พระพุทธศาสนามีคำสอนที่เป็นเคล็ดลับ หลักประกันความสำเร็จของการทำงานอยู่บ้างไหม ?

ใครจะทำงานอะไรให้สำเร็จ ต้องเริ่มต้นตั้งแต่ ความเข้าใจถูก ก่อน จะทำไร่ไถนาก็ต้องเข้าใจเรื่องการทำไร่ไถนาให้ถูก จะขับรถก็ต้องทำความเข้าใจถูกเรื่องการขับรถ จะขายตรงก็ต้องมาทำความเข้าใจถูกเรื่องขายตรง จะทำอะไรก็ตาม ต้องเข้าใจงานที่จะทำให้ถูกให้ชัดก่อน

การที่เราจะเข้าใจถูกได้ ใจต้องใสก่อน ใจของใครจะใสได้ ก็ต้องสะอาดก่อน ต้องเป็นระเบียบก่อน ไม่เช่นนั้นก็จะทำอะไรไม่ได้เต็มส่วน

ใจสะอาดมากเท่าไร ความเข้าใจก็ถูกก็ชัดมากเท่านั้น ยิ่งใจมีระเบียบเท่าไร ความเข้าใจถูกก็ชัดเจนมากเท่านั้น เคล็ดลับอยู่ตรงนี้   

เมื่อเข้าใจถูก จึงจะ คิดถูก วางแผนงานได้ถูก

สมมุติจะทำไร่ ทำสวน ทำนา ของพวกนี้ไม่ใช่เรื่องลึกลับ แต่ว่าต้องเข้าใจให้ถูกก่อน ทำไร่ คือ การปลูกพืชล้มลุก ทำสวน คือการปลูกพืชยืนต้น ทำนา คือ ปลูกพืชล้มลุก แต่ว่าพืชล้มลุกนั้นเป็นข้าว แล้วจะทำนาข้าวนี่จะทำนาดอนหรือจะทำนาลุ่ม ถ้าจะทำการค้า จะค้าขายปลีกหรือค้าขายตรงหรือค้าขายส่ง

การจะทำงานอะไรให้สำเร็จ งานทุกอย่างต้องเริ่มจากทำความเข้าใจให้ถูกต้องก่อน แล้วหลังจากนั้นค่อยว่ากันเรื่องวิธีการ

ถ้ายังเข้าใจไม่ถูก อย่าเพิ่งไปทำ เมื่อเข้าใจงานที่จะทำถูกแล้ว จึงจะคิดถูก คือ คิดวางแผนงานที่จะทำได้ถูก ถ้าเข้าใจงานผิดแล้วคิดถูกนั้นเป็นไปไม่ได้

เมื่อคิดถูกจึงจะสามารถ พูดถูก พูดถูกก็คือ สามารถอธิบายให้ทุกคนที่อยู่รอบข้างเข้าใจได้ อย่างน้อยอธิบายให้ตัวเองเข้าใจได้ชัดเจนเป็นขั้นเป็นตอน ถ้าอธิบายไม่ถูก จะเดินหน้าต่อไปไม่ได้ แต่ว่าจะอธิบายถูกได้นั้นต้องคิดถูกก่อน มันส่งผลกันอย่างนี้

เมื่อพูดถูก อธิบายถูก จึงจะ ทำตัวได้ถูก จึงจะปฏิบัติตัวให้น่าเชื่อถือได้ถูกต้อง เป็นการเตรียมตัวก่อนที่จะประกอบอาชีพนั้น เพราะแต่ละอาชีพจะมีบุคลิกเฉพาะ เป็นทหารก็ต้องปฏิบัติตัวออกแนวบุคลิกทหาร จะเป็นตำรวจก็มีบุคลิกตำรวจ จะเป็นพ่อค้า เป็นครู เป็นชาวไร่ เป็นชาวประมง ทุกคนต้องวางตัวให้ถูกให้น่าเชื่อถือก่อน ไม่อย่างนั้นมันไปไม่ได้ ถ้าบุคลิกอย่างนี้เหมาะจะเป็นนักร้อง แต่จะไปเป็นนักกล้าม มันจะไปด้วยกันได้อย่างไร เพราะฉะนั้นทำตัวให้ถูก

