ก่อนตาย ใจต้องใส

คุณเธียร-คุณศิรินันท์
กับครอบครัว "ธงศรีเจริญ" ที่อบอุ่น

หลังการผ่าตัดใหม่ครั้งนี้ ดูร่างกายคุณเธียรบอบช้ำมาก เพราะนอกจากแผลผ่าตัดใหญ่ ๒ แผล คือผ่าตัดไตกับม้ามแล้ว ตรงบริเวณหัวใจ ยังต้องถูกเจาะเพื่อให้ยาเนื่องจากเชื้อโรคได้กระจายเข้าไปในกระแสเลือดและต่อมน้ำเหลือง ขณะที่พักฟื้นอยู่ในห้อง ICU ท่ามกลางความรักและห่วงใยของภรรยาสุดที่รัก คือคุณศิรินันท์ ธงศรีเจริญ (หุย) และพี่ภรรยาที่แสนดี คุณเพียรใจ โรจนสินวิไล (หลี) พี่สาวผู้ทำหน้าที่กัลยาณมิตร คอยให้กำลังใจน้องสาวกับน้องเขย

"ขอพบญาติคนไข้ด่วน!" ทั้งสองตกใจ เมื่อเข้าไปถึงเตียงที่คุณเธียรนอนอยู่ เห็นกราฟแสดงคลื่นหัวใจกำลังทํางานช้าลง

"จะให้ใส่สายช่วยหายใจไหมคะ?" คุณหลีตั้งสติ เพราะรู้สัญญาณอะไรบางอย่าง เธอต้องรีบช่วยน้องเขยถึงพูดไม่ออกก็รีบพยักหน้า เจ้าหน้าที่ทํางานทันที ครู่ต่อมา ลมหายใจของคุณเธียรเริ่มดีขึ้น กราฟแสดงคลื่นหัวใจทํางานเป็นปกติ เขายังคงหลับสบาย...ต่อไป

คุณหลี สงสารน้องสาวและน้องเขยมาก เฝ้าดูอาการอยู่ไม่ห่าง เวลาผ่านไปราวหนึ่งชั่วโมง คุณเธียรตื่นขึ้นมาอีกครั้งด้วยอาการที่สดชื่นสามารถสื่อสารกันรู้เรื่อง ทุกคนต่างดีใจ ..โอกาสเป็นของเราแล้วที่ช่วงชิงคุณเธียรกลับคืนมา คุณหลีไม่รอช้าเริ่มทําหน้าที่เพื่อชิงเวลาให้บุญได้ช่องทันที

"คุณเธียรทําใจให้ใสๆ นะ ให้นึกถึงบุญให้ดีนะ นึกถึงที่เราได้ทําทานมา โดยเฉพาะ กฐินบูชาธรรมหลวงพ่อ เราได้สร้างบุญทุกอย่างเลย ทั้งธรรมกายเจดีย์ สภาธรรมกายสากล วิหารหลวงปู่ วิหารคุณยาย บวชพระ ถวายภัตตาหาร ทุกอย่างเลย" คุณเธียรพยักหน้ายิ้มรับ คุณหลีก็พูดให้นึกถึงบุญที่ได้ทํามาไปเรื่อยๆ จนถึงจังหวะหนึ่งนึกถึงศีล เธอก็เกิดปิ้ง!ไอเดียขึ้นมา ถ้าเขาได้รักษาศีลวันนี้บริสุทธิ์แน่

“คุณเธียร วันนี้เป็นวันแรกที่คุณจะได้ตั้งใจรักษาศีล ๘ บุญเยอะมากเลยนะศีล ๘ ให้ตั้งใจให้ดีเลยนะ ให้นึกถึงบุญนี้ให้ดี บุญนี้จะไปปรับธาตุปรับธรรมหนักก็จะเบา เบาก็จะหาย นอนนึกถึงบุญนี้ก็ภาวนา แล้วท่องสัมมา อะระหัง ทั้งทาน ศีล ภาวนา รวมกันเป็นดวงใสเลย ใสสว่างเหมือนคุณเธียรนอนอยู่กลางดวงบุญใส สว่างอบอุ่น ไม่ต้องกลัวอะไรเลย นอนไปอย่างนี้แหละสบายๆ”

