อานิสงส์ถวายดอกบัวและธงชัย

“ใคร ๆ ก็ไม่สามารถคํานวณบุญของผู้บูชาบุคคลผู้ควรบูชา

คือ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าหรือเหล่าพระสงฆ์สาวกผู้ก้าวล่วงธรรมเครื่องเนิ่นช้าได้แล้ว

ผู้ข้ามพ้นความเศร้าโศกและความคร่ำครวญ ผู้ถึงพระนิพพานแล้ว

ด้วยการนับหรือแม้ด้วยวิธีการใด ๆ ก็ตาม ว่าบุญนี้มีประมาณเท่าใด”

การบูชาบุคคลผู้ควรบูชาเป็นอุดมมงคลสําหรับชีวิต เป็นทางมาแห่งมหากุศลอันยิ่งใหญ่ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าและเหล่าพระอรหันตสาวกล้วนเป็นบุคคลผู้บังเกิดขึ้นได้ยากในโลก เป็นเนื้อนาบุญอันประเสริฐ เป็นทักขิไณยบุคคล ฉะนั้นบุคคลใดที่สักการบูชา ท่านด้วยจิตที่เลื่อมใสศรัทธา ไม่ว่าท่านจะยังมีพระชนม์ชีพอยู่หรือดับขันธปรินิพพานไปแล้ว บุญใหญ่ย่อมเกิดขึ้นกับบุคคลนั้นและอานิสงส์แห่งการบูชาย่อมทําให้เขาบังเกิดอยู่แต่ในสุคติภูมิ ไม่ตกไปสู่ทุคติภูมิเลย

การทำบุญให้ทานที่พวกเราชาวพุทธทั้งหลายมักปฏิบัติกันเป็นธรรมเนียม คือเมื่อเรามีโอกาสไปไหว้พระพุทธปฏิมากรหรือถวายปัจจัยไทยธรรม เราก็มักจะมีดอกไม้ติดไปกับปัจจัยไทยธรรมด้วย ส่วนใหญ่ดอกไม้ที่เรานำไปบูชาพระก็คือ ดอกบัว เพราะเราถือกันว่าดอกบัวเป็นดอกไม้ที่สูงค่า เป็นดอกไม้ที่คู่มากับพระพุทธศาสนา เป็นดอกไม้ต้นกัป และยังบ่งบอกถึงจำนวนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าที่จะลงมาตรัสรู้ในกัปนั้น ๆ ได้อีกด้วย แม้บนพระเศียรขององค์พระธรรมกายก็ยังมีลักษณะเป็นรูปเกตุดอกบัวตูม

ครั้งนี้ ขอนำประวัติของนักสร้างบารมีท่านหนึ่งที่ได้สร้างบุญพิเศษด้วยการนำดอกบัวไปบูชาพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระเถระรูปนี้มีนามว่า ปทุมเถระ ในอดีตท่านได้สั่งสมบุญอันเป็นอุปนิสัยแห่งพระนิพพานมาเรื่อย ๆ จนมาถึงในยุคของพระปทุมุตตรพุทธเจ้า ท่านได้เกิดในตระกูลเศรษฐีที่มีชื่อเสียงมากในยุคนั้น

วันหนึ่ง เศรษฐีหนุ่มผู้มีบุญมีโอกาสไปฟังธรรมในสำนักของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าท่านตระเตรียมดอกบัวและนำธงติดมือไปด้วย ขณะที่ท่านกำลังฟังธรรมพร้อมกับสาธุชนอยู่นั้น ท่านได้ไตร่ตรองเนื้อความแห่งธรรมที่พระพุทธองค์ทรงแสดง ก็เกิดความรู้สึกประหนึ่งว่า พระบรมศาสดาทรงแสดงธรรมกับตนเพียงผู้เดียว พระธรรมเทศนาละเอียดลึกซึ้งกินใจ มีความลุ่มลึกไปตามลำดับ ทรงชี้ให้เห็นถึงกรรมและผลของกรรมอย่างแจ่มแจ้งทำให้ท่านคิดได้ว่า เราช่างโชคดีเหลือเกินที่ได้เกิดมาพบพระสัมมาสัมพุทธเจ้า มีโอกาสฟังธรรมของพระพุทธองค์ หากไม่ได้มาฟังธรรมในวันนี้แล้ว เราคงเป็นผู้ที่ประมาทอยู่ เพราะฉะนั้นการเกิดมาในชาตินี้มีความหมายมาก หากได้สร้างบารมีอย่างเต็มที่ก็จะเป็นกุศลใหญ่ ดังนั้นเราไม่ควรประมาทในการสั่งสมบุญ แต่วันนี้ในมือของเรามีเพียงแค่ดอกบัวและธงเท่านั้นที่พอจะบูชาพระศาสดาได้ และบริเวณที่เรานั่งฟังธรรมนี้ก็อยู่ไกลจากพระพุทธองค์มากเหลือเกิน เพราะมหาชนที่มาฟังธรรมมากมายยิ่งนัก เราจะทำอย่างไรดีหนอถึงจะได้ถวายดอกบัวบูชาพระองค์