พอทำตัวให้ถูกจึงมาฝึกทำงานในอาชีพนั้นให้ถูก แล้วจึง เลี้ยงชีพถูก ฝึกเข้าไป งานอาชีพไหนก็ตามไม่มีใครเก่งได้เอง ต้องอาศัยการฝึกฝน แค่จะทำความสะอาดให้ได้ดียังต้องมาฝึกเลือกผ้าขี้ริ้วเลย งานอย่างอื่น ๆ ก็ต้องฝึกกันทั้งนั้น

เมื่อเลี้ยงชีพถูกหรือทำงานนั้นได้สมกับที่จะเป็นอาชีพแล้ว ครั้นพอลงมือทำงานก็ต้อง พยายามถูก ยังต้องเข็นงานให้เดินหน้า พยายามทำงานเข้าไป ยังต้องพัฒนาการทำงานกันอยู่เรื่อย ๆ เพราะว่าเทคโนโลยีมันเปลี่ยนอยู่ตลอดเวลา

ระลึกถูก หรือระวังถูก ในขณะที่พยายามอยู่นี้ แม้จะเข้าใจเรื่องงานอย่างนั้นอย่างนี้ถูกแล้ว ขณะทำงานยังต้องระวังให้ถูก ทำไมจึงพูดเช่นนี้ ก็เพราะแม้แต่ข้าวที่อยู่ในปากของเรา และเราก็ฝึกเคี้ยวมาตั้งแต่เกิด เผลอนิดเดียวฟันงับลิ้นเฉยเลย เคยไหม ฉะนั้นในที่สุดแล้วไม่ว่าอะไรก็ตามเมื่อจะทำให้ดีต้องมีความระวังด้วย แม้เดินดี ๆ ยังไม่วายสะดุดขาตัวเองหัวทิ่มเลย เคี้ยวข้าวยังไม่วายงับกระพุ้งแก้มไม่วายงับลิ้น เมื่อพยายามถูกแล้ว ยังต้องระวังถูกหรือระลึกถูก

ตั้งใจถูก ทำงานประกอบด้วยความระวังเรียบร้อยแล้ว ต้องทุ่มเททำงานกันให้สุด ๆ อย่าไปทำเหยาะแหยะ มันจึงจะได้ผล แล้วจึงจะประสบความสำเร็จ แล้วจะส่งผลให้เข้าใจถูกอีกยิ่ง ๆ ขึ้นไป

วงจรแห่งความสำเร็จ

ถ้าจะเขียนเป็นวงจรก็ได้อย่างนี้ ดูกันให้ชัด หาไม่แล้วจะมีความกังขาว่าที่เคยทำสำเร็จมาแล้ว ก็ไม่รู้ว่าสำเร็จได้เพราะอะไร และที่เคยสำเร็จมาแล้ว วันหลังมาทำอีกแล้วล้มเหลว ก็จะมาสงสัยว่าทำไม แล้วพาลไปคิดว่าเพราะดวงไม่ดี นั่นไม่ใช่หรอก แต่เป็นเพราะเรามองไม่ออกเอง

