มีศีล มีธรรม ละเว้นบาป

ธมฺโม รหโท อกทฺทโม

ปาปํ เสทมลนฺติ วุจฺจติ

สีลญฺจ นวํ วิเลปนํ

ตสฺส คนฺโธ น กทาจิ ฉิชฺชติฯ

ธรรม ท่านกล่าวว่า เป็นห้วงน้ำที่ไร้ตม

บาป ท่านกล่าวว่า เป็นเหงื่อไคลและมลทิน

ศีล ท่านกล่าวว่า เป็นเครื่องสำอางใหม่ ๆ

กลิ่นของศีลย่อมไม่จางหายไม่ว่าเวลาใด

                                          (ขุ. ชา. ๒๗/๒๐๒)

คุณธรรมของบัณฑิตอย่างหนึ่งคือ มีศีล มีธรรม และละเว้นบาป

ธรรมฝ่ายกุศลเป็นความสะอาด ไม่มีตะกอนใด ๆ

บาปเป็นสิ่งที่ทำให้จิตใจมัวหมอง มีคุณภาพต่ำลง

เหมือนเหงื่อไคลความสกปรกต่าง ๆ ไม่ควรมี  ไม่ควรสะสมไว้

ศีลเป็นความปกติกาย วาจา เป็นการเว้นจากความชั่ว

เป็นมารยาทที่สะอาดปราศจากโทษ ทำคนให้มีความงาม

เหมือนบุคคลได้ใช้เครื่องสำอางใหม่ ๆ บำรุงอย่างดี

แต่งเติมความสวยงามให้เพิ่มขึ้นได้

 กลิ่นหอมอื่น ๆ ย่อมลอยตามลม และจางหายไปในไม่ช้า

 แต่กลิ่นศีลย่อมหอมทวนลม ไม่มีจางหาย ไม่ว่าเวลาใด ๆ

 ดังนั้น ผู้เป็นบัณฑิตจึงควรประกอบกุศลธรรม มีศีล ละเว้นจากบาปทั้งปวง

 ความเจริญรุ่งเรืองก็จะบังเกิดขึ้นแก่ผู้นั้นทั้งภพนี้และภพหน้า

Cr. อิ่มธรรม

วารสารอยู่ในบุญ  ฉบับที่ ๑๔๗  เดือนมกราคม  พ.ศ. ๒๕๕๘

รอลงบทความ

ควรได้-ควรให้, ไม่ควรได้-ไม่ควรให้

คลิกอ่านส่องธรรมล้ำภาษิตของวารสารอยู่ในบุญ ปี พ.ศ. ๒๕๕๘ ตามลิงก์ด้านล่างนี้
ควรได้-ควรให้, ไม่ควรได้-ไม่ควรให้
ความดี ๔ ประการ
ตนได้ ผู้อื่นเสีย ก็ไม่พูด
ความรู้ที่เกิดแก่คนพาล
ยินดีในความไม่ประมาท
ตกทุกข์ก็สุขได้
คนที่ไม่ควรคบ
อยู่กับปัจจุบันลดทุกข์ ๒ เท่า
หยุดจิต หยุดน้ำตา
ระยะทางกับความรัก
น้อยนัก สั้นนัก
ไม่ละทิ้งธรรม (ปีถัดไป)