ทุกอย่างก้าวของผู้มีใจอยู่ในธรรม คือ ย่างแก้วอันเจิดล้ำของชีวิต

ชีวิตของเราจำเป็นต้องก้าวเดินไปข้างหน้าตลอดเวลา และทุกก้าวย่างที่ว่า เราทุกคนล้วนปรารถนาให้ทุกย่างก้าวนั้นเต็มเปี่ยมไปด้วยความสุข แต่ทุกย่างก้าวของมนุษย์หรือทุกการก้าวเดินของชีวิตจะนำพาความสุขมาไม่ได้เลย ถ้าภายในจิตของผู้ก้าวเดินนั้นยังไม่พบความสุขที่มั่นคงภายใน

ในช่วงระยะเวลาแห่งประวัติศาสตร์ คือ ช่วงเวลาแห่งการก้าวเดินบนถนนที่โปรยด้วยกลีบกุหลาบ ในโครงการธุดงค์ธรรมชัยสถาปนาเส้นทางมหาปูชนียาจารย์ ระหว่างวันที่ ๒-๒๕ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๕ ที่ผ่านมา ถือเป็นก้าวย่างแห่งความสุขทางใจของทั้งผู้ก้าวย่างและผู้โปรยกลีบกุหลาบต้อนรับทุกการก้าวเดินของพุทธบุตรผู้มีจิตใจที่แช่อิ่มอยู่ในธรรม และเรื่องราวแต่ละย่างก้าวของท่าน คือ ต้นแบบแห่งการก้าวย่างอันเปี่ยมสุขที่ทุกคนปรารถนา

พระธรรมทายาทนิสิต รณาสโภ

อายุ ๒๓ ปี พระนวกะพรรษา ๑

วัดพระธรรมกาย

"อาตมาเป็นบัณฑิตใหม่ เพิ่งจบปริญญาตรีวิศวกรรมศาสตร์ สาขาคอมพิวเตอร์ มาหมาด ๆ ก่อนหน้าที่จะมาบวช อาตมามาทำบุญที่วัดพระธรรมกายได้ ๔ ปีแล้ว โดยมีโยมพ่อเป็นแกนหลักพาทุกคนในครอบครัวเข้าวัด แต่ก็ขอสารภาพตามตรงว่า อาตมายังไม่ค่อยลึกซึ้งในเรื่องบุญสักเท่าไร รวมถึงตอนที่เป็นนักศึกษาอยู่ก็อดไม่ได้ที่จะเข้าก๊วนน้ำเมาอยู่บ้าง แต่การที่ได้เห็นภาพงานบุญที่วัด ได้เห็นโครงการบวชพระของหลวงพ่อรุ่นแล้ว รุ่นเล่า มันเหมือนกับว่าภาพเหล่านั้นค่อย ๆ ฝังเข้าไปในจิตใจ ทำให้รู้สึกอยากบวชมาตลอด และพอเรียนจบ ก็มีงานมารองรับในทันที แต่ในที่สุดอาตมาก็เลือกที่จะบวชในโครงการเข้าพรรษาก่อน และเตรียมตัวบวชด้วยการงดดื่มเหล้า ๑ เดือน ก่อนบวช

