ไม่ละทิ้งธรรม

น ปณฺฑิตา อตฺตสุขสฺส เหตุ

ปาปานิ กมฺมานิ สมาจรนฺติ

ทุกฺเขน ผุฏฺฐา ขลิตาปิ สนฺตา

ฉนฺทา จ โทสา น ชหนฺติ ธมฺมํ.

บัณฑิตย่อมไม่ประพฤติกรรมชั่ว เพราะเหตุแห่งสุขตน

สัตบุรุษอันทุกข์ถูกต้อง แม้พลาดพลั้งไป

ก็ไม่ยอมละธรรม เพราะฉันทาคติและโทสาคติ

                                                                  (ขุ.ชา. ๗/๓๘๘)

เป็นบัณฑิตผู้ทรงธรรมไม่ได้เป็นง่าย ๆ

แม้มีโอกาสทำชั่วเพื่อผู้อื่นก็ไม่ทำ

แม้มีโอกาสทำชั่วเพื่อความสุขส่วนตนก็ไม่ทำ

ตรงกันข้าม เมื่อมีโอกาสทำความดีเพื่อผู้อื่น

ก็จะทำด้วยความสุข ความปีติยินดี

ทำความดีอย่างมีเป้าหมาย เพื่อประโยชน์ตน ประโยชน์ผู้อื่น

แม้ทำแล้วจะมีคนเข้าใจหรือไม่เข้าใจ

จะติฉินนินทา ว่าร้าย ใส่ความ ก็ไม่ท้อถอย

แม้บางคราวอาจหวั่นไหวในอุปสรรคนั้นบ้าง

ก็ตั้งสติทัน ไม่ให้ใจไหลเลื่อนลงต่ำ เพียรยกจิตให้สูง

ไม่เอนเอียงด้วยความรัก ความโกรธเกลียด หรืออคติใด ๆ

ทำความดีสุดกำลัง ทำความดีอย่างต่อเนื่อง

ไม่ละทิ้งธรรม ไม่ละทิ้งความดี

เมื่อไม่ละทิ้งธรรม ธรรมก็ย่อมไม่ละทิ้งใคร

Cr. อิ่มธรรม

วารสารอยู่ในบุญ ฉบับที่ ๑๕๙ เดือนมกราคม พ.ศ. ๒๕๕๙

     น้อยนัก สั้นนัก (ปีก่อนหน้า)

        หยุดยึดมั่น หยุดถือมั่น

คลิกอ่านส่องธรรมล้ำภาษิตของวารสารอยู่ในบุญ ปี พ.ศ. ๒๕๕๙ ตามลิงก์ด้านล่างนี้
น้อยนัก สั้นนัก (ปีก่อนหน้า)
หยุดยึดมั่น หยุดถือมั่น
บอกกล่าวเล่าทุกข์
ความเป็นผู้ใหญ่
อยากได้ลูกดี
พึงทำหน้าที่ตนให้สมบูรณ์
ทำคุณบูชาโทษ
ไม่กลัวปรโลก
ฝึกตนฝึกใจไปนิพพาน
ไม่ใส่ใจสรรเสริญนินทา
เศร้าหมอง-บริสุทธิ์
เพื่อนแท้คือบุญ
ผู้เตือน-ผู้ถูกเตือน (ปีถัดไป)