ตัดสินใจที่จะมีความสุขกันเถิด

เข้าพรรษานี้ ถือเป็นโอกาสอันดีที่เราควรตัดสินใจได้แล้วว่า..ถึงเวลาแล้วที่คนอย่างเราควรเข้าถึงความสุขที่แท้จริงสักที เพราะถ้าไม่เข้าถึงตอนนี้ เราจะรอต่อไปถึงเมื่อไร ในเมื่อร่างกายก็แก่เฒ่าลงไปทุกวัน อีกทั้งไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับวันข้างหน้าเลย

ดังนั้น ไม่ว่าจะมีภารกิจมากน้อยแค่ไหนก็ตาม อย่าให้มาเป็นอุปสรรคขัดขวางต่อการทำใจหยุดนิ่ง หรือเป็นข้ออ้างให้เราเกียจคร้านในการฝึกใจของเรา เพราะแท้จริงแล้ว การฝึกใจสามารถทำไปพร้อม ๆ กับภารกิจได้ด้วย เหมือนทานข้าวเราก็ยังหายใจไปด้วย

แรก ๆ อาจจะต้องฝึก เพราะไม่มีใครสามารถทำได้ทันที แต่เมื่อฝึกบ่อย ๆ ก็คุ้นไปเอง และเมื่อคุ้นก็จะกลายเป็นอัตโนมัติ คือ ไม่ว่าเราจะทำอะไร ใจก็จะตรึกอยู่ที่ศูนย์กลางกายได้ง่าย ถ้าเป็นอย่างนี้ เราก็จะมีสติ มีความสุข แม้สิ่งรอบข้างจะทำให้เราทุกข์ เพราะใจเราไม่กระเพื่อม ไม่หวั่นไหวต่อสิ่งที่มากระทบได้ง่าย เมื่อถึงคราวนั่งสมาธิหลับตา ใจที่ถูกฝึกไว้ดีแล้ว ก็จะหยุดนิ่งสนิทเข้าถึงธรรมได้ง่าย เมื่อเข้าถึงธรรมแล้ว ความสุขที่แท้จริงก็จะบังเกิดขึ้น เราจะสุขกว่าการมีทรัพย์ สุขกว่าการได้ใช้จ่ายทรัพย์ สุขกว่าการประกอบการงานไม่มีโทษ สุขกว่าการไม่มีหนี้ สุขกว่าการได้พบคนที่ถูกใจกัน สุขกว่าทุกสิ่งทุกอย่าง เป็นความสุขอันจะนับจะประมาณไม่ได้

จะดีแค่ไหน..หากคนอย่างเราจะเข้าถึงความสุขที่แท้จริงในชีวิตได้ ดังนั้นเข้าพรรษานี้ เราตัดสินใจที่จะมีความสุขอย่างแท้จริงกันเถิด

Cr. ร.ลิ่วเฉลิมวงศ์ สำนักสื่อธรรมะ
วารสารอยู่ในบุญ ฉบับที่ ๑๘๘ เดือนสิงหาคม พ.ศ. ๒๕๖๑

คลิกอ่านแต่ละบทความของคอลัมน์ ข้อคิด-แรงบันดาลใจ ประจำเดือนของปี ๒๕๖๑ ได้ที่นี่