"ตอนอยู่ในโครงการเข้าพรรษา อาตมานั่งสมาธิได้แบบนิ่ง ๆ นาน ๆ แต่ก็ยังไม่มีประสบการณ์ อะไรเกิดขึ้น จนกระทั่งได้อบรมเป็นพระนวกะ ได้มานั่งสมาธิกับหลวงพ่อที่ห้องแก้วสารพัดนึก ความมหัศจรรย์ก็บังเกิดขึ้น หลวงพ่อสอนให้ปรับร่างกายให้สบายก่อนแล้วค่อยปรับใจ ไม่ต้องคิด ไม่ต้องอยาก เห็นอะไร ใจของอาตมาก็นิ่งไปเลย แล้วก็เห็นองค์พระ ลอยสว่างขึ้นมาจากศูนย์กลางกาย องค์ใหญ่ประมาณเท่ากับพระประธานบนหิ้งพระ ความรู้สึกในตอนนั้น เหมือนอาตมากำลังมองจากเศียรของท่านลงไป และมีความรู้สึกเหมือนเรานั่งอยู่คนเดียวบนโลก รู้สึกปลื้มและมีความสุขมาก ทำให้อาตมาเข้าใจเลยว่า ความสุขที่แท้จริงเป็นอย่างนี้นี่เอง ความสุขแบบนี้แหละที่ยั่งยืน ไม่มีใครแย่งและขโมยไปจากเราได้ ทุก ๆ ครั้งที่หลวงพ่อเมตตามานำนั่งสมาธิ องค์พระของอาตมาจะสว่างมากเท่ากับพระอาทิตย์ตอนเที่ยงวัน แล้วบางครั้งองค์พระก็ขยายใหญ่และใสมากจนมองทะลุได้เลย

"วันที่อาตมาได้เดินธุดงค์เป็นปฐมเริ่มที่มหารัตนวิหารคดเป็นวันที่พิเศษมาก วันนั้นอาตมาเดินเป็นกลุ่มสุดท้าย ตอนแรกคิดว่า กว่าเราจะได้เดินญาติโยมคงกลับไปหมด เหลือไว้แต่กลีบกุหลาบแน่ ๆ เลย แต่ผิดคาด เพราะโยมทั้งหลายยังอยู่อย่างหนาแน่นตลอดทาง แล้ววันนั้นโยมพ่อโยมแม่ของอาตมาก็มาโปรยกลีบกุหลาบด้วย ยอมรับเลยว่า ในขณะนั้นอาตมาปลื้มจนเกือบจะกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ และก็น่าอัศจรรย์ที่ว่า พอปลื้มใจมาก ๆ องค์พระที่อยู่ภายในตัวของเราก็ยิ่งชัดแจ่ม สว่างมากเหมือนพระอาทิตย์ตอนเที่ยงวัน อาตมาก็เอาใจไปมองที่องค์พระตลอดทุกย่างก้าว "

พระเปน เปมสีโล

อายุ ๒๒ ปี พระนวกะพรรษา ๑

วัดพระธรรมกาย

"อาตมาเป็นชาวปวาเก่อญอ เกิดและโตที่บ้านแม่สลิดหลวง อ.ท่าสองยาง จ.ตาก อาตมาสามารถพูดได้ถึง ๔ ภาษา คือ ภาษาอังกฤษ ภาษาพม่า ภาษากะเหรี่ยง และภาษาไทย แม้ยังไม่เก่งขั้นเทพ แต่ก็ใช้งานได้ ก่อนที่อาตมาจะมาเจอโครงการบวชของหลวงพ่อ อาตมาก็กำลังจะ โกอินเตอร์ไปทำงานที่ประเทศสหรัฐอเมริกา ซึ่งในช่วงที่กำลังรอการเดินทางอยู่ ก็มีรถกระจายเสียงวิ่งผ่านหน้าบ้าน ประกาศเชิญชวนชายแมน ๆ ให้มาบวชแสนรูปเข้าพรรษา แค่ได้ยินเสียงประกาศเท่านั้น อาตมาก็เกิดความรู้สึกอยากบวชเอามาก ๆ อยากบวชจนไม่อยากไปประเทศสหรัฐอเมริกาแล้ว อาตมาคิดว่า เราต้องรีบบวชตอนที่พ่อ แม่ ครูบาอาจารย์ยังมีชีวิตอยู่ แล้วก็รีบโทรศัพท์ไปสมัครบวชทันที

