คิด พูด ทำ อย่างนักปฏิบัติธรรม

เมื่อเราได้เข้าวัดมาศึกษาธรรมะและปฏิบัติธรรมแล้ว เราก็ต้องคิด พูด ทำ อย่างคนที่ได้มาปฏิบัติธรรม อย่าให้ใครเขามาว่าเราได้ว่า “เข้าวัดแล้ว..ยังเป็นแบบนี้” เพราะหากเรายังทำตัวไม่ดี หรือแย่กว่าเดิม ก็ยากที่จะสร้างความเลื่อมใสศรัทธาในพระพุทธศาสนาให้เกิดขึ้นแก่ผู้ที่ยังไม่เลื่อมใส หรือแม้ผู้ที่เลื่อมใสอยู่แล้ว หากเห็นการกระทำอันไม่งามของเรา เขาก็อาจเสื่อมศรัทธาในพระพุทธศาสนาลงไปได้ ทำให้เวลาเราจะไปชวนใครให้เข้าวัดปฏิบัติธรรม ก็จะชวนเขาได้ยาก

นักปฏิบัติธรรมพึงคิดเสมอว่า เราจะต้องทำหน้าที่ของนักปฏิบัติธรรมให้สมบูรณ์ เราต้องเอาธรรมะของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าที่ได้ศึกษามาพัฒนาตัวเองให้ได้ ต้องสำรวมกาย วาจา ใจ เวลาจะพูดอะไรก็ต้องมีสติ คิดก่อนพูด รักษาศีลให้บริสุทธิ์ ฝึกคุณธรรมพื้นฐานให้บังเกิดขึ้นแก่ตัวเองให้ได้ คือ สะอาด เป็นระเบียบ สุภาพ ตรงเวลา และปฏิบัติธรรมนั่งสมาธิให้ได้ทุกวัน ถึงจะคุ้มค่ากับการเสียเวลาเข้าวัด และหากเราฝึกคุณธรรมขั้นพื้นฐานในเรื่องหยาบ ๆ ให้เกิดแก่ตัวเองได้อย่างนี้ ก็จะส่งผลโดยตรงต่อผลการปฏิบัติธรรมของเราเอง เพราะหยาบจะไปเกื้อกูลละเอียด เราจะหาศูนย์กลางกายเจอ จะวางใจถูกส่วน และจะเข้าถึงธรรมได้ไม่ยาก หรือถ้าเรารักษาศีล ๕ ศีล ๘ ได้บริสุทธิ์ ใจเราก็จะมีความบริสุทธิ์มากพอที่จะรองรับการเข้าถึงธรรม และเมื่อเป็นเช่นนี้..ผู้ที่ได้ประโยชน์สูงสุดก็คือตัวเรา ทั้งในโลกนี้โลกหน้านั่นเอง...

Cr. ร.ลิ่วเฉลิมวงศ์

วารสารอยู่ในบุญ ฉบับที่ ๑๑๘ เดือนสิงหาคม พ.ศ. ๒๕๕๕