พระคุณอันไม่มีประมาณ ของหลวงปู่วัดปากน้ำ ภาษีเจริญ

หลวงปู่วัดปากน้ำท่านเป็นปูชนียบุคคลที่หาได้ยาก ท่านมีพระคุณอย่างจะนับจะประมาณมิได้ ท่านมีความสําคัญต่อชาวโลกและต่อพวกเราเป็นอย่างยิ่ง ถ้าปราศจากการสละชีวิตของท่านแล้ว เราจะไม่มีวันรู้จักคําว่าธรรมกายเลย คําว่าธรรมกาย ก็จะมีปรากฏเพียงในคัมภีร์พระพุทธศาสนาเท่านั้น เราจะไม่รู้จักว่าเป็นอย่างไร มีความสําคัญแค่ไหน จะเข้าถึงได้ด้วยวิธีการใด

เราจะไม่มีวันได้รู้จักเลย ถ้าท่านไม่นำเรื่องราวของธรรมกายมาเปิดเผย ยิ่งถ้าเราได้ศึกษาวิชชาธรรมกายให้ลึกซึ้ง เราก็จะยิ่งซาบซึ้งในพระคุณของท่านมากกว่าที่เคยได้ยินได้ฟังมา เพราะท่านมีมโนปณิธานที่ยิ่งใหญ่ ที่จะรื้อสัตว์ขนสัตว์ไปให้หมดทุกๆ ภพทีเดียว ใจท่านมุ่งไปสู่ที่สุดแห่งธรรมอยู่ตลอดเวลา ยังไม่เคยมีใครคิดอย่างนี้เลย นี่ก็เป็นสิ่งที่บังเกิดขึ้นได้ยาก แต่ก็บังเกิดขึ้นแล้ว ด้วยมหากรุณาที่ไม่มีประมาณของท่านที่มีต่อมวลมนุษยชาติ และสรรพสัตว์ทั้งหลาย ตลอดแสนโกฏิจักรวาลอนันตจักรวาล

เมื่อหลวงพ่อวัดปากน้ำท่านได้บรรลุธรรม ได้เห็นแผนผังชีวิตของท่านและของสรรพสัตว์ทั้งหลายแล้ว ท่านก็มองเห็นว่า ที่ต่างต้องมีทุกข์กันอยู่นั้นน่ะ เป็นผลมาจากเหตุข้างใน ซึ่งมีแหล่งกําเนิดที่ผลิตความทุกข์ทรมาน ครอบคลุมสรรพสัตว์ทั้งหมด ตลอดทั้งมนุษย์ ทิพย์ธรรม ครอบคลุมโอกาสโลก ขันธโลก สัตวโลก ทั้งหมดเลย และท่านก็ยังค้นพบต่อไปว่ามีวิธีเดียวเท่านั้นที่จะให้พ้นจากทุกข์ทั้งมวลได้คือ ต้องไปให้ถึงที่สุดแห่งธรรม จะต้องไปขจัดต้นเหตุของความทุกข์ทรมาน แล้วตัวท่านเองก็ทําอย่างนั้นมาตลอดชีวิตของท่าน