"หลังจากที่พระอุปัชฌาย์ประทานโอวาทว่า ไม่ว่าจะไปอยู่ที่ไหน วัดไหน ก็ให้ทำตัวให้ดี อาตมาก็พยายามพัฒนาตัวเอง ทำดีที่สุดในทุก ๆ วัน รู้สึกภาคภูมิใจในความเป็นพระ สุขใจทุกวัน และการที่มีโอกาสนั่งสมาธิกับหลวงพ่อที่ห้องแก้วสารพัดนึกทำให้ประสบการณ์ภายในของอาตมาพัฒนาอย่างรวดเร็ว ซึ่งอาตมาจะนั่งตามเทคนิคของหลวงพ่อ คือ นั่งวางใจนิ่ง ๆ เฉย ๆ สัมมาอะระหัง ไปเรื่อย ๆ พอใจเริ่มสงบ อาตมาก็เห็นแสงสว่างเกิดขึ้น สว่างมากจนเต็มตัวเลย แล้วอาตมาก็เห็นดวงแก้วอยู่ในนั้นด้วย เป็นดวงเล็ก ๆ เท่ากับลูกปิงปอง ใสยิ่งกว่าน้ำแข็ง เพียงครู่เดียวดวงแก้วก็ขยายเป็นวงกว้าง ใหญ่จนครอบตัวไว้ พอดวงแก้วหายไปก็มีองค์พระขึ้นมาแทนที่ ทำให้บางทีก็มองเห็นดวงแก้ว บางทีก็มองเห็นองค์พระ ตอนนั้นอาตมามีความสุขมาก เป็นความสุขนิ่ง ๆ แบบไม่เคยเจอมาก่อน ทำให้อาตมาอยากนั่งหลับตาอยู่กับองค์พระอย่างนี้ตลอดไป

"ตอนที่เดินธุดงค์ธรรมชัยอาตมารู้สึกเหมือนตัวเองเดินแบบไร้น้ำหนัก คือ เหมือนตัวจะลอยได้เลยปลื้มมาก ยิ้มแบบหุบไม่ลงตั้งแต่ก้าวแรกไปจนถึงก้าวสุดท้าย แล้วก็เห็นองค์พระที่สวยยิ่งกว่าเพชร ออกมาจากศูนย์กลางกายตลอดทุกก้าว แล้วอาตมาก็อธิษฐานขอให้ญาติโยมทุกคนเป็นมหาเศรษฐี ได้เข้าถึงพระธรรมกายกันทุกคนด้วย "

พระวุฒิชัย เมธิโก

อายุ ๒๙ ปี พระนวกะพรรษา ๑

วัดพระธรรมกาย

"ชีวิตของอาตมาก่อนมาบวชไม่มีความสุขเลย ทั้ง ๆ ที่ตัวเองก็ไม่ได้ลำบากยากจนอะไร แถมตอน ทำงานเป็นช่างอยู่บริษัทญี่ปุ่นได้เงินเดือนตั้งเยอะ แต่ในใจกลับร้อนรุ่ม จึงพาลไปมีปัญหากับเจ้านายจนต้องขอลาออก ครั้นพอมีแฟนก็ไม่วายมีปัญหาให้ต้องถกเถียงกันจนปวดหัว จึงทำให้อาตมารู้สึกเบื่อมาก ๆ จนคิดอยากบวช ซึ่งก็มีอยู่วันหนึ่ง อาตมาได้มาทำธุระแถวรังสิต และได้เห็นป้ายประชาสัมพันธ์ชวนบวชติดอยู่ข้างกำแพง เขียนว่าบวชฟรี แล้วก็เห็นมีคนกำลังยืนแจกโบรชัวร์อยู่ด้วย อาตมาจึงเดินเข้าไปรับโบรชัวร์มาอ่าน พอรู้ว่าต้องบวชยาวถึง ๑ พรรษา ก็เกิดลังเล แต่ก็ไม่ถึงกับเปลี่ยนใจ เพียงแต่อยากจะรอดูสถานการณ์ไปก่อน เผื่อว่าอะไร ๆ มันจะดีขึ้น แต่ปรากฏว่า ชีวิตก็ไม่มีอะไรดีขึ้นเลย โดยเฉพาะปัญหากับอดีตแฟนที่นับวันก็ยิ่งคุยกันไม่รู้เรื่อง จึงทำให้คิดว่า ทำไมโลกนี้ช่างดูวุ่นวายจริงหนอ อาตมาจึงตัดสินใจมาบวชในที่สุด

