หยุดจิต หยุดน้ำตา

สุทุทฺทสํ สุนิปุณํ ยตฺถ กามนิปาตินํ

จิตนั้นเห็นได้แสนยาก ละเอียดอ่อนยิ่งนัก มักตกไปหาอารมณ์ที่ใคร่

(ขุ.ธ.๒๕/๑๓)

ธรรมดาของจิต เราจับได้ยาก เห็นได้ยาก รู้ทันได้ยาก

เพราะมีความละเอียดอ่อน มีความว่องไวยิ่งนัก

บ่อยครั้งจิตก็ตกอยู่ในอารมณ์ปรารถนาใคร่ได้

มีความรัก มีชิงชัง มีดีใจ มีเสียใจ

เมื่อถึงคราวเสียใจ ก็อย่าได้เสียน้ำตา

แต่บางเวลา น้ำตาก็ช่วยผ่อนคลายให้เราบ้าง

น้ำตาไม่ได้แก้ปัญหาทุกอย่าง แต่บางคราวปลดปล่อยมันบ้างก็ดี

น้ำตาหลั่งกับคนรู้ใจดีกว่าปล่อยออกไปให้ศัตรูเห็น

ร้องเพลงให้ร้องเป็นหมู่ ร้องไห้ให้ร้องคนเดียว

การร้องเพลงเป็นหมู่ เพื่อเพิ่มความสนุก

การร้องไห้คนเดียว เพื่อไม่ให้ใครรู้ว่าบางทีเราก็อ่อนแอเป็น

คนที่เข้มแข็งวันนี้ ยากนักที่จะไม่เคยเสียน้ำตามาก่อน

เรื่องเศร้าผ่านไปแล้ว น้ำตาก็หลั่งไปแล้ว ไม่พึงหวนไปเศร้าหรือเสียใจอีก

รู้ทันจิตของเรา ทำจิตให้เข้มแข็ง

หยุดจิตเลิกฟุ้งซ่าน หยุดน้ำตาไว้เพียงแค่นี้

ไม่ให้ตกในอำนาจแห่งความพ่ายแพ้

ยืนหยัดอย่างกล้าหาญ มุ่งสู่ชัยชนะตลอดไป

Cr. อิ่มธรรม

วารสารอยู่ในบุญ ฉบับที่ ๑๕๖ เดือนตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๘

สามารถกดติดตามสำนักสื่อธรรมะได้ที่