ทำไม...ต้องทำหน้าที่กัลยาณมิตร

มนุษย์ทุกคน ล้วนแล้วแต่อยากเป็นคนดี แต่บางที อาจพลาดพลั้งทําในสิ่งที่ไม่ดีไป เพราะความไม่รู้ ดังนั้นในฐานะที่ผู้มีบุญทุกท่านได้มารู้เรื่องราวความเป็นจริงของชีวิตที่มีอยู่ในหลักคําสอนของพระพุทธศาสนาก่อน เราจึงควรนําสิ่งนี้ไปบอกกล่าวแนะนําผู้ที่ยังไม่รู้ ซึ่งในเบื้องต้น อาจมีการไม่เข้าใจกันบ้างในการพูดคุยกันเพื่อแสวงหาคําตอบ แต่ขอให้เราอย่าท้อในการทําหน้าที่กัลยาณมิตร เพราะถ้าเราท้อ ความมืดบอดในดวงใจของมวลมนุษยชาติก็ยังคงอยู่ เราจะต้องทลายกําแพงตรงนี้ให้ได้ด้วยคุณธรรม ทุกๆ อย่างที่อยู่ในบารมี ๑๐ ทัศ แล้วเราก็จะได้บารมีที่สมบูรณ์ติดตัวไป ซึ่งบางครั้งดูเผินๆ หากเราไม่ทําหน้าที่กัลยาณมิตร ในเบื้องต้นดูเหมือนสบาย ไม่ต้องเหน็ดเหนื่อย ไม่ต้องสู้กับอะไรหลายสิ่งหลายอย่าง คือเราเกิดมีความรู้สึกที่ว่า เราทําเองก็ได้ แต่หากเราเลือกที่จะเป็นนักสร้างบารมีแล้ว เราต้องทําความรู้สึกตรงนี้ให้หมดไปให้ได้ เพราะการกระทําเช่นนี้เราจะได้บารมี ๑๐ ทัศ กลับมาเป็นสิ่งทดแทน ถ้าเราไม่ได้ทํา เราจะขาดบริวารสมบัติ ขาดดวงปัญญา และคุณธรรมต่างๆ ที่มีอยู่ในบารมี ๑๐ ทัศ

เมื่อเราเลี่ยงไม่ได้ ที่จะต้องเดินทางอันยาวไกลในวัฏสงสาร แล้วการทําหน้าที่กัลยาณมิตรก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่เกินไป เมื่อเทียบกับงานที่แท้จริงของพวกเรา คือการหยุด การนิ่ง การศึกษาวิชชาธรรมกาย ซึ่งเราจะทํางานที่แท้จริงนี้ได้อย่างบริบูรณ์ ก็ต่อเมื่อบารมีของเราเต็มเปี่ยม แล้วเมื่อถึงเวลานั้นเรื่องยากที่สุดก็จะกลายเป็นเรื่องง่าย เพราะเรามีบารมีมารองรับงานที่แท้จริง...

วารสารอยู่ในบุญ ฉบับที่ ๖ ประจำเดือนเมษายน พ.ศ. ๒๕๔๖

***สามารถนำไปเผยแพร่ได้ แต่ขอให้ใส่ Cr. ผู้เขียนด้วย***

คลิกอ่านวารสารอยู่ในบุญ ในรูปแบบของ PDF

https://drive.google.com/file/d/1hWDTCw1IbXMZ3pWlOvMgRru3hheezCk9/view

คลิกอ่านวารสารอยู่ในบุญ ในรูปแบบของ E-book
http://dhammamedia.org/YNB%202546/06YNB_4604/06YNB_4604.html

คลิกอ่านแต่ละบทความของวารสารอยู่ในบุญ ฉบับที่ ๖ ประจำเดือนเมษายน พ.ศ. ๒๕๔๖ ได้ที่นี่