คำว่า “วิชชาธรรมกาย” คืออะไร ?

หลังจากที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าปรินิพพานไปแล้ว ๕๐๐ ปี สิ่งที่พระองค์ทรงค้นพบ คือ วิชชาธรรมกาย ได้เลือนหายไป จนกระทั่งพระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปากน้ำ ภาษีเจริญ ท่านค้นพบวิชชาธรรมกายที่หายสาบสูญไปขึ้นมาใหม่ ซึ่งคำว่า “ธรรมกาย” นี้มีหลักฐานปรากฏอยู่อย่างเด่นชัดในพระไตรปิฎก ๔ แห่ง ในอรรกถา ๒๕ แห่ง ในฎีกาพระวินัยที่ชื่อว่า สารัตถทีปนี ๖ แห่ง ในคัมภีร์วิสุทธิมรรค ๒ แห่ง ในคัมภีร์มิลินทปัญหา ๑ แห่ง ในหนังสือประชุมศิลาจารึก ภาคที่ ๓ หนังสือปฐมสมโพธิกถา และในต้นฉบับจารึกลานทอง ที่ปัจจุบันตั้งแสดงไว้ในพิพิธภัณฑ์ของวัดพระเชตุพนวิมลมังคลาราม ราชวรมหาวิหาร อีกทั้งในคัมภีร์มหายานก็ยังปรากฏคำว่า “ธรรมกาย” อีกมากมาย แต่ก็มีผู้ที่ไม่ได้ศึกษาข้อมูลเกิดความไม่เข้าใจ กล่าวหาว่าเป็นนิกายใหม่ วิพากษ์วิจารณ์กันไปต่าง ๆ นานา

ตรงกันข้ามกลับมีผู้มีบุญจำนวนไม่น้อยที่ได้ยินคำว่า “ธรรมกาย” แล้วหันมาทำความเข้าใจและเกิดความภาคภูมิใจ ดีใจว่าเป็นบุญของเราที่ได้เกิดมาในยุคนี้ ซึ่งเป็นยุคที่วิชชาธรรมกายหวนกลับคืนมาอีกครั้ง และก็มุ่งมั่นปฏิบัติธรรมจนเข้าถึงพระธรรมกาย แล้วศึกษาวิชชาธรรมกายในที่สุด

หากเราได้มาปฏิบัติธรรม วางใจหยุดนิ่งสนิทถูกส่วนที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ จะพบว่า ตัวเรามีกายทั้งหมด ๑๘ กาย ซ้อน ๆ กันอยู่ ซึ่งคำว่า “วิชชาธรรมกาย” แปลว่า ความรู้แจ้งที่เกิดจากการเห็นแจ้งด้วยพระธรรมกาย ต้องเรียนรู้ด้วยพระธรรมกาย คือ ปฏิบัติธรรมจนเข้าถึงพระธรรมกายในตัวก่อน ถึงจะเรียนและศึกษาวิชชานี้ได้ เนื่องจากเรียนรู้ด้วยกายอื่น ๆ ไม่ได้ เพราะกายมนุษย์และกายต่าง ๆ ยังมีความคิด ยังติดสัญญา แต่เมื่อเข้าถึงพระธรรมกายจะเห็นแจ้งด้วยธรรมจักขุ ญาณ ปัญญา วิชชา แสงสว่าง

เป้าหมายของการศึกษาวิชชาธรรมกาย เป็นไปเพื่อการกำจัดกิเลสอาสวะให้หมดสิ้นไป ตั้งแต่ระดับภาคโปรด จนกระทั่งถึงภาคปราบ ถ้าภาคโปรดก็ขจัดกิเลสในตัวของเรา เหมือนดับไฟทีละดวง ถ้าภาคปราบก็ไปขจัดต้นตอของผู้ส่งกิเลส คือ ไปดับถึงต้นตอของโรงงานผลิตเลยทีเดียว

Cr. ร.ลิ่วเฉลิมวงศ์

วารสารอยู่ในบุญ ฉบับที่ ๑๑๗ เดือนกรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๕๕