เริ่มต้นจะทำงานอะไรก็ตาม ต้องทำความเข้าใจงานนั้นให้ถูกก่อน เมื่อเข้าใจถูกจึงคิดถูก คิดวางแผนการดำเนินงานได้ถูก เมื่อคิดถูกจึงพูดถูก อธิบายงานที่จะทำได้ถูก เมื่อพูดถูกอธิบายถูกจึงทำตัวถูก ปฏิบัติตัวได้ถูก พอปฏิบัติตัวได้ถูกจึงเลี้ยงชีพถูกหรือประกอบอาชีพถูก พอเลี้ยงชีพถูกหรือประกอบอาชีพได้ แล้ว ก็ต้องพยายามดำเนินงานไปให้ได้ดีตลอดด้วย ขณะที่พยายามทำงานอยู่นั้น ต้องระวังให้ถูกหรือระลึกถูก เพื่อป้องกันความผิดพลาดต่าง ๆ ที่จะเกิดจากความประมาท เมื่อได้ระวังอย่างดีแล้ว มั่นใจดีแล้วว่าไม่พลาดแน่ ก็ต้องตั้งใจทำให้ดี ให้ถูก พอตั้งใจลงไปอย่างนี้ก็ทุ่มเททำกันไปให้สุด ๆ ทั้งทุน ทั้งเรี่ยวแรง สติปัญญา ความรู้ ความสามารถ กำลังพวกพ้องบริวาร งานที่ทุ่มเททำก็เลยออกดอกออกผลผลดีได้เกิดแล้ว

“งานในระดับทางโลกก็ต้องประกอบด้วยองค์ ๘ ประการ

แม้ในการปราบกิเลสของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า

ก็ต้องประกอบด้วยองค์ ๘ ประการ เพียงแต่ว่าเพดานแห่งความทุ่มเทมันต่างระดับกัน”

เมื่อความสำเร็จของงานเกิดขึ้น ออกผลดีมาแล้ว ก็เลยทำให้เข้าใจถูกในรอบที่ ๒ ส่งผลให้คิดถูกในรอบที่ ๒ ส่งผลให้อธิบายถูกได้ลุ่มลึกไปอีกในรอบที่ ๒ ส่งผลให้ทำได้ถูกวางตัวถูกในรอบที่ ๒ เลยเกิดทักษะความชำนาญในอาชีพในรอบที่ ๒ ส่งผลต่อทำให้เกิดความพยายามต่อไป สรรหาเทคนิค เทคโนโลยีสารพัดที่จะต้องทุ่มเทมาทำงานกันต่อในรอบที่ ๒ แล้วก็มีความชำนาญมากขึ้น รู้มากขึ้นด้วยว่าจะต้องระวังอะไรในรอบที่ ๒ และตั้งใจยิ่งขึ้น ทุ่มเททำงานกันสุดตัวในรอบที่ ๒ แล้วก็จะประสบความสำเร็จออกผลมา ยิ่งเพิ่มความเข้าใจถูกให้เกิดขึ้นในรอบที่ ๓ แล้วก็เลยคิดถูกในรอบที่ ๓ พูดถูกในรอบที่ ๓ วนไปเป็นวงจร แต่ละรอบที่วนไปมีองค์ประกอบอยู่ ๑, ๒, ๓, ๔, ๕, ๖, ๗, ๘ มีองค์ประกอบแห่งความสำเร็จอยู่ ๘ ประการ อย่างนี้

งานในระดับทางโลกก็ต้องประกอบด้วยองค์ ๘ ประการ แม้ในการปราบกิเลสของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ก็ต้องประกอบด้วยองค์ ๘ ประการ เพียงแต่ว่าเพดานแห่งความทุ่มเทมันต่างระดับกัน อุปมาเหมือนอะไร เหมือนนกกระจอกนกกระจิบมันก็บินได้ แต่เพดานมันเตี้ย ถ้าพญาเหยี่ยวก็บินสูง พญาครุฑก็บินสูงขึ้นไปอีก แม้บินด้วยวิธีการเดียวกัน แต่ความชำนาญ กล้ามเนื้อ ความบึกบึนสารพัดมันต่างกัน คนละเพดานบิน ถ้าเป็นเครื่องบินเฮลิคอปเตอร์ก็บินระดับหนึ่ง เครื่องบินใบพัดก็บินระดับหนึ่ง เครื่องบินใบพัดเดียวกับสี่ใบพัดก็บินคนละระดับ เครื่องบินไอพ่นก็อีกระดับหนึ่ง ถ้าเป็นจรวดก็ไปอีกระดับหนึ่ง แต่ทั้งหมดนี้บินด้วยหลักการเดียวกัน

