ไม่ตกหลุมพรางอดีต-อนาคต

หิยฺโยติ หิยฺยติ โปโส    ปเรติ ปริหายติ

อนาคตํ เนตมตฺถีติ ญตฺวา

อุปปนฺนจฺฉนฺทํ โก ปนุเทยฺย ธีโร

มัวรำพึงถึงความหลังก็มีแต่จะหดหาย มัวหวังข้างหน้าก็มีแต่จะละลาย

อันใดยังมาไม่ถึง อันนั้นก็ยังไม่มี

รู้อย่างนี้แล้วเมื่อมีฉันทะเกิดขึ้น  คนฉลาดที่ไหนจะปล่อยให้หายไปเปล่า

                                                                                                    (๒๗/๒๒๕๒)

อดีตอาจเลือนหาย อนาคตอาจไปไม่ถึง

 จะคำนึงเนิ่นนานให้เสียเวลาปัจจุบันไปไย

 เวลาปัจจุบันมีค่ามากเพราะ คือเวลาจริง เรื่องจริง ชีวิตจริง

 ที่พร้อมจะกำหนดความจริงมากมายได้

 มัวจมกับอดีตก็เสียเวลาปัจจุบัน

 มัวฝันกับอนาคต เวลาปัจจุบันก็ถดถอยไปเรื่อย ๆ

 คนฉลาดจึงไม่หลงใหลอดีต ไม่เพ้อพกอนาคต

 มีเป้าหมายแล้วดำเนินไปอย่างเต็มที่

 ใช้เวลาปัจจุบันสร้างอนาคตอันงดงาม

 สร้างอดีตภายหน้าอันสดใสด้วยสติปัญญาและพละกำลังอย่างเปี่ยมล้น

 อนาคตที่อยู่หน้าเราก็สำคัญ อดีตที่อยู่หลังเราก็สำคัญ

 แต่สิ่งที่อยู่กลางตัวเราสำคัญกว่า

 เป็นความสุขภายในจากการทำใจหยุดนิ่งที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗

 เป็น “ปัจจุบันสุข” อันเป็นสุขทันที

สุขในปัจจุบัน ที่ความทุกข์มิอาจมาย่ำยี

 ผู้ฉลาดจึงไม่ตกหลุมพรางอดีต-อนาคต

 ไม่ปล่อยปัจจุบันสุขให้จางหายไป

 ด้วยการรักษาใจให้หยุด นิ่ง สงบ กลางตัวของเรา..

Cr. อิ่มธรรม

วารสารอยู่ในบุญ ฉบับที่ ๑๔๐  เดือนมิถุนายน พ.ศ. ๒๕๕๗

มลทินที่ร้ายแรงที่สุด

กิจที่มีคุณค่า

คลิกอ่านส่องธรรม  ล้ำภาษิตของวารสารอยู่ในุบญปี พ.ศ. ๒๕๕๗ ตามลิงก์ด้านล่างนี้

สำเร็จด้วยคุณธรรม
น้ำ – อายุ – ความดี
กำความเพียร คือ กำความสำเร็จ
มลทินที่ร้ายแรงที่สุด
กิจที่มีคุณค่า

แปลงเวลาเป็นบารมี
พายุอารมณ์
คนที่ควรจับผิด
ฟังมากแต่รู้น้อย
สติเดินหน้า เสงี่ยมตามหลัง
คนดีจริงกับคนดีแต่พูด