อานิสงส์การบูชาด้วยดอกมะลิ

“ผู้ที่เกิดมาในโลกจำต้องตายทุกคน ผู้ทำกรรมอันใดไว้ ไม่ว่าจะเป็นบุญหรือบาป

บุญและบาปนั้นเป็นสมบัติของเขา และเขาจะพาเอาบุญและบาปนั้นไปสู่ปรโลก

อนึ่ง บุญและบาปเป็นของติดตามเขาไปประดุจเงาติดตามตัวไป

เพราะฉะนั้น บุคคลพึงทำกัลยาณกรรมสะสมไว้เป็นสมบัติในปรโลก

เพราะว่าบุญย่อมเป็นที่พึ่งของสัตว์ทั้งหลายในปรโลก”

(สํ. สคาถวรรค)

มนุษย์เท่านั้นที่เกิดมาเพื่อสั่งสมบุญ สัตว์ที่เหลือส่วนใหญ่จะเกิดมาเพื่อเสวยผลกรรมที่เคยทำไว้ในอดีต ถึงจะเป็นสัตว์นรก เปรต อสุรกาย หรือสัตว์เดรัจฉาน ก็ต้องชดใช้ผลกรรมที่ทำไว้ จะต้องได้รับแต่ความทุกข์ทรมาน โอกาสสั่งสมบุญให้ตนเองนั้นยากมาก แม้เป็นสัตว์เดรัจฉานที่เรามองเห็นว่ามีความเป็นอยู่ที่ดี ได้รับการเลี้ยงดูจากเจ้าของดีกว่าคนจนทั่ว ๆ ไป แต่ก็เป็นได้แค่เพียงสัตว์แสนรู้

ผู้ที่สั่งสมบุญไว้ดีแล้วจะไปบังเกิดเป็นเทวดา ไปเป็นชาวสวรรค์ที่มีความเป็นอยู่อันเป็นทิพย์ เกิดมาเพื่อเสวยบุญ ปรารถนาอะไรก็สำเร็จได้ด้วยบุญ สำเร็จด้วยใจทุกอย่าง ไม่ว่ารูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส ล้วนเป็นทิพย์ไปหมด อายุขัยก็ยืนยาว มีความเป็นหนุ่มสาวอยู่ตลอดเวลา นั่นก็เป็นเพราะผลบุญที่สั่งสมไว้ดีแล้วแต่โอกาสที่จะสั่งสมบุญอย่างเต็มที่ให้ตนเองทำได้ยากมาก เพราะว่ากายอันเป็นทิพย์สร้างบารมีสู้กายมนุษย์ไม่ได้ และเมื่อติดอยู่ในสุขอันเป็นทิพย์ก็จะมองเห็นทุกข์ภัยในสังสารวัฏได้ยาก ส่วนใหญ่จะมัวประมาท เพลิดเพลินในกามคุณอันเป็นทิพย์เหมือนกัน

ส่วนผู้ที่ประพฤติพรหมจรรย์ ประพฤติพรหมวิหารธรรม จะไปบังเกิดเป็นพรหมผู้เสวยสุขในฌานสมาบัติ มีความเป็นอยู่ที่ประณีตกว่าสุขกว่าชาวสวรรค์มากมายหลายเท่านัก อายุขัยก็ยืนยาวเป็นล้าน ๆ กัป แม้จะมีพระพุทธเจ้าเสด็จลงมาบังเกิดหลายพระองค์แล้วก็ยังไม่จุติที่ได้อัตภาพเช่นนั้นเพราะกำลังบุญกำลังฌานสมาบัติ ที่ฝึกฝนอบรมจิตเอาไว้เมื่อครั้งยังเป็นมนุษย์ จึงมีภพภูมิที่ละเอียดประณีตบังเกิดขึ้นมารองรับ แต่นั่นเป็นเพียงการเสวยผลบุญเท่านั้น จะสร้างบารมีให้ยิ่ง ๆ ขึ้นไปเหมือนมนุษย์ก็ทำได้ยาก

เพราะฉะนั้น เมื่อเราได้อัตภาพเป็นมนุษย์ ซึ่งเป็นสิ่งหาได้ยากในโลก ดังพุทธพจน์ที่ว่า กิจฺโฉ มนุสฺสปฏิลาโภ การได้อัตภาพเป็นมนุษย์เป็นการยาก เราก็ควรหาโอกาสสั่งสมบุญให้เต็มที่ เพราะมนุษย์เท่านั้นที่เกิดมาเพื่อสร้างบารมี ไม่ได้เกิดมาเพื่อชดใช้กรรม หรือปล่อยชีวิตให้ผ่านไปวัน ๆ ด้วยกระแสของบาปดึงไปอย่างเดียวเท่านั้น และก็ไม่ได้เกิดมาเพื่อการอื่นด้วย เราเกิดมาเพื่อทำพระนิพพานให้แจ้ง มาเพื่อสั่งสมบุญ เมื่อบารมีเต็มเปี่ยมแล้ว จะได้ปราบกิเลสให้สิ้นเชื้อไม่เหลือเศษ พ้นจากการเป็นบ่าวเป็นทาสของพญามาร

