เหตุผลหนึ่ง..ที่ทำให้เข้าถึงธรรมช้า

มีคนเข้าวัดบางคนสงสัยว่า..ทำไมเข้าวัดตั้งนานแล้วยังไม่เข้าถึงธรรมสักที? ทำไมคนเข้าวัดทีหลังถึงเข้าถึงธรรมก่อน หรือมีประสบการณ์ภายในจากการนั่งสมาธิดีกว่า?

เหตุผลหนึ่ง ก็คือ คนที่เข้าวัดทีหลัง อาจสั่งสมการนั่งสมาธิมาข้ามชาติและทำถูกวิธีมากกว่า จึงทำให้เขานั่งปุ๊บ ก็เข้าถึงธรรมปั๊บ หรือเข้าถึงธรรมแบบง่าย ๆ หรือพูดให้เข้าใจง่ายขึ้น ก็คือ เราสั่งสมบุญในเรื่องของการนั่งสมาธิมาน้อยกวาเขาหรือในอดีตเราขี้เกียจนั่งสมาธิมามาก และยังมีเหตุผลที่ดูดีมากมายที่ทำให้เราไม่ให้โอกาสตัวเองในการนั่งสมาธิอย่างเป็นประจำสม่ำเสมอ

ดังนั้น..ชาตินี้หากเรารู้ตัวว่าเข้าถึงธรรมยาก หรือยังไม่เห็นธรรมะกับเขาสักที ผู้มีปัญญาย่อมสอนตัวเองและถามตัวเองว่า ควรขี้เกียจต่อไปอีกหรือเปล่า เพราะถ้าเราไม่เพียรพยายามปฏิบัติธรรมให้เข้าถึงพระธรรมกาย เกิดมาชาตินี้ก็เท่ากับว่าเสียไปฟรี ๆ ๑ ชาติ รับประทานอาหารก็เสียเปล่า อย่างที่หลวงปู่วัดปากน้ำท่านใช้คำว่า “เสียข้าวสุก” เพราะเสียข้าวสุกไปแล้ว ได้กำลังมาแล้ว แต่ไม่นำกำลังมาปฏิบัติธรรมทำใจให้หยุดนิ่งอยู่ที่ศูนย์กลางกาย เพื่อให้เข้าถึงพระธรรมกายในตัว ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าเป็นของดีจริง ที่จะทำให้เราพ้นทุกข์ได้จริง ๆ

เมื่อเป็นดังนี้..เราก็ควรเพิ่มชั่วโมงหยุด ชั่วโมงนิ่ง นั่งสมาธิให้เป็นประจำสม่ำเสมอทุก ๆ วัน เพื่อให้เราเข้าถึงพระธรรมกายได้โดยง่ายโดยเร็วพลันนั่นเอง...

Cr. ร.ลิ่วเฉลิมวงศ์

วารสารอยู่ในบุญ ฉบับที่ ๑๑๖ เดือนมิถุนายน พ.ศ. ๒๕๕๕