สิ่งที่ควรรักษาไว้ยิ่งกว่าทรัพย์

อปฺปมาทญฺจ เมธาวี ธนํ เสฏว รกฺขติ.

ปราชญ์ย่อมรักษาความไม่ประมาทไว้

เหมือนทรัพย์ประเสริฐสุด

(ขุ.ธ. ๒๕/๑๘)

คนฉลาดย่อมรักษาสิ่งที่ควรรักษา

ย่อมละทิ้งสิ่งที่ควรละทิ้ง

ชาวโลกมักรักษาทรัพย์ หวงแหนทรัพย์

ไม่อยากสูญเสียทรัพย์ไปแม้แต่น้อย

ยังมีสิ่งหนึ่งที่มีคุณค่าในการรักษามากกว่าสิ่งใด ๆ

สิ่งนั้นคือ “ความไม่ประมาท”

นักปราชญ์ที่แท้ย่อมรักษาความไม่ประมาท

เหมือนรักษาขุมทรัพย์ใหญ่ไว้

เพราะความไม่ประมาทจะรักษาทรัพย์ให้ดำรงอยู่

เพราะความไม่ประมาทจะสามารถทำให้ทรัพย์งอกเงยได้

เพราะความไม่ประมาทจะสามารถพัฒนาชีวิตให้เจริญรุ่งเรือง

ความไม่ประมาทจะทำให้ได้ทั้งโลกิยทรัพย์และอริยทรัพย์

อันจะก่อเกิดประโยชน์สูงสุดในโลกนี้และโลกหน้า

เราจึงควรละทิ้งความประมาท สะสมความไม่ประมาท

ด้วยการละชั่ว ทำดี ทำใจให้ผ่องใส อย่างเต็มที่

เร่งทำให้มากที่สุด เร็วที่สุด เต็มที่ที่สุด

ก่อนความเจ็บป่วยและมรณภัยจะมาเยือน

จะได้ไม่เสียใจในภายหลัง

Cr. อิ่มธรรม

วารสารอยู่ในบุญ ฉบับที่ ๑๗๒ เดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๖๐

คลิกอ่านส่องธรรมล้ำภาษิตของวารสารอยู่ในบุญ ปี พ.ศ. ๒๕๖๐ ตามลิงก์ด้านล่างนี้

สามารถกดติดตามสำนักสื่อธรรมะได้ที่