ฆ่าด้วยรัก ...พ่อแม่เข้าข้างลูกเมื่อทำผิด

ถาม : ปัญหาหนึ่งที่ผมเห็นบ่อยๆ ในปัจจุบัน ก็คือเวลาลูกไปทำผิดอะไรที่โรงเรียนเข้า พ่อกับแม่มักจะเข้าข้างลูกเสมอ ถ้าปล่อยไปอย่างนี้ เด็กต้องเสียคนแน่ๆ พอจะมีวิธีแก้ไขอย่างไรบ้างครับ

ตอบ : “ความรักของพ่อแม่ ฆ่าลูกได้” คําๆ นี้ แม้จะขัดแย้งกับความรู้สึกของคนเป็นพ่อเป็นแม่อยู่บ้าง แต่ในความเป็นจริงแล้ว กลับมีลูกจํานวนไม่น้อย ที่ต้องเสียคนเพราะการให้ท้ายลูกเมื่อทําผิดนี้เอง ในฐานะของคนที่เป็นพ่อแม่ หรือคนที่คิดจะมีครอบครัวในอนาคต ก็มีสิ่งสําคัญที่จะต้องศึกษาให้มากก่อนว่า ทําอย่างไรเราจึงจะเลี้ยงลูกได้ดี และทําอย่างไรตนเองจึงจะไม่พลาดไปรักลูกผิดวิธี จนกลายเป็นการฆ่าลูกไป

อย่าเข้าข้างลูกเมื่อทำผิด

การที่พ่อแม่เข้าข้างลูกเมื่อทําผิด ต้องถือว่าเป็นความผิดพลาดอย่างร้ายแรง เพราะทําให้ลูกหลงผิดคิดไปว่า "ทําดีได้ดีมีที่ไหน ทําชั่วได้ดีมีถมไป" เมื่อเด็กเติบโตขึ้นมา ก็จะมุ่งทําแต่ความชั่วเรื่อยไป ทําให้ชาตินี้ทั้งชาติของเขามีแต่ความเดือดร้อนไม่มีวันจบสิ้น

ผู้ที่เป็นพ่อแม่จึงต้องตระหนักถึงโทษของการเข้าข้างลูกเมื่อทําผิดให้มาก อย่ารักลูกด้วยการตามใจ ถ้าลูกทําผิดต้องทําโทษ ยอมให้ลูกเจ็บเสียแต่ตอนนี้ ดีกว่าให้ชีวิตของลูกเจ็บปวดเดือดร้อนไปตลอดชีวิต

ดังนั้น การที่พ่อแม่ไม่เข้าข้างลูกเมื่อทําผิด ก็จะทําให้ลูกซาบซึ้งแก่ใจว่า ถ้าทําดี ลูกจะได้รับผลดีตอบแทนเสมอ แต่ถ้าลูกทําชั่ว ลูกจะต้องได้รับผลชั่วนั้นอย่างไม่มีวันหลีกเลี่ยงได้

เข้าใจหลักการถ่ายทอดนิสัย

การจะปลูกฝังคุณธรรมความดีให้ลูกนั้น พ่อแม่ต้องเข้าใจธรรมชาติของการถ่ายทอดนิสัยไปให้ลูกก่อนว่า มีอยู่ ๒ ช่วง คือ

ช่วงแรก คือ การถ่ายทอดลักษณะนิสัยใจคอทางกรรมพันธุ์ การถ่ายทอดลักษณะนี้ต้องทําในช่วงตั้งแต่ลูกยังไม่มาเกิด โดยทั่วไปเมื่อปฏิสนธิวิญญาณจะมาเกิดในครรภ์ของผู้ใด เขาจะต้องมีกรรม คือบุญหรือบาป ใกล้เคียงกับผู้ที่จะเป็นพ่อเป็นแม่ในขณะนั้น

ดังนั้นถ้าคุณพ่อ คุณแม่มีร่างกายแข็งแรง มีความประพฤติดี มีจิตใจดีงามแล้ว ก็มีโอกาสที่จะได้ปฏิสนธิวิญญาณที่ดีมาถือกําเนิดอยู่ในครรภ์ การอบรมลูก จึงควรเริ่มตั้งแต่ก่อนที่จะตั้งครรภ์ คือคุณแม่ต้องอบรมความประพฤติของตัวเองให้ดี พร้อมทั้งกาย วาจา ใจ สิ่งที่ไม่ดีให้เลิกเสียให้หมด รักษาศีล ๕ ให้ดี เป็นการเตรียมพร้อมให้ปฏิสนธิวิญญาณที่ดีมาเกิด

นั่นคืออย่างช้าที่สุดจะต้องเริ่มอบรมตัวเองให้ดีพร้อมในทันทีที่แต่งงาน และในทันทีที่รู้ตัวเองว่าตั้งครรภ์ ก็ยิ่งต้องพยายามทะนุถนอมลูกในครรภ์ให้ยิ่งขึ้นไปอีก คือต้องมีความระมัดระวังตัวให้มาก ไม่ว่าจะเป็นการเดิน การเคลื่อนไหวทุกๆ อิริยาบถ อาหารที่รับประทาน โดยเฉพาะพวกที่รสจัด พวกหมักดอง ของเมา พวกยาต่างๆ หรือแม้แต่อารมณ์ที่ไม่ดี ก็ต้องระวังอย่าให้มากระทบกระทั่ง เพราะสิ่งเหล่านี้ล้วนมีผลต่ออุปนิสัยใจคอของเด็กทั้งสิ้น