ดังพระเถระรูปหนึ่งที่ชื่อขัณฑสุมนะ ผู้โชคดีได้เกิดในบวรพระพุทธศาสนา ย้อนไปเมื่อแสนกัปปีที่แล้ว ท่านเป็นชายหนุ่มรูปงามเกิดมาในช่วงหลังพุทธปรินิพพานของพระปทุมุตตรพุทธเจ้า มหาชนช่วยกันสร้างพระสถูปที่ทำด้วยทองคำเพื่อเป็นเครื่องระลึกนึกถึงพระรัตนตรัย ส่วนตัวท่านมีโอกาสสร้างกำแพงทำด้วยไม้แก่นจันทน์ซึ่งเป็นไม้เนื้อหอมล้อมรอบพระสถูปอีกชั้นหนึ่ง ทำให้พระสถูปซึ่งนอกจากจะมีสีเหลืองอร่ามเหมือนทองคำแล้ว ยังมีกลิ่นหอมที่เกิดจากไม้แก่นจันทน์อีกด้วย ทำให้ผู้ไปนมัสการพระสถูประลึกถึงพระรัตนตรัยด้วยใจที่สบายและไปเกิดในสุคติโลกสวรรค์กันนับไม่ถ้วน

คนในสมัยก่อน เมื่อเกิดศรัทธาก็ไม่รอช้า จะรีบทำความดีทันที และจะไม่ให้สิ่งใดมาเป็นอุปสรรค ข้อแม้ ข้ออ้าง หรือเงื่อนไขในการทำความดี ความรู้สึกเช่นนั้นไม่เกิดขึ้นกับนักสร้างบารมีในสมัยก่อนเลย เมื่อใจเปี่ยมด้วยศรัทธาปัญญาก็เจริญ เมื่อมีปัญญา ปัญหาก็ไม่มี กลายเป็นคนที่ไม่มีปัญหา มีแต่ปัญญาขวนขวายหาช่องทางในการทำความดีนั้นให้สำเร็จจนได้

ด้วยผลบุญที่ได้ทำในครั้งนั้น ทำให้ท่านไปเสวยทิพยสมบัติในสุคติโลกสวรรค์ เป็นผู้มีกลิ่นจันทน์หอมออกจากสรีระฟุ้งขจรขจายใครได้กลิ่นก็ชื่นใจและอยากเข้าใกล้ ท่านเสวยทิพยสมบัติเป็นเวลายาวนานมาก เมื่อลงมาเกิดเป็นมนุษย์ ก็ได้เป็นพระเจ้าจักรพรรดิพระนามว่า “สมัตตะ” ท่านเป็นพระเจ้าจักรพรรดิที่มีชื่อเดิมอยู่ถึง ๘ ครั้ง พอละโลกก็กลับไปเสวยทิพยสมบัติในสวรรค์อีก เวียนว่ายตายเกิดแต่ใน ๒ ภพภูมินี้เท่านั้น

เมื่อมาเกิดในสมัยหลังพุทธปรินิพพานของพระกัสสปพุทธเจ้า มหาชนต่างพากันบูชาพระพุทธองค์ด้วยการสร้างพระเจดีย์ทองสูง ๑ โยชน์ ท่านปรารถนาจะบูชาพระเจดีย์ด้วยดอกไม้ ไปเที่ยวตระเวนหาซื้อที่ไหนก็ไม่ได้ จึงลองเดินเข้าไปในสวนดอกไม้ เห็นดอกมะลิกิ่งหนึ่ง จึงขอซื้อมะลิกิ่งนั้นด้วยราคาแพงลิบลิ่วทีเดียว เพราะคนขายโก่งราคาสูงมาก แต่ด้วยจิตที่เลื่อมใสในพระรัตนตรัย ทำให้ท่านตัดสินใจซื้อเพื่อแลกกับการได้บูชาพระรัตนตรัย

ขณะที่เดินถือดอกมะลิไปบูชาพระเจดีย์นั้น ท่านบังเกิดปีติโสมนัสทุก ๆ ย่างก้าว เมื่อไปถึงก็ถือกิ่งมะลิเวียนประทักษิณ ๓ รอบ แล้วทำการบูชานอบน้อมด้วยความเลื่อมใส แค่บูชาด้วยดอกมะลิเท่านั้น บุญส่งผลให้ท่านได้กลับไปบังเกิดในเทวโลกอีกครั้งหนึ่ง และเสวยสุขในสวรรค์อยู่นานถึง ๘๐ โกฏิปี

