เนื้อนาบุญควรเลือกดูให้เหมาะสมกับพระ และจะต้องถูกสุขลักษณะด้วย เพราะจะเกิดประโยชน์มากในการใช้สอย และเกิดบุญมากมายแก่ผู้ถวาย จะส่งผลให้มีสุขภาพเท้าที่ดีและมีลักษณะเท้าที่งดงามอีกด้วย

อานิสงส์หลักของการให้ยานพาหนะ ย่อมทำให้มีพาหนะเดินทางดังใจปรารถนา จะไปทางบก ทางน้ำ หรือทางอากาศ ก็สะดวกราบรื่นปลอดภัย ถึงที่หมายโดยสวัสดิภาพ มีความสุขในการเดินทาง บุญจากการให้ยานพาหนะนี้ยังทำให้การเดินทางในวัฏสงสารสะดวกราบรื่นปลอดภัยจนกว่าจะถึงพระนิพพาน อันเป็นที่หมายปลายทางของพวกเราและมวลมนุษยชาติอีกด้วย

ยานโท สุขโท โหติ

ผู้ให้ยานพาหนะ..ชื่อว่าให้ความสุข