ท่านได้เคยพูดเอาไว้ตอนหนึ่ง เมื่อครั้งที่ท่านได้แสดงธรรม ราวปีพุทธศักราช ๒๔๙๗ ว่า “ผู้เทศน์เองได้ค้นคว้าหาเหตุผลเหล่านี้หนักหนา แต่ว่ายังไปไม่ถึงที่สุด ถ้าไปสุดเวลาใดล่ะก็ วิชชาของผู้เทศน์นี้สําเร็จเวลานั้น เวลานี้กำลังไปอยู่ทั้งวันทั้งคืน วินาทีเดียวไม่ได้หยุดยั้งเลย ตั้งใจจะไปให้ถึงที่สุดแห่งธรรม ให้สุดวิราคธาตุ วิราคธรรม แต่มันยังไม่สุด ถ้าว่าสุดแล้วล่ะก็ รู้กันหมดทั้งสากลโลก ไม่ต้องสงสัยล่ะ รบราฆ่าฟันเลิกกันหมด มนุษย์อยู่ร่มเย็นเป็นสุขหมด ไม่ต้องทํามาหาเลี้ยงชีพ มีผู้เลี้ยงสร็จ เป็นสุข เหมือนอย่างกับพระ เหมือนอย่างกับเทวดา เหมือนกับพระนิพพาน” ทํานทํางานที่แท้จริงอย่างนี้มาตลอด จนกระทั่งถึงวาระสุดท้ายของชีวิตท่าน ชาติที่ผ่านๆ มาท่านก็ทํามานับภพนับชาติไม่ถ้วน ตราบใดที่ภารกิจยังไม่หมดสิ้น ท่านก็ยังมีความตั้งใจมุ่งมั่นที่จะรื้อสัตว์ขนสัตว์กันต่อไป จะอีกกี่ภพกี่ชาติก็ตาม จะต้องไปให้ถึงที่สุดแห่งธรรมให้ได้

นับว่าเป็นบุญวาสนาของพวกเรา ที่ได้มาเกิดในร่มเงาบารมีของท่าน จึงได้มีโอกาสศึกษาธรรมะ เรียนรู้วิชชาธรรมกาย ที่ได้รับการสืบทอดมาจากท่าน ทําให้เราและชาวโลก มีหลักในการดําเนินชีวิตที่ถูกต้อง มีเป้าหมายของชีวิตที่ถูกต้องสมบูรณ์

เพราะฉะนั้น ความสําคัญของท่าน ไม่ใช่แค่เป็นเพียงบุคคลสําคัญของโลกเท่านั้น ไม่ใช่เป็นเพียงบุคคลสําคัญของจักรวาล แต่เป็นบุคคลสําคัญของธาตุธรรมเลยทีเดียว พระคุณของท่านจึงมีมากมายมหาศาล เกินกว่าที่จะสรรหาคําใดๆ มาพรรณนา ยากที่เราจะทดแทนพระคุณของท่านได้หมด แต่เราในฐานะศิษยานุศิษย์ก็จะทําอย่างเต็มที่ เต็มกำลังสติปัญญาความสามารถของเรา คือทําทั้งอามิสบูชาและปฏิบัติบูชา ทําตามคําสั่งสอนของท่าน ท่านรักในการปฏิบัติธรรม เอาจริงเอาจัง เราก็ต้องรักในการปฏิบัติธรรม ขยันนั่งธรรมะ เอาจริงเอาจังเหมือนอย่างท่าน ท่านมุ่งไปสู่ที่สุดแห่งธรรม เราก็ต้องมุ่งไปสู่ที่สุดแห่งธรรมด้วย อย่าให้อะไรมาเป็นอุปสรรคในการทําใจหยุดนิ่งที่จะไปให้ถึงจุดหมายปลายทางได้ ถ้าทําได้อย่างนี้ จึงจะได้ชื่อว่า เป็นการบูชาธรรมท่าน บูชาพระคุณของท่าน

วันพุธที่ ๑๓ กันยายน พ.ศ. ๒๕๔๓

เรื่อง : พระธรรมเทศนาหลวงพ่อธัมมชโย
วารสารอยู่ในบุญ ฉบับที่ ๗ ประจำเดือนพฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๔๖

***สามารถนำไปเผยแพร่ได้ แต่ขอให้ใส่ Cr. ผู้เขียนด้วย***

คลิกอ่านวารสารอยู่ในบุญ ในรูปแบบของ PDF

https://drive.google.com/file/d/1kd721vHUSOp4q4QOZdd5tSyuC-DKENE2/view

คลิกอ่านวารสารอยู่ในบุญ ในรูปแบบของ E-book
http://dhammamedia.org/YNB%202546/07YNB_4605/07YNB_4605.html

คลิกอ่านแต่ละบทความของวารสารอยู่ในบุญ ฉบับที่ ๗ ประจำเดือนพฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๔๖ ได้ที่นี่