เวลาทำงานเราละเอียดไม่พอที่จะมาสังเกตเรื่องเหล่านี้ ฉะนั้นบางครั้งก็ทำสำเร็จ บางครั้งไม่สำเร็จ และที่ทำสำเร็จก็ไม่เคยได้มานั่งแยกแยะดูว่าเป็นเพราะอะไร แต่ถ้าเมื่อใดได้มาพิจารณาแยกแยะดู ก็จะพบว่ามันเป็นอย่างนี้ และผู้ที่จะแยกแยะดูได้อย่างนี้ ต้องฝึกตัวมาดีในระดับที่สะอาด ระเบียบ สุภาพ ตรงต่อเวลา จิตตั้งมั่นเป็นสมาธิ หรือความดีสากล ๕ ประการต้องแน่น

บทสรุปความสำเร็จของการทำงานทุกอย่างจึงเริ่มที่ความเข้าใจถูก ที่เกิดจากการฝึกความดีสากลด้วยใจที่สะอาด ระเบียบ สุภาพ ตรงต่อเวลา เป็นสมาธิ แล้วจะเจริญไม่มีที่สิ้นสุดทุกคน

Cr. หลวงพ่อทัตตชีโว

วารสารอยู่ในบุญ ฉบับที่ ๑๖๒ เดือนเมษายน พ.ศ. ๒๕๕๙

เหตุใดเราจึงควรทำบุญบ่อย ๆ ฯ

ถ้าเราอยากฝึกสมาธิจนถึงขั้นระลึกชาติฯ

คลิกอ่านหลวงพ่อตอบปัญหาของวารสารอยู่ในบุญ ปี พ.ศ. ๒๕๕๙ ตามลิงก์ด้านล่างนี้
เข้าวัดมานาน ทำไมยังชวนสมาชิกในครอบครัวเข้าวัดไม่ได้สักที ? (ปีก่อนหน้า)
คนไทยคุ้นเคยกับการทำงานแบบเดี่ยวมากกว่าเป็นทีม แต่สมัยนี้สังคมเปลี่ยนแปลงไปสู่ยุคของการทำงานเป็นทีมแล้ว จะมีวิธีแก้ไขเรื่องนี้ได้อย่างไรบ้าง?
ทำอย่างไรจึงจะใช้เวลา ๒๔ ชั่วโมง ในแต่ละวันได้คุ้มค่ากับการเกิดมาเป็นมนุษย์ ได้พบกับพระพุทธศาสนา?
เหตุใดเราจึงควรทำบุญบ่อย ๆ จะทำเฉพาะเวลาที่มีความทุกข์ไม่ได้หรือ?
ถ้าเราอยากฝึกสมาธิจนถึงขั้นระลึกชาติได้ในภพชาติ ต่อไป เราควรสั่งสมบุญบารมีอย่างไรตั้งแต่ในวันนี้ ?
เราจะปลูกฝังให้ลูกหลานทำหน้าที่ชาวพุทธให้สมบูรณ์ได้อย่างไร?
เราจะพัฒนาตนเองให้มีศักยภาพในการเผยแผ่พระพุทธศาสนาได้อย่างไร?
การสวดมนต์ให้พรของพระสงฆ์มีส่วนช่วยสืบทอดพระพุทธศาสนาอย่างไร ?
คำสอนของวัดพระธรรมกายถูกต้องตามแนวทางคำสอนดั้งเดิม ของพระพุทธศาสนาหรือไม่ ทำไมถึงเน้นแต่การชวนคนทำบุญอย่างเดียว ?
หลักการขยายกิจการให้เจริญรุ่งเรืองทั้งทางโลกและทางธรรม
สังคมเปลี่ยนไป แนวทางการใช้ชีวิตเปลี่ยนตาม พระพุทธศาสนามีคําแนะนําอย่างไร ?
ความสะอาดและเป็นระเบียบมีความสําคัญต่อความเจริญรุ่งเรืองของพระพุทธศาสนาอย่างไร ? (ปีถัดไป)