คุณเธียรยิ้มรับที่มุมปาก หลังจากนั้น คุณเธียรก็บอกว่าง่วงนอนอยากหลับ คุณหลี และคุณหุย เมื่อเห็นอาการคุณเธียรดีขึ้นขนาดนั้น ต่างก็ดีใจจึงปล่อยให้เขาหลับพักผ่อน ประจวบกับคุณแม่และน้องสาวอีกคนพาหลานๆ ลูกชายทั้งสองของคุณเธียรมาถึงพอดี ทั้งหมดจึงไปปรึกษากับคุณหมอที่หน้าห้อง ICU ถึงอาการของคนไข้ คุณหมอจึงบอกตรงๆ ว่า ถ้าจะช่วยชีวิตเขาให้อยู่ต่อก็ต้องฟอกเลือด แต่ก็จะทรมานมากเพราะร่างกายตอนนี้บอบช้ำมาก และ อาจเสียชีวิตในระหว่างฟอกไต หรือไม่ก็ไตวายไปเลย

“แล้วเขาจะอยู่กับเรานานเท่าไหร่ล่ะคะ” น้องสาวถามด้วยความกังวลใจ

“เขาอาจจะอยู่ได้แค่ภายในวันนี้ พอสิ้นเสียงคุณหมอความโกลาหลก็เกิดขึ้นที่เตียงคนไข้ทันที สัญญาณอุปกรณ์เครื่องช่วยชีวิตดังขึ้น ตึ๊ด..ๆ ๆ ๆ เจ้าหน้าที่พยาบาลวิ่งเข้าวิ่งออกเตรียมปั๊มหัวใจช่วยชีวิต ทุกคนรีบเข้าไปในห้อง ICU คลื่นกราฟค่อยๆ ทํางานช้าลง ๆ คุณหุยตกตะลึง แต่สําหรับคุณหลีเธอเป็นนักเรียนอนุบาลที่เรียนดี ไม่มีเวลาขาดสติ

“มีอะไรเกิดขึ้นเราต้องนึ่งมากกว่าปกติ เพราะถ้าไม่นิ่งจะเป็นที่พึ่งเขาได้อย่างไร" คําสอนของหลวงพ่อดังก้องอยู่ในใจ

เจ้าหน้าที่เตรียมเครื่องมือพร้อม คุณหมอหันมาถามเชิงปรึกษาว่า “ผมว่าให้เขาไปสบายดีกว่านะ” คุณหลีพยักหน้า ความเงียบเริ่มแผ่คลุมไปทั้งห้อง ทุกอย่างเงียบสงบ คุณหลีทําหน้าที่อีกครั้ง ในขณะที่คลื่นแสดงการทํางานของระบบภายในร่างกาย ช้าลงและหยุดไปทีละตัวๆ

เธอรีบไปตะโกนข้างๆ หู “คุณเธียร ทําให้ถูกหลักวิชชานะ ทำใจใสๆ นะ” เธอพูดทบทวนบุญไปเรื่อยๆ เพราะเธอได้เรียนรู้แล้วว่าชีวิตหลังความตายเป็นอย่างไร ใจใสไปสุคติ ใจหมองไปอบาย เพราะฉะนั้นหน้าที่ของเธอคือพูดแต่เรื่องบุญ ที่จะทําให้ใจของคุณเธียรติปีติในบุญ จนกระทั่งเขาค่อยๆ จากไปอย่างสงบ

รักทวิภพ
เขาจากเธอและลูกน้อยไปในขณะที่ครอบครัวยังอบอุ่นไปด้วยความรัก หวานชื่น วัยสี่สิบต้นๆ เขาจากไปเร็วเกินไป ทั้งรักทั้งคิดถึง คิดอย่างไรจะไปให้ถึงและจะรู้ได้อย่างไรว่าเขาไปดีแน่ รักทวิภพจึงเกิดขึ้นระหว่าง อดีตมนุษย์กับสุดที่รักในเมืองมนุษย์

