อานิสงส์การบูชาเจดีย์ด้วยดอกผักตบ

“ชนเหล่าใดในโลกนี้ ได้ความเป็นมนุษย์แล้ว เป็นผู้ไม่ตระหนี่

เลื่อมใสในพระพุทธเจ้า พระธรรม และพระสงฆ์ เป็นผู้มีความเคารพแรงกล้า

ชนเหล่านี้ ย่อมเข้าถึงสุคติโลกสวรรค์” (มัจฉรีสูตร)

ท่านสาธุชนผู้ใฝ่ในบุญทุกท่าน กว่าพระพุทธศาสนาจะบังเกิดขึ้นมาในโลกนี้ จะต้องมีพระบรมโพธิสัตว์ผู้มีใจกว้างใหญ่มาบังเกิด และต้องทุ่มเทสร้างบารมีอย่างไม่เห็นแก่ความเหนื่อยยากลำบากมานับภพนับชาติไม่ถ้วน ยอมทำทุกอย่างเพื่อสร้างบารมีให้แก่รอบ จนกระทั่งได้ตรัสรู้เป็นพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าผู้เป็นนาถะของโลก เมื่อพระพุทธเจ้าบังเกิดขึ้นแล้ว จึงมีพระพุทธศาสนาเกิดขึ้นตามมา มีพระธรรม พระสงฆ์เกิดขึ้น การบังเกิดขึ้นของพระรัตนตรัยเป็นไปเพื่อประโยชน์เกื้อกูลแก่สรรพสัตว์ทั้งหลายบุคคลใดยังจิตให้เลื่อมใสในพุทธคุณ ธรรมคุณ สังฆคุณ ด้วยการปฏิบัติตามพุทโธวาท ดำรงตนอยู่ในความดีงาม บุคคลนั้นย่อมมีชีวิตที่เจริญรุ่งเรืองตลอดไป

การที่พวกเราทั้งหลายร่วมกันสถาปนามหาธรรมกายเจดีย์ขึ้นมาให้เป็นหลัก เป็นศูนย์รวมใจของชาวโลก ให้ผู้มีบุญมีโอกาสมาสร้างบารมีร่วมกัน ได้มาตามระลึกนึกถึงพระรัตนตรัย ยังจิตให้เป็นกุศล นับเป็นบุญยิ่งใหญ่ไพศาล ที่ส่งผลให้ทั้งผู้สถาปนาและผู้มากราบสักการบูชาในภายหลังมีสุคติสวรรค์เป็นที่ไป มหาธรรมกายเจดีย์เป็นเจดีย์แห่งพระรัตนตรัย บุคคลใดยังจิตให้เลื่อมใสนอบน้อมกราบไหว้ จะเป็นเหตุให้ไม่พลัดไปเกิดในอบายภูมิ เวียนวนอยู่แต่ในสุคติภูมิอย่างเดียว จนกว่าจะบรรลุมรรค ผล นิพพาน

การบังเกิดขึ้นของมหาธรรมกายเจดีย์เป็นสิ่งที่บังเกิดขึ้นได้ยากในโลก ยุคใดสมัยใดหากพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระปัจเจกพุทธเจ้าและพระสงฆ์ไม่บังเกิดขึ้น การที่จะสร้างเจดีย์ให้เป็นที่สักการบูชากราบไหว้ของมนุษย์และเทวาก็จะเกิดขึ้นไม่ได้ จะต้องมีพระรัตนตรัยบังเกิดขึ้นก่อน จึงจะมีสิ่งศักดิ์สิทธิ์นี้เกิดขึ้น

ในสมัยพระสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์อื่น ๆ ก็มีการสร้างพระเจดีย์เหมือนกัน พระเจดีย์ล้วนทำมาจากสิ่งที่มีค่าที่สุดเท่าที่จะหาได้ในยุคสมัยนั้น เช่น สมัยพระกัสสปสัมมาสัมพุทธเจ้า เมื่อพระองค์ดับขันธปรินิพพานไปแล้ว สาธุชนร่วมใจกันสถาปนาเจดีย์ที่ทำด้วยทองคำที่มีค่ามากมายให้พุทธศาสนิกชนมาระลึกถึงพระรัตนตรัย เป็นสถานที่สำหรับสั่งสมบุญของมนุษย์และเทวาทั้งหลาย