ฟังธรรมไปก็คิดหาวิธีการที่จะเข้าไปถวายดอกไม้และธงแด่พระพุทธองค์ให้ได้ ขณะนั้นท่านมองเห็นพระวรกายที่ผ่องใส มีฉัพพรรณรังสีสว่างเปล่งออกมาจากพระวรกายของพระพุทธองค์ เศรษฐีหนุ่มก็ยิ่งมีความปีติเพิ่มพูนทับทวีขึ้น ท่านตั้งใจมั่นทีเดียวว่า วันนี้เป็นอย่างไรเป็นกัน เราจะต้องบูชาพระพุทธองค์ด้วยดอกไม้ของเราให้ได้

ขณะเดียวกัน พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงกำลังประกาศอริยสัจ ทรงยังธรรมอันประเสริฐให้เป็นไป และทรงยังสายฝนแห่งอมฤตธรรมให้ตก ดับความเร่าร้อนของมหาชนเศรษฐีหนุ่มยืนถือดอกปทุมพร้อมด้วยธงอยู่ไกลจากพระพุทธองค์ถึง ๒๕๐ ชั่วธนู แม้จะไกลลิบเช่นนั้น แต่ท่านมีใจผูกพันอยู่กับพระศาสดาอย่างไม่หวั่นไหว มีความปีติโสมนัส ท่านอธิษฐานว่า “ตัวข้าพระองค์นี้ไม่สามารถเข้าไปถวายกับมือได้ แต่ไม่ปรารถนาที่จะพลาดบุญในวันนี้ ขอพระผู้มีพระภาคเจ้าโปรดรับบรรณาการของข้าพระองค์ด้วยเถิด”

ทันทีที่อธิษฐานจบ เศรษฐีหนุ่มโยนดอกบัวพร้อมธงขึ้นไปบนอากาศ หมายจะบูชาพระมุนีปทุมุตตระ แล้วความอัศจรรย์ก็เกิดขึ้น ขณะนั้นดอกบัวและธงไม่ตกลงมาเลย ยังคงลอยไปในอากาศจนถึงที่ประทับของพระศาสดาพระผู้มีพระภาคเจ้าทรงทราบความดำริของเศรษฐีนั้น จึงทรงเหยียดพระหัตถ์รับดอกปทุมอันอุดมด้วยพระหัตถ์อันประเสริฐ ประทับยืนในท่ามกลางภิกษุสงฆ์ ปรารถนาจะให้พุทธบริษัทและเจ้าของบุญรู้อานิสงส์ที่จะบังเกิดขึ้น จึงตรัสพยากรณ์ว่า

“ผู้ใดมีจิตเลื่อมใส ตั้งมั่นในเราตถาคตได้โยนดอกปทุมนี้เพื่อบูชาเราด้วยความเคารพอย่างสูงสุด เราขอพยากรณ์ผู้นั้น ท่านทั้งหลายพึงทราบอานิสงส์ที่เขาจะได้รับ ท่านทั้งหลายจงฟังเรากล่าว ผู้นั้นจักเป็นจอมเทพเสวยทิพยสมบัติตลอด ๓๐ กัป จักได้เป็นพระราชาในแผ่นดิน ครอบครองพสุธา ๗๐๐ กัป จักถือเอาอัตภาพในภพนั้นแล้วจักได้เป็นพระเจ้าจักรพรรดิ สมบูรณ์ด้วยสมบัติจักรพรรดิ ในกาลนั้นสายฝนดอกปทุมจักตกลงมาจากอากาศมากมายอย่างน่าอัศจรรย์ เพื่อบูชาผู้มีบุญนั้นในแสนกัปนับจากกัปนี้ไป พระศาสดาพระนามว่า โคดม จักเสด็จอุบัติขึ้นในโลกสรรพสัตว์ทั้งหลายเป็นจำนวนมาก มีดวงตาเห็นธรรม จักได้ดื่มรสพระธรรม ผู้นั้นจักเป็นโอรสผู้เป็นทายาทในธรรมของพระศาสดาพระองค์นั้น กำหนดรู้อาสวะทั้งปวงแล้ว ไม่มีอาสวะ และได้บรรลุพระนิพพาน จักถึงพร้อมด้วยคุณวิเศษทั้งหลาย นี้เป็นผลบุญที่ได้นำดอกปทุมและธงบูชาเราตถาคต”