ช่วงที่สอง คือ การถ่ายทอดนิสัยใจคอ จากสิ่งแวดล้อม หรือการอบรม เมื่อลูกคลอดออกมาลืมตาดูโลก ต้องรีบอบรม อย่าไปคิดว่าเด็กทารกไม่รู้อะไร เพราะแม้แต่การให้นมเป็นเวลาก็เป็นการเพาะนิสัยเด็กให้เป็นคนตรงต่อเวลา การเปลี่ยนผ้าอ้อมทันทีที่เด็กทําเปียก ก็เป็นการเพาะนิสัยรักความสะอาด แม้ที่สุดการพูดจาด้วยถ้อยคําไพเราะอ่อนหวาน ก็เป็นการเพาะนิสัยอ่อนโยน

อย่าปล่อยให้เด็กทำผิดจนเป็นนิสัย

เมื่อแรกเกิด เด็กก็เป็นเสมือนผ้าขาวสะอาด เด็กจึงต้องการตัวอย่างหรือต้นแบบในการคิด การพูด และ การกระทํา เมื่อสิ่งใดมาถึงก่อน เด็กจะรับสิ่งนั้นไว้เป็นแบบอย่าง ดังนั้น ถ้าเด็กได้รับแต่สิ่งที่ดีก่อน เด็กก็จะมีโอกาสทําความดีให้ยิ่งๆ ขึ้นไป และมีฐานกำลังความดีไว้ต่อต้านความชั่วที่เข้ามาภายหลัง ทําให้เอาตัวรอดได้ง่าย

เมื่อเด็กทําอะไรผิด ในระยะ ๒-๓ ครั้งแรก เด็กจะมีพิรุธให้เห็นได้ชัด ทําให้เราหาทางแก้ไขได้ทันท่วงที ถ้าผู้ใหญ่ไม่รู้หรือปล่อยปละละเลย เด็กก็จะเกิดความเคยชิน ทําผิดเป็นนิสัยโดยไม่มีพิรุธให้ผู้ใหญ่จับได้ ทําให้เสียนิสัยที่ดีงามไปในที่สุด

รักลูกให้ถูกวิธี

การรักลูกให้ถูกวิธีไม่มีอะไรเกินการถ่ายทอดคุณธรรมดีๆ ให้แก่ลูก เพื่อให้เขาเติบโตขึ้นมายืนหยัดบนโลกนี้ได้อย่างสมภาคภูมิ

คุณธรรมที่ต้องอบรมให้มาก หรืออบรมตลอดเวลาเลย ไม่ว่าเด็กโตหรือเด็กเล็ก ก็คือ

๑. ปัญญา โดยฝึกให้เป็นคนมีเหตุผล รู้จักคิดพิจารณาเอง ไม่เป็นคนเจ้าอารมณ์ ถ้าทําได้สําเร็จ เด็กจะมีสติปัญญาเฉียบแหลม และไม่เห็นผิดเป็นชอบ

๒. ความเมตตากรุณา โดยอาจฝึกให้เด็กรักสัตว์ รักต้นไม้ เป็นคนอ่อนโยน มีมนุษยสัมพันธ์ดี รู้จักให้อภัย

๓. ความมีวินัย โดยฝึกให้เด็กเป็นคนตรงต่อเวลา รักษาความสะอาด เป็นคนซื่อตรง มีความบริสุทธิ์ กาย วาจา ใจ

เมื่อเด็กได้รับการปลูกฝังสิ่งเหล่านี้มาตั้งแต่เล็กแล้ว โตขึ้นก็จะสามารถรองรับคุณธรรมความดีอย่างอื่น ที่พ่อแม่ครูบาอาจารย์ถ่ายทอดให้ได้อย่างเต็มที่

เมื่อรู้อย่างนี้แล้ว ถ้าคุณพ่อคุณแม่คนไหนอยากจะให้ลูกดีอย่างไร ก็ให้อบรมตัวเองให้ดีอย่างนี้ก่อนที่จะมีลูก แล้วต้องอบรมตัวเองให้เคร่งครัดยิ่งๆ ขึ้นไป ในกรอบคุณธรรม ๓ ประการ คือให้มีปัญญา ให้มีเมตตากรุณา และ ให้มีระเบียบวินัย ดังที่กล่าวข้างต้นแล้ว พ่อแม่ก็จะมีโอกาสได้ลูกดีๆ มาเกิด สามารถเป็นต้นแบบที่ดีให้ลูกได้ และปิดหนทางที่จะฆ่าลูกด้วยรักให้หมดไป

เรื่อง : หลวงพ่อทัตตชีโว

วารสารอยู่ในบุญ ฉบับที่ ๗ ประจำเดือนพฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๔๖

***สามารถนำไปเผยแพร่ได้ แต่ขอให้ใส่ Cr. ผู้เขียนด้วย***

คลิกอ่านวารสารอยู่ในบุญ ในรูปแบบของ PDF

https://drive.google.com/file/d/1kd721vHUSOp4q4QOZdd5tSyuC-DKENE2/view

คลิกอ่านวารสารอยู่ในบุญ ในรูปแบบของ E-book
http://dhammamedia.org/YNB%202546/07YNB_4605/07YNB_4605.html

คลิกอ่านแต่ละบทความของวารสารอยู่ในบุญ ฉบับที่ ๗ ประจำเดือนพฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๔๖ ได้ที่นี่