บุญที่เกิดจากการบูชาเจดีย์มีอานิสงส์มาก ทำให้ได้ไปบังเกิดในโลกสวรรค์ และยังเป็นพลวปัจจัยให้บรรลุมรรค ผล นิพพาน อย่างง่ายดายอีกด้วย ในสมัยพุทธกาล พระอรหันต์รูปหนึ่งชื่อ พระอุมมาปุปผิยเถระ ท่านระลึกชาติไปดูว่าได้ทำบุญอะไรมาจึงเป็นผู้ปฏิบัติสะดวก บรรลุธรรมได้รวดเร็ว ท่านเห็นด้วยธรรมจักขุของท่านว่า ชาติหนึ่งท่านได้เกิดในตระกูลเศรษฐีที่ร่ำรวยมีชื่อเสียง เมื่อเล่าเรียนวิชาสำเร็จก็กลับสู่ภูมิลำเนาเดิม

ต่อมา ท่านได้ยินข่าวอันเป็นมงคลว่าประชาชนในเมืองกำลังทำการฉลองพระเจดีย์ของพระสิทธัตถพุทธเจ้า ซึ่งดับขันธปรินิพพานไปแล้ว ท่านมีความปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะไปร่วมฉลองพระเจดีย์กับสาธุชนในเมืองนั้นด้วย จึงรีบเดินทางไปที่ลานพระเจดีย์ด้วยใจที่เบิกบาน ระหว่างทางท่านพบดอกผักตบสีแก้วมรกตงดงามมาก จึงลงไปเก็บขึ้นมาจากในน้ำ เพื่อจะนำไปบูชาพระเจดีย์ เมื่อมาถึงพระเจดีย์ท่านร่วมฉลองพระเจดีย์ด้วยความเลื่อมใสในพระรัตนตรัย ระลึกนึกถึงพระพุทธเจ้าเป็นอารมณ์ พร้อมกับน้อมนำผักตบชวาเข้าไปบูชาที่ฐานของพระเจดีย์

ด้วยบุญกุศลที่ได้บูชาพระเจดีย์ในครั้งนั้น ทำให้ท่านบังเกิดในสุคติโลกสวรรค์ ได้เสวยทิพยสมบัติยาวนาน เมื่อมาเกิดเป็นมนุษย์ก็ได้เกิดเป็นพระเจ้าจักรพรรดิถึง ๘๕ ครั้งและท่านตั้งใจสั่งสมบุญบารมีเรื่อยมาโดยไม่ประมาทในชีวิต จนกระทั่งชาติสุดท้ายได้เกิดเป็นผู้มีชาติตระกูลสูง เมื่อมีโอกาสฟังธรรมจากพระสัมมาสัมพุทธเจ้าก็เกิดความเลื่อมใสศรัทธา จึงตัดสินใจออกบวชอุทิศชีวิตในบวรพระพุทธศาสนา ตั้งใจบำเพ็ญสมณธรรม ไม่นานก็ได้บรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์

นอกจากนี้ ยังมีเรื่องมหัศจรรย์ของพระรังสีสัญญกเถระ ผู้เจอพุทธานุภาพอันไม่มีประมาณ เรื่องมีอยู่ว่า ในยุคของพระวิปัสสีพุทธเจ้า ท่านออกบวชเป็นดาบส อาศัยอยู่ในหิมวันตบรรพต วันหนึ่งท่านเห็นพระผู้มีพระภาคเจ้าเหาะผ่านไปทางอาศรม เห็นพระฉัพพรรณรังสีเปล่งออกจากพระวรกายจึงบังเกิดความเลื่อมใสในพุทธรังสี คิดว่า “สมณะนี้งามจริงหนอ รัศมีก็สว่างไสว ยังใจเราให้แช่มชื่นนัก ชะรอยสมณะนี้จักเป็นพระพุทธเจ้า ดังที่เขารํ่าลือกัน” คิดแล้วก็ไม่รอช้า รีบประคองอัญชลี นอบน้อมถวายบังคมด้วยเบญจางคประดิษฐ์

ด้วยบุญนั้น เมื่อท่านละโลกก็ได้ไปเกิดในสวรรค์ชั้นดุสิต แล้วบุญยังหนุนส่งให้เวียนวนอยู่ในเทวโลกทั้ง ๖ ชั้น ไม่เคยพลัดตกไปในอบายภูมิเลย จนมาถึงในพุทธกาลนี้ ท่านได้บังเกิดในตระกูลเศรษฐี พอโตเป็นหนุ่มบุญในตัวก็ตักเตือนให้เห็นโทษของการอยู่ครองเรือน จึงออกบวชบำเพ็ญเพียร ไม่นานนักก็ได้บรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์