เศรษฐีหนุ่มได้ฟังพุทธพยากรณ์เช่นนั้นก็เกิดมหาปีติอย่างไม่มีที่เปรียบ ความปีติได้แผ่ซ่านไปทั่วสรรพางค์กาย และตั้งใจมั่นทีเดียวว่า ต่อแต่นี้ไป เราจะต้องสร้างบุญใหญ่ให้ต่อเนื่องสม่ำเสมอ นับจากวันนั้น ท่านบำเพ็ญบุญกุศลจนตลอดชีวิต ท้ายที่สุดของชีวิตก็ได้เข้าถึงสุคติโลกสวรรค์ และไม่ว่าจะอยู่ชั้นใดในสวรรค์ทั้ง ๖ ชั้น ก็เป็นที่เคารพบูชายกย่องของเหล่าทวยเทวาเหมือนธงที่โบกสะบัดในวิมานดอกบัวที่สวยงาม เมื่อเป็นมนุษย์ก็ได้เสวยจักรพรรดิสมบัตินับชาติไม่ถ้วน

จนมาถึงสมัยพุทธกาลนี้ ท่านได้มาบังเกิดในตระกูลที่สมบูรณ์ด้วยสมบัติทุกอย่างถึงพร้อมด้วยศรัทธา พอเจริญวัยมีอายุเพียง ๕ ขวบเท่านั้น ก็ออกบวช บำเพ็ญเพียรได้ไม่นานก็บรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์ สมดังพุทธพยากรณ์ทุกประการ

เราจะเห็นว่า การบูชาพระสัมมาสัมพุทธเจ้ามีอานิสงส์ยิ่งใหญ่อย่างคาดไม่ถึงทีเดียว เพราะพระพุทธเจ้าทั้งหลายทรงมีอานุภาพไม่มีประมาณ พระตถาคตเจ้าทรงเป็นที่พึ่งของสรรพสัตว์ทั้งหลาย เมื่อมีทุกข์ให้เราระลึกนึกถึงพระองค์ ก็จักพึ่งพระองค์ได้ เพราะพระองค์ทรงหมดกิเลสแล้ว อีกทั้งทรงยังผู้อื่นให้ล่วงพ้นจากทุกข์ตามไปด้วย ทรงเต็มเปี่ยมด้วยพระปัญญาธิคุณ พระบริสุทธิคุณ และพระมหากรุณาธิคุณ หากในภพชาติที่ได้บังเกิดไปพบพระองค์ แม้จะยังไม่สามารถบรรลุธรรมในชาตินั้น แต่พระองค์ก็ทรงเป็นเนื้อนาบุญอย่างดีเยี่ยม ให้นักสร้างบารมีทั้งหลายตักตวงบุญจากพระพุทธองค์ได้อย่างเต็มที่

สิ่งที่เราชาวพุทธบำเพ็ญบุญกันมาอันแสดงถึงความเลื่อมใสในพุทธคุณ ทั้งทางกาย วาจา และใจ ดังเช่น สวดมนต์สรรเสริญพระรัตนตรัย ทำวัตรเช้า-เย็น หาดอกไม้ของหอมไปบูชาพระมหาธรรมกายเจดีย์ หรือเจดียสถานต่าง ๆ มายาวนานนั้น ล้วนทำถูกต้องแล้ว และควรทำต่อไปให้ยิ่งขึ้น เพราะจะเกิดอานิสงส์ใหญ่ที่จะได้รับในภพชาติต่อ ๆ ไป วันเวลาที่เหลืออยู่ในโลกมนุษย์นี้ เราควรสร้างบุญผ่านการบูชาพระมหาธรรมกายเจดีย์ พระมหาเจดีย์พระพุทธเจ้าล้านพระองค์ อย่างเต็มที่เต็มกำลัง อย่าได้ขาดแม้เพียงวันเดียว เมื่อบุญส่งผลก็จะทำให้เรามีความสุขทุกวันเช่นกัน

Cr. พระมหาเสถียร สุวณฺณิโต ป.ธ.๙

ภาพประกอบ : กองพุทธศิลป์

วารสารอยู่ในบุญ ฉบับที่ ๑๖๗ เดือนกันยายน พ.ศ. ๒๕๕๙