ห่างไกลคนอกตัญญู

สพฺพญฺเจ ปฐวึ ทชฺชา         นากตญฺญุมภิราธเย.

ถึงให้แผ่นดินทั้งหมด             ก็ยังคนอกตัญญูให้จงรักไม่ได้

(ขุ.ชา.เอก. ๒๗/๒๓)

คนอกตัญญูไม่รู้คุณคน เป็นบุคคลอันตรายอย่างยิ่ง

ทำดีก็ไม่รู้ค่า ให้เท่าไรก็ไม่รู้จักพอ

คอยจับผิด ใส่ร้าย จ้องทำลาย

ไม่สำนึกคุณความดีผู้อื่นเลย

เขาอาจเสแสร้งแกล้งเอาใจ

ทำประจบประแจง แกล้งพูดดี

เพียงเพื่อให้ได้ผลประโยชน์

เมื่อสำเร็จประโยชน์ตน

ก็ลืมเลือนผู้มีพระคุณเช่นเดิม

แม้ยกสมบัติให้ทั้งหมด แม้ยกแผ่นดินให้หมดโลก

ก็ไม่สามารถแปรเปลี่ยนคนอกตัญญูได้

คนอกตัญญูจึงเปรียบเหมือนอสรพิษร้าย

ที่ทำลายผู้อื่นให้ได้รับความเดือดร้อน

ห่าง ๆ คนไม่รู้คุณคน เข้าใกล้คนกตัญญูรู้คุณ

ชีวิตจะปลอดภัยและมีสุขกว่าแน่นอน

Cr. พระครูสมุห์ณรงค์ ทนฺตจิตฺโต

วารสารอยู่ในบุญ ฉบับที่ ๑๘๔ เดือนเมษายน พ.ศ. ๒๕๖๑