"อาตมาอยากจะเป็นพระแท้ตามที่หลวงพ่อบอก และทุกครั้งที่นั่งสมาธิก็จะทำใจให้สบาย ๆ ไม่ห่วงหรือกังวลอะไร แล้วก็ภาวนา “สัมมาอะระหัง” ไปเรื่อย ๆ พร้อมกับตรึกบริกรรมนิมิตว่า มีองค์พระอยู่ในกลางท้อง ซึ่งพอนั่งไปได้สักพักหนึ่ง ก็รู้สึกเหมือนตัวเราโดนดูดเข้าไปอีกมิติหนึ่งซึ่งเต็มไปด้วยแสงสว่าง อาตมาจึงเอาใจไปแตะเบา ๆ ที่แสงสว่างนั้น แล้วก็รู้สึกว่า ทั้งเนื้อทั้งตัวกลายเป็นองค์พระไปเลย อาตมาเห็นท่านชัดทุกส่วน และยังเห็นได้รอบด้านด้วย ยิ่งตอนที่หลวงพ่อมานำนั่งสมาธิ ก็ยิ่งทำให้นั่งได้นิ่งมาก ๆ แล้วองค์พระก็ขยายใหญ่ครอบตัวในทันที ทั้งยังมีความชัด ใส สว่างมากขึ้นกว่าเดิมมาก ๆ อาตมามั่นใจว่าสามารถที่จะเป็นพุทธบุตร ๒๐๐ เปอร์เซ็นต์ของหลวงพ่อได้อย่างแน่นอน โดยตลอดเวลาที่ผ่านมาได้ฝึกทั้งงานหยาบ และละเอียดควบคู่กันไป ทุก ๆ วันในตอนเช้าและเย็นจะหมั่นขัดห้องน้ำให้สะอาดเอี่ยม เพราะยิ่งขัด ใจของอาตมาก็ยิ่งสะอาดเกลี้ยงเกลามากขึ้น แถมยังมีอานิสงส์ให้องค์พระใสสว่างยิ่งขึ้นอีกด้วย

"การที่อาตมาได้มาเป็นพระลูกชายของหลวงพ่อ ทำให้ทุก ๆ วันในชีวิตของอาตมากลายเป็นวันที่ดีที่สุด พิธีโปรยกลีบกุหลาบเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่ ที่ทำให้พระธรรมทายาททุก ๆ รูป รู้สึกซาบซึ้งใจเป็นที่สุดในความเมตตาของหลวงพ่อ และทุก ๆ ความปลื้มที่เกิดขึ้นก็ทำให้ทุก ๆ ย่างก้าวของอาตมาได้กลายเป็นย่างแก้วไปแล้วจริง ๆ

..ทุกก้าวย่างแห่งความสุข คือ ก้าวย่างของผู้ประพฤติธรรม และเมื่อเราประพฤติปฏิบัติธรรม เราจึงจะเข้าถึงธรรม "ธรรม" ที่ว่า คือ ธรรมะภายในที่อยู่ในตัวของพวกเราทุกคน ในตำแหน่งศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ เหนือสะดือขึ้นมา ๒ นิ้วมือ ถ้าทุกก้าวใจเราตรึกระลึกนึกถึงดวงธรรม หรือองค์พระไว้ที่ศูนย์กลางกายอยู่เสมอ... สักวันการก้าวย่างนั้นจะเป็นก้าวย่างแห่งการเข้าถึงธรรม ที่จะนำพาความสุขอันเป็นนิรันดร์มาสู่ชีวิตจิตใจ เป็นย่างแก้วอันสุกใสทุกการก้าวเดิน

Cr. ธัมม์ วิชชา

วารสารอยู่ในบุญ ฉบับที่ ๑๑๒ เดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๕๕