น้อยนัก สั้นนัก

อปฺปํ  วต  ชีวิตํ  อิทํ

 ชีวิตนี้น้อยนัก   ชีวิตนี้สั้นนัก

                                  (๕/๔๑๓)

คนประมาทมักคิดว่าตนมีเวลามากมาย

ทำเหมือนชีวิตตนเป็นอมตะ ไม่มีหมดอายุ ไม่มีวันตาย

แท้จริงแล้วทุกสรรพสิ่งล้วนไม่จีรังเที่ยงแท้

ดอกไม้จะงามขนาดไหน ท้ายสุดก็ต้องทิ้งลงถังขยะ

รถยนต์จะดีขนาดไหน ท้ายสุดก็ต้องผุพัง

สัตว์จะแข็งแกร่งขนาดไหน ท้ายสุดก็ต้องหมดสภาพ

คนจะดีเลิศเพียงไหน ท้ายสุดก็ต้องบ่ายหน้าไปสู่ความตาย

ชีวิตนี้น้อยจริง ๆ ชีวิตนี้สั้นจริง ๆ

เดี๋ยววัน เดี๋ยวคืน เดี๋ยวแก่ เดี๋ยวตาย

รีบฉกฉวยเอาวันที่มีทำความดีให้มาก ๆ

รีบตักตวงเอาวัยที่แข็งแรงสร้างสรรค์สิ่งที่มีค่า

รีบขวนขวายเอาลมหายใจที่เหลือสร้างบารมี

รีบขยายธรรมะพระพุทธองค์ให้เร็วที่สุด มากที่สุด

เพื่อตัวเราและชาวโลกจะได้ร่มเย็นเป็นสุขถ้วนทั่วกัน

ก่อนที่เขาและเราจะหมดอายุกันไป

Cr. อิ่มธรรม

วารสารอยู่ในบุญ  ฉบับที่ ๑๕๘  เดือนธันวาคม  พ.ศ.๒๕๕๘

ระยะทางกับความรัก

ไม่ละทิ้งธรรม (ปีถัดไป)

คลิกอ่านส่องธรรมล้ำภาษิตของวารสารอยู่ในบุญ ปี พ.ศ. ๒๕๕๘ ตามลิงก์ด้านล่างนี้
มีศีล มีธรรม ละเว้นบาป
ควรได้-ควรให้, ไม่ควรได้-ไม่ควรให้
ความดี ๔ ประการ
ตนได้ ผู้อื่นเสีย ก็ไม่พูด
ความรู้ที่เกิดแก่คนพาล
ยินดีในความไม่ประมาท
ตกทุกข์ก็สุขได้
คนที่ไม่ควรคบ
อยู่กับปัจจุบันลดทุกข์ ๒ เท่า
หยุดจิต หยุดน้ำตา
ระยะทางกับความรัก
ไม่ละทิ้งธรรม (ปีถัดไป)