ครั้นมาในยุคพุทธกาลของเรานี้ ท่านได้มาเกิดเป็นพระราชกุมารในเมืองปาวา แคว้นมัลละเป็นผู้มีกลิ่นกายหอมเหมือนดอกมะลิผิวพรรณวรรณะเปล่งปลั่งผ่องใสมากเป็นพิเศษเมื่อได้ยินข่าวว่า พระสัมมาสัมพุทธเจ้าอุบัติขึ้นในโลกแล้ว และกำลังประทับอยู่ที่สวนอัมพวันของนายจุนทะ ท่านบังเกิดความศรัทธาเลื่อมใสปรารถนาอย่างยิ่งที่จะไปฟังธรรม เหมือนผืนดินที่แห้งแล้งรอคอยฝนจากฟากฟ้ามายาวนานหรือเหมือนปลาในหนองน้ำที่แห้งขอดกำลังรอฝนด้วยใจจดใจจ่อ ท่านรีบชักชวนข้าทาสบริวารไปเข้าเฝ้าพระพุทธองค์เพื่อฟังพระธรรมเทศนา ครั้นได้ฟังแล้วก็ยิ่งศรัทธามากขึ้นจึงตัดสินใจออกบวช ท่านบำเพ็ญเพียรเพียงไม่นานก็บรรลุเป็นพระอรหันต์ผู้ทรงอภิญญา

จากนั้น ท่านระลึกชาติไปดูบุพกรรมว่าได้ทำบุญอะไรเอาไว้ จึงมีมหาโชคได้มาเจอพระสัมมาสัมพุทธเจ้า และเป็นผู้ปฏิบัติสะดวกบรรลุอรหัตผลอย่างง่ายดาย เมื่อเห็นแล้วท่านก็ปลื้มปีติและเปล่งอุทานว่า “เราถวายดอกไม้เพียงกิ่งเดียว เราได้เสวยสุขอยู่ในสวรรค์ถึง ๘๐ โกฏิปีในที่สุดได้บรรลุพระนิพพาน เพราะผลบุญที่ได้บูชาพระเจดีย์ด้วยจิตเลื่อมใส”

นี้เป็นตัวอย่างของการบูชาพระเจดีย์ด้วยดอกมะลิ ถ้าหากเรามีความเลื่อมใสศรัทธาจริง ๆ แม้พระบรมศาสดาจะมีพระชนม์ชีพอยู่หรือว่าเสด็จดับขันธปรินิพพานไปแล้วก็ตาม อานิสงส์แห่งความเลื่อมใสนั้นก็มีผลเสมอกัน เพราะฉะนั้นแม้พระผู้มีพระภาคเจ้าเสด็จดับขันธปรินิพพานไป ๒,๕๐๐ กว่าปีแล้วก็ตาม แต่ยังมีสิ่งที่เป็นอนุสรณ์แห่งความดี เป็นเครื่องหมายที่ทำให้เราและชาวโลกได้ตรึกระลึกนึกถึงพระพุทธองค์ก็คือ พระมหาธรรมกายเจดีย์ที่เราร่วมกันสถาปนาขึ้นมาด้วยความเคารพเลื่อมใสในพระรัตนตรัยเป็นอย่างยิ่ง

พระมหาธรรมกายเจดีย์ พระมหาเจดีย์พระพุทธเจ้าล้านพระองค์ ศูนย์รวมดวงใจของมนุษย์และเทวดาในยุคนี้ เป็นเจดีย์ที่เราร่วมกันสร้างด้วยความศรัทธาเลื่อมใสในพระรัตนตรัยและลงทุนลงแรงด้วยความเหนื่อยยาก ซึ่งจะก่อเกิดเป็นบุญใหญ่แก่เราทุกคน เหมือนฝนที่ตกลงมาในจักรวาล ไม่มีลมพายุ มีแต่เม็ดฝนล้วน ๆ ถ้าหากเราเอาภาชนะที่ไม่มีรูรั่วตั้งไว้กลางแจ้ง ฝนตกลงมาเท่าไรก็เต็มภาชนะฉันใดเราก็จะได้บุญกันเต็มที่ไม่รั่วไปไหนฉันนั้น เราสร้างเจดีย์ถวายเป็นพุทธบูชา บุญกุศลที่เกิดขึ้นนอกจากจะทับทวีเป็นอสงไขยอัปปมาณังแล้ว การที่เราหาโอกาสเดินทางไปสวดมนต์สรรเสริญคุณพระรัตนตรัยที่ลานธรรมพระมหาธรรมกายเจดีย์เป็นประจำ ยังจะเกิดบุญกุศลหนุนนำให้ประสบความสุขความสำเร็จทั้งในโลกนี้โลกหน้าทุกภพทุกชาติตราบถึงที่สุดแห่งธรรม

Cr. พระมหาเสถียร สุวณฺณฐิโต ป.ธ.๙

ภาพประกอบ : กองพุทธศิลป์

วารสารอยู่ในบุญ ฉบับที่ ๑๖๘ เดือนตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๙