ครั้นบรรลุธรรมแล้ว ท่านก็ใคร่ครวญว่า บุญอันใดหนอที่ทำให้เรามีวันนี้ได้ จึงระลึกย้อนอดีต และพบการสร้างบุญที่ทำด้วยจิตอันเลื่อมใสที่ไม่มีประมาณ จึงเปล่งอุทานด้วยความโสมนัสว่า “เราอาศัยอยู่ที่ภูเขาหิมพานต์ เรานุ่งห่มหนังสัตว์ ได้เห็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าผู้มีพระฉวีวรรณดั่งทองคำ ดุจพระอาทิตย์แผดแสง เสด็จเข้าป่า งดงามเหมือนพญารังมีดอกบาน เรายังจิตให้เลื่อมใสในพระรัศมี แล้วนั่งกระโหย่งประนมอัญชลี ถวายบังคมพระผู้มีพระภาคเจ้าพระนามว่าวิปัสสีด้วยเศียรเกล้าตลอด ๙๑ กัป เราไม่เคยพลัดตกไปสู่ทุคติเลย เราสมบูรณ์ด้วยคุณวิเศษเหล่านี้ คือ ปฏิสัมภิทา ๔ วิโมกข์ ๘ และอภิญญา ๖ นี้เป็นผลแห่งความเลื่อมใสในพระพุทธรัศมี”

ท่านสาธุชนทั้งหลาย นี้คือตัวอย่างของนักสร้างบารมีที่มีความเลื่อมใสศรัทธาในพระรัตนตรัย เพียงแค่นำผักตบสีแก้วมรกตไปบูชาพระเจดีย์เพียงครั้งเดียว ยังได้บุญมากมายหลายภพหลายชาติ ส่วนผู้ที่ได้ลงมือสถาปนามหาธรรมกายเจดีย์ด้วยตนเอง คงไม่ต้องพูดถึงว่าจะได้บุญกันขนาดไหน อีกทั้งพวกเรายังได้มีโอกาสบูชามหาธรรมกายเจดีย์เป็นประจำทุกวัน บุญย่อมส่งผลเป็นอนันต์

นอกจากนี้ พวกเรายังได้ช่วยกันสถาปนามหาธรรมกายเจดีย์ด้วยความยากลำบาก ทุ่มเทแรงกาย แรงใจ สละทรัพย์ที่หามาได้ด้วยความลำบาก เพื่อนำมาเป็นสะพานบุญที่จะหนุนนำให้ทั้งตัวเองและเพื่อนร่วมโลกได้มีสวรรค์สมบัติในเบื้องหน้า มหาธรรมกายเจดีย์ที่เราร่วมกันสถาปนานี้ จะเป็นศูนย์รวมใจของมนุษย์และเทวดาทั้งหลายให้มาสักการบูชากราบไหว้ เป็นทางมาแห่งมหากุศลผลบุญของผู้ที่เคารพสักการบูชา โดยไม่จำกัดเชื้อชาติศาสนา และเผ่าพันธุ์ เป็นบุญที่จะนำไปสู่การพ้นทุกข์ จะเป็นพลวปัจจัยต่อหนทางพระนิพพานมหาธรรมกายเจดีย์จึงเป็นอริยสถานของผู้มีบุญเป็นปูชนียสถานอันศักดิ์สิทธิ์ของมนุษย์และเทวาเป็นที่ประพฤติปฏิบัติธรรมให้เข้าถึงพระรัตนตรัยสำหรับผู้มีบุญทั้งหลาย

ดังนั้น ให้ตามระลึกนึกถึงบุญให้ดี ให้มีมหาธรรมกายเจดีย์เป็นอารมณ์ ด้วยการหมั่นบูชามหาธรรมกายเจดีย์พร้อมกันทุกวันทั้งเช้าและเย็น สำหรับท่านที่อยู่ไม่ไกลจากมหาธรรมกายเจดีย์เกินไปนัก ถึงวันพระก็หาโอกาสมาร่วมสวดมนต์ที่ลานธรรมหน้ามหาธรรมกายเจดีย์เป็นประจำ บุญจากการบูชามหาธรรมกายเจดีย์จะหลั่งไหลมาสู่ศูนย์กลางกายเรา ติดไปทุกภพทุกชาติจนกระทั่งถึงที่สุดแห่งธรรม ฉะนั้นให้ทำใจให้ผ่องใส แม้จะอยู่ไกลถึงต่างประเทศอยู่คนละมุมโลก แต่ก็หัวใจตรงกัน พร้อมใจกันส่งใจมาถึงมหาธรรมกายเจดีย์ สวดสรรเสริญคุณของพระรัตนตรัยโดยพร้อมเพรียงกันในเวลาธรรมกาย

Cr. พระมหาเสถียร สุวณฺณฐิโต ป.ธ.๙

ภาพประกอบ : กองพุทธศิลป์

วารสารอยู่ในบุญ ฉบับที่ ๑๖๒ เดือนเมษายน พ.ศ. ๒๕๕๙