คุณหุย พูดถึงเหตุการณ์ตอนนั้นว่า “หุยเห็นว่าเขากําลังจะจากเราไป หุยก็กลั้นน้ำตาไม่อยู่ เจ๊หลี หันมาเห็นเราจะร้องไห้ บอกว่า เอ้ย! หุยเธอจะร้องไห้ไม่ได้นะ เขายังอยู่ เดี๋ยวเขาเป็นห่วง ไม่ได้ๆ ใจเขาต้องใสถึงจะไปดี หุยจึงตั้งสติกลั้นน้ำตาแห่งความสูญเสียเอาไว้ ..๗ วันแรกที่เขาเสียชีวิตเราได้พาร่างเขาไปบําเพ็ญกุศลที่บุรีรัมย์ ใจหุยรู้สึกว่าเขายังอยู่ใกล้ๆ ตัวเรา เพราะว่าเขาห่วงเราและลูกๆ แต่เราก็อยากให้เขาไปดี

พอกลับไปถึงบ้านจึงนํารูปต่างๆ ที่เคยทําบุญร่วมกันมา รวมทั้งบันทึกบุญที่เราเคยทําให้เขาในวันเกิด มานั่งอ่านๆ ให้เขาฟัง ทุกวันทุกบุญ บุญกฐินคุณยาย กฐินหลวงพ่อ บูชาข้าวพระ เจ้าภาพงานบวช ตักบาตร ปล่อยปลา สร้างองค์พระ เอารูปหลวงปู่ หลวงพ่อ คุณยาย รูปมหาธรรมกายเจดีย์ ทุกๆ รูป ปูเต็มเตียงที่เขาเคยนอน เก้าอี้ที่ชอบนั่ง ทางที่เดินผ่าน สมมติว่าถ้าเขาเดินเข้าประตูบ้านก็จะเห็นรูปองค์พระ ขึ้นบันไดก็เห็น ในกระจกโต๊ะทํางานติดหมด แล้วก็เปลี่ยนภาพใหม่ทุกวัน เจ๊หลีก็คอยเตือน เธออย่าร้องไห้นะ เขายังอยู่ อย่าทําให้เขาเป็นห่วง หุยคุยกับเขาทุกวัน “คุณเธียรนึกถึงบุญนะ ให้ไปนั่งสมาธินะ อย่าห่วงหุยนะ ไม่ต้องห่วงลูกๆ หุยอยู่ได้สบาย มีคนรอบข้างเยอะแยะ ตัดใจไปสวรรค์เถิด.. จนครบ ๗ วัน หุยรู้ว่า เขาไปแน่แล้ว เขาไม่เห็นเราแล้วก็ร้องไห้ใหญ่เลยเพราะกลั้นไว้นาน

ด้วยความเมตตาของคุณครูไม่ใหญ่ที่หุยเขียน Case Study ส่งไป ท่านได้ฝันในฝัน มาเล่าให้ฟังว่า คุณเธียรเขาไปดีแล้วอยู่ชั้นดาวดึงส์ รู้สึกดีใจมากที่สุดเลยค่ะที่เขาไปดี ทั้งๆ ที่ในช่วงแรกคุณเธียรและหุยยังไม่เข้าใจเรื่องบุญเท่าไหร่ ยังประมาทในการดําเนินชีวิตอยู่ ทําให้บุญตามหล่อเลี้ยงไม่ทันกรรมเก่าจึงตามทัน

นับเป็นความกรุณาของคุณครูไม่ใหญ่อย่างยิ่งท่านได้นําเรื่องที่คุณเธียรฝากมาบอกว่า เขาปลื้มมากๆ เลยฝากขอบคุณเจ๊หลีมากๆ และคิดถึงหุย ให้หุยตั้งใจนั่งสมาธิมากๆ ตั้งใจทําบุญ เลี้ยงลูกให้ดี ตอนนี้เห็นผลของบุญด้วยตนเองแล้ว เสียดายเหลือเกินว่าตัวเองน่าจะสร้างบุญให้มากกว่านี้ ที่ไปเกิดใหม่สวยงามเหลือเกิน สวยงามมากทีเดียว

ครอบครัวเราต่างรู้สึกซาบซึ้งและขอบคุณในความปรารถนาดีของเจ๊หลีมาก ที่คอยทําหน้าที่ประคับประคองคุณเธียรจนกระทั่งใจผ่องใส ได้เสวยผลบุญที่ทํามา ถ้าไม่เช่นนั้นคงต้องวนเวียนอยู่กับครอบครัวอีกนาน ด้วยจิตที่ผูกพันและห่วงใยเพราะเขาห่วงหุย และลูกๆ มาก ปัจจุบันนี้ถึงแม้คุณเธียรจะจากไปอยู่ห่างไกลกันคนละภพ แต่หุยก็ไม่มีความทุกข์ใจแล้วค่ะ เพราะเรายังสามารถส่งความรู้สึกที่ดีถึงกันได้ ชีวิตในปรโลกของเขา อยู่ได้ด้วย “บุญ” หุยก็จะตั้งใจทําบุญแล้วอธิษฐานจิตส่ง “บุญ” ซึ่งอัดแน่นไปด้วยพลังแห่งความรัก ความบริสุทธิ์ ความปรารถนาดีไปให้จะได้เปลี่ยนเป็นสมบัติทิพย์ ให้เขามีความสุขยิ่งๆ ขึ้นไปค่ะ”

หากมนุษย์ทุกคนหวนคิดสักนิดว่า ชีวิตที่เราเป็นเจ้าของชีวิตอยู่นี้ มีเชื้อบุญคอยหล่อเลี้ยงให้ชีวิตโชติช่วงดํารงอยู่ ทุกชีวิตคงไม่ประมาท เปรียบเสมือนน้ำมันที่คอยเติมเชื้อไฟ ให้ตะเกียงส่องสว่างไม่มอดดับฉันใด... ทุกคนคงไม่ยอมให้ชีวิตในขณะกําลังรุ่งโรจน์ ห้อมล้อมไปด้วยบุคคลอันเป็นที่รักมอดดับไป ฉันนั้น... แต่ระเบิดเวลาที่มีอยู่ในตัวของทุกคน ไม่เคยอ่อนข้อหรือปราณีใคร ถูกจังหวะได้ช่อง ก็จะระเบิดตูม!.. ทันที คุณเธียรยังโชคดีที่ก่อนเดินทางไกลมีคนรอบข้างเป็นสัมมาทิฏฐิ เชื่อในชีวิตหลังความตาย เขาจึงได้มีโอกาสทําใจให้ผ่องใสก่อนถอดกายเดินทางไปสุคติภพ เสวยผลแห่งบุญ ที่เคยสั่งสมไว้ในตอนที่เป็นมนุษย์ จะมีสักกี่คนที่โชคดีเช่น...เขา

วารสารอยู่ในบุญ ฉบับที่ ๗ ประจำเดือนพฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๔๖

***สามารถนำไปเผยแพร่ได้ แต่ขอให้ใส่ Cr. ผู้เขียนด้วย***

คลิกอ่านวารสารอยู่ในบุญ ในรูปแบบของ PDF

https://drive.google.com/file/d/1kd721vHUSOp4q4QOZdd5tSyuC-DKENE2/view

คลิกอ่านวารสารอยู่ในบุญ ในรูปแบบของ E-book
http://dhammamedia.org/YNB%202546/07YNB_4605/07YNB_4605.html

คลิกอ่านแต่ละบทความของวารสารอยู่ในบุญ ฉบับที่ ๗ ประจำเดือนพฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๔๖